Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία: Οδός Κορώνης

Δρόμοι της Καλαμάτας που τους διασχίζουμε καθημερινά. Έχουμε αναρωτηθεί πότε όμως που οφείλουν το όνομα τους; Σε αυτή τη σειρά δημοσιεύσεων θα επιχειρήσουμε να αποτυπώσουμε σε μεγάλο ποσοστό τον χάρτη των οδών της πόλης, ερμηνεύοντας τα ονόματα τους, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι εύκολο και σαφές να εξηγηθούν αλλά σε άλλες είναι ιδιαίτερα δύσκολη και μπερδεμένη η ερμηνεία τους.

Ακόμη και σε επίσημα έγγραφα του Δήμου δεν διευκρινίζεται επακριβώς η προέλευση της ονοματοδοσίας ορισμένων δρόμων. Επίσης, ορισμένοι δρόμοι έχουν αλλάξει όνομα στο πέρασμα του χρόνου, κάτι το οποίο παραμένει άγνωστο στους περισσότερους από εμάς. Τέλος, είναι σύνηθες το φαινόμενο ένας δρόμος να έχει ένα όνομα το οποίο να παραπέμπει σε πολλά πρόσωπα ή γεγονότα, ως αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλαπλές ερμηνείες για την ονοματοδοσία του.

Παρακάτω θα μιλήσουμε για την οδό Κορώνης. Ακολουθεί, λοιπόν, η προέλευση του ονόματος του εν λόγω δρόμου:

Αφιερωμένη στην αρχαία πόλη της Μεσσηνίας που βρισκόταν κοντά στην δεξιά όχθη του ποταμού Πάμισου και στους πρόποδες του βουνού Λυκόδημο (αρχ. Μαθίας). Σύμφωνα με την παράδοση ο Επιμηλίδης που είχε καταγωγή από την Κορώνεια της Βοιωτίας μαζί με άλλους Βοιωτούς γύρω στα μέσα του 300 π.Χ. ίδρυσε πάνω στα ερείπια της ομηρικής Αίπειας την Κορώνεια (που αργότερα παραφράστηκε σε Κορώνη).

Ο Παυσανίας αναφέρει ότι στην πόλη υπήρχαν ναοί, της Άρτεμης της παιδοτρόφου, του Ασκληπιού, και του Διόνυσου. Στην ακρόπολη της πόλης υπήρχε χάλκινο άγαλμα της Αθηνάς που κρατούσε κορώνη στο χέρι και στην αγορά, χάλκινο άγαλμα Δία του Σωτήρα. Δυστυχώς με την πάροδο τον χρόνων οι επιδρομές από Σλάβους και άλλους λαούς τον 9ον αιώνα μ.χ. ανάγκασαν τους κατοίκους να μεταφερθούν νοτιότερα πάνω στο ασφαλές βραχώδες, ακρωτήρι του Μεσσηνιακού κόλπου και να μετοικήσουν στην Ασίνη. Που με την πάροδο του χρόνου ονομάσθηκε Κορώνη.

Οι Φράγκοι το 1205 κυρίευσαν την πόλη και τοποθέτησαν ηγεμόνα τον Γουλιέλμο Σαμπλίτη, που την παραχώρησε στον Γοδεφρείδο Βιλεαρδουίνο. Το 1207 καταλήφθηκε από τους Ενετούς όπου οχύρωσαν την πόλη. Αυτό έγινε αιτία η πόλη να γίνει σπουδαίο εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο. Η ανάπτυξη της πόλης, δημιούργησε ρεύμα εγκατάστασης από Ενετούς, Εβραίους, Αλβανούς κλπ. Το 1500 η πόλη θα καταληφθεί από τους Τούρκους και 1532 θα περάσει στα χέρια των Ισπανών και των Μελιταίων ιπποτών,( Μελιταίοι δηλ. Μαλτέζοι) επικεφαλής ήταν ο Αντρέα Ντόρια.

Στη συνέχεια, η πόλη θα περάσει και πάλι στα χέρια των Τούρκων και πολλοί κάτοικοι (κυρίως Αλβανοί) θα αναγκασθούν να φύγουν στη Ιταλία. Αλλά το 1687 θα ανακαταληφθεί από τον Μοροζίνη και τους Βενετούς. Δυστυχώς όμως το 1715 οι Τούρκοι θα την καταλάβουν για τελευταία φορά. Το 1770 αποβιβάσθηκαν στην Κορώνη οι αδελφοί Ορλόφ και οι Έλληνες θα ξεσηκωθούν εναντίων των Τούρκων, αλλά μετά την αποτυχία της επανάστασης στην πόλη θα σφαγιασθούν 400 Μανιάτες από τους Τουρκαλβανούς. Η πόλη θα απελευθερωθεί οριστικά το 1828 από τον Γάλλο Μαιζόν.

Η ονοματοθεσία ορίζεται με την απόφαση 458/1939 του Δήμου.

Δείτε τον δρόμο στον χάρτη

Ευχαριστούμε τον Βασίλη Χρυσαΐδη για τις πληροφορίες.

Δείτε επίσης:

Ελλαδικό