Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία: Οδός Αριστείδου

Δρόμοι της Καλαμάτας που τους διασχίζουμε καθημερινά. Έχουμε αναρωτηθεί πότε όμως που οφείλουν το όνομα τους; Σε αυτή τη σειρά δημοσιεύσεων θα επιχειρήσουμε να αποτυπώσουμε σε μεγάλο ποσοστό τον χάρτη των οδών της πόλης, ερμηνεύοντας τα ονόματα τους, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι εύκολο και σαφές να εξηγηθούν αλλά σε άλλες είναι ιδιαίτερα δύσκολη και μπερδεμένη η ερμηνεία τους.

Ακόμη και σε επίσημα έγγραφα του Δήμου δεν διευκρινίζεται επακριβώς η προέλευση της ονοματοδοσίας ορισμένων δρόμων. Επίσης, ορισμένοι δρόμοι έχουν αλλάξει όνομα στο πέρασμα του χρόνου, κάτι το οποίο παραμένει άγνωστο στους περισσότερους από εμάς. Τέλος, είναι σύνηθες το φαινόμενο ένας δρόμος να έχει ένα όνομα το οποίο να παραπέμπει σε πολλά πρόσωπα ή γεγονότα, ως αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλαπλές ερμηνείες για την ονοματοδοσία του.

Παρακάτω θα μιλήσουμε για την οδό Αριστείδου. Ακολουθεί, λοιπόν, η προέλευση του ονόματος του εν λόγω δρόμου:

Αφιερωμένη στον Αριστείδη τον δίκαιο που καταγόταν από το δήμο της Αλωπεκής (στους Αμπελόκηπους). Έζησε από το 550 μέχρι το 467 π.Χ. και ήταν γιος του Λυσίμαχου. Ήταν μία από τις πιο χαρισματικές προσωπικότητες της εποχής του, γεγονός που αναγνωριζόταν ακόμα και από τους εχθρούς του αλλά και από τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Ο κυριότερος αντίπαλος ήταν ο Θεμιστοκλής. Πολέμησε το 490 π.Χ.στη μάχη του Μαραθώνα, ως στρατηγός της φυλής του. Επίσης, διετέλεσε ταμίας του ναού της Αθηνάς, όπου διακρίθηκε για την τιμιότητα και την δικαιοσύνη που επέδειξε. Ήρθε σε αντιπαράθεση με τον Θεμιστοκλή και όταν μετά το 484/483 π.Χ. επικράτησε η παράταξη του Θεμιστοκλή, αυτή η στάση του τον οδήγησε τελικά σε εξοστρακισμό (εξορία). Ένα περιστατικό που συνέβη τότε, δείχνει τον χαρακτήρα του ανδρός, πόσο έντιμος ήταν: ένας απλός πολίτης ο οποίος δε γνώριζε γραφή έδωσε το όστρακο (ήταν από κεραμίδι) στον Αριστείδη για να εξοστρακίσει τον ίδιο, μη γνωρίζοντας πως ζητάει από τον ίδιο τον Αριστείδη να γράψει το όνομά του!

Ο εξοστρακισμός ήταν μία συνηθισμένη τακτική των Αθηναίων, στην οποία οι Αθηναίοι έγραφαν επάνω σε όστρακα τα ονόματα των πολιτών που θεωρούσαν πως έπρεπε να απομακρυνθούν από την πόλη. Όποιος συγκέντρωνε τα περισσότερα, εξοστρακιζόταν γιατί θεωρούταν απειλή.

Ο Αριστείδης ρώτησε τον πολίτη γιατί ήθελε να εξοστρακίσει τον συγκεκριμένο άνθρωπο; Εκείνος αποκρίθηκε πως <<δεν τον γνωρίζει, αλλά τον ενοχλεί που όλοι τον αποκαλούν δίκαιο!>>. Ο Αριστείδης επέλεξε ως τόπο εξορίας του την Αίγινα.

Στην Ναυμαχία της Σαλαμίνας τον βλέπουμε να συμμετέχει κάτω από τις εντολές του Θεμιστοκλή. Ο ίδιος με τμήμα Αθηναίων οπλιτών, αποβιβάστηκαν στην νησίδα Ψυτάλλεια, στο ανατολικό τμήμα του κόλπου της Σαλαμίνας και εξόντωσε την επίλεκτη φρουρά που είχε αφήσει ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης. Με το πέρας της ναυμαχίας, η δημοτικότητα του Αριστείδη αυξήθηκε αλματωδώς.

Στη συνέχεια, ως αρχηγός του αθηναϊκού στόλου έπλευσε στην Κύπρο και την Μικρά Ασία, όπου με πολιτική επιδεξιότητα κατάφερε να προσελκύσει τους δυσαρεστημένους Ίωνες στην Α’ Αθηναϊκή Συμμαχία. Για το τέλος του μία εκδοχή υποστηρίζει ότι πέθανε σε ταξίδι προς τον Εύξεινο Πόντο, όπου πήγαινε για υποθέσεις της Συμμαχίας.

Η ονοματοθεσία ορίζεται με την απόφαση 458/1939 του Δήμου.

Δείτε τον δρόμο στον χάρτη

Ευχαριστούμε τον Βασίλη Χρυσαΐδη για τις πληροφορίες.

Δείτε επίσης:

Ελλαδικό