Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία: Οδός Βασιλίσσης Αμαλίας

Δρόμοι της Καλαμάτας που τους διασχίζουμε καθημερινά. Έχουμε αναρωτηθεί πότε όμως που οφείλουν το όνομα τους; Σε αυτή τη σειρά δημοσιεύσεων θα επιχειρήσουμε να αποτυπώσουμε σε μεγάλο ποσοστό τον χάρτη των οδών της πόλης, ερμηνεύοντας τα ονόματα τους, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι εύκολο και σαφές να εξηγηθούν αλλά σε άλλες είναι ιδιαίτερα δύσκολη και μπερδεμένη η ερμηνεία τους.

Ακόμη και σε επίσημα έγγραφα του Δήμου δεν διευκρινίζεται επακριβώς η προέλευση της ονοματοδοσίας ορισμένων δρόμων. Επίσης, ορισμένοι δρόμοι έχουν αλλάξει όνομα στο πέρασμα του χρόνου, κάτι το οποίο παραμένει άγνωστο στους περισσότερους από εμάς. Τέλος, είναι σύνηθες το φαινόμενο ένας δρόμος να έχει ένα όνομα το οποίο να παραπέμπει σε πολλά πρόσωπα ή γεγονότα, ως αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλαπλές ερμηνείες για την ονοματοδοσία του.

Παρακάτω θα μιλήσουμε για την οδό Βασιλίσσης Αμαλίας. Ακολουθεί, λοιπόν, η προέλευση του ονόματος του εν λόγω δρόμου:

Αφιερωμένη στην πρώτη βασίλισσα της σύγχρονης Ελλάδας και σύζυγο του βασιλιά Όθωνα. Η δούκισσα Αμαλία γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1818 στο Ολδεμβούργο, Μεγάλο Δουκάτο του Όλντενμπουρκ. Ο γάμος της με τον Όθωνα τελέστηκε στη πατρίδα της στις 10 Νοεμβρίου 1836 και το ζευγάρι έφτασε στην Αθήνα στις 2 Φεβρουαρίου 1837. Η Αμαλία έλαβε το όνομα “Αμαλία, βασίλισσα της Ελλάδος”, που διατήρησε μέχρι το 1862. Η επίσημη, υποδοχή της από τον ελληνικό λαό με αποθεωτικές εκδηλώσεις έγινε στις 25 Μαρτίου του 1837, όπου και εμφανίσθηκε δημόσια στο πλευρό του Βασιλιά.

Τον επόμενο χρόνο με διάταγμα του Όθωνα η ημερομηνία αυτή ορίσθηκε ως πρώτη εθνική επέτειος για την χώρα συνδυαζόμενη με τον εορτασμό της ελληνικής ανεξαρτησίας. Η Βασίλισσα με καλοπροαίρετη ορμητικότητά, επιδόθηκε στη συμφιλίωση των τριών φατριών που υπήρχαν εκείνη την εποχή. (Τους Φαναριώτες που θεωρούντο ως συνέχεια της παλαιάς βυζαντινής αριστοκρατίας, τους “Αγωνιστές” στους οποίους η Ελλάδα όφειλε την ανεξαρτησία της, και τους “Επήλυδες” αυτοί που συγκέντρωναν τον πλούτο). Δυστυχώς δεν τα κατάφερε καθώς δεν μπορούσε να κρύψει τον θαυμασμό που έτρεφε προς τους Αγωνιστές.

Η Αμαλία ενδιαφέρθηκε έντονα για τη γεωργία και τη δενδροκηποκομία και προώθησε την αμπελοκαλλιέργεια. Υπό την καθοδήγηση της, ο βασιλικός κήπος (ο σημερινός εθνικός κήπος) δημιουργήθηκε ακριβώς πίσω από το νέο παλάτι που χτίστηκε το 1838. Μιμούμενη την ενδυμασία των υπηκόων της, δημιούργησε ένα ρομαντικό αυλικό ένδυμα, που έγινε το εθνικό γυναικείο ένδυμα, γνωστό ως Αμαλία. Η φορεσιά της Αμαλίας, καθιερώθηκε ως επίσημη στολή της Αυλής, ήταν βασικά η αστική φορεσιά της Πελοποννήσου που συνηθιζόταν και στην Αθήνα.

Στο κοινωνικό της έργο έδειξε έντονη φιλανθρωπική δράση, ίδρυσε το Αμαλίειο ορφανοτροφείο, ίδρυσε τον ασφαλιστικό φορέα για τους ναυτικούς, το γνωστό Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο, ασχολήθηκε με τον καλλωπισμό της πόλης των Αθηνών κ.α. Ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική λόγω των όποιων δισταγμών του Όθωνα σε διάφορες πολιτικές αποφάσεις και αυτό ήταν αιτία να μισηθεί από πολλούς Έλληνες και ξένους πρέσβεις που εκπροσωπούσαν τις μεγάλες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία).
Το 1861 έγινε απόπειρα δολοφονίας της από έναν φοιτητή “μισογύνη” όπως αποδείχθηκε, ονόματι Αριστείδης Δόσιος. Ακριβώς ένα χρόνο αργότερα, ενώ το βασιλικό ζεύγος ήταν σε μια επίσκεψη στην Πελοπόννησο, μια εξέγερση πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα. Οι μεγάλες δυνάμεις τους συμβούλευσαν να παραιτηθούν και να φύγουν από την Ελλάδα. Η Βασίλισσα Αμαλία απεβίωσε στη Βαμβέργη το 1875 και ενταφιάστηκε στο Μόναχο.

Η ονοματοθεσία ορίζεται με την απόφαση 458/1939 του Δήμου.

Δείτε τον δρόμο στον χάρτη

Ευχαριστούμε τον Βασίλη Χρυσαΐδη για τις πληροφορίες.

Δείτε επίσης:

Ελλαδικό