Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία: Οδός Μούρτζινου Τρουπάκη

Δρόμοι της Καλαμάτας που τους διασχίζουμε καθημερινά. Έχουμε αναρωτηθεί πότε όμως που οφείλουν το όνομα τους; Σε αυτή τη σειρά δημοσιεύσεων θα επιχειρήσουμε να αποτυπώσουμε σε μεγάλο ποσοστό τον χάρτη των οδών της πόλης, ερμηνεύοντας τα ονόματα τους, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι εύκολο και σαφές να εξηγηθούν αλλά σε άλλες είναι ιδιαίτερα δύσκολη και μπερδεμένη η ερμηνεία τους.

Ακόμη και σε επίσημα έγγραφα του Δήμου δεν διευκρινίζεται επακριβώς η προέλευση της ονοματοδοσίας ορισμένων δρόμων. Επίσης, ορισμένοι δρόμοι έχουν αλλάξει όνομα στο πέρασμα του χρόνου, κάτι το οποίο παραμένει άγνωστο στους περισσότερους από εμάς. Τέλος, είναι σύνηθες το φαινόμενο ένας δρόμος να έχει ένα όνομα το οποίο να παραπέμπει σε πολλά πρόσωπα ή γεγονότα, ως αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλαπλές ερμηνείες για την ονοματοδοσία του.

Παρακάτω θα μιλήσουμε για την οδό Μούρτζινου Τρουπάκη . Ακολουθεί, λοιπόν, η προέλευση του ονόματος του εν λόγω δρόμου:

Αφιερωμένη στη μνήμη του Παναγιώτη – Μούρτζινου Τρουπάκη, του οποίου η καταγωγή προέρχεται από τον κλάδο της βυζαντινής οικογένειας των Παλαιολόγων του Μυστρά. Το επώνυμο “Τρουπάκης” οφείλεται σε παρατσούκλι, καθώς ο παππούς του, Παναγιώτης σε κάποια πολεμική επιχείρηση εναντίον των Τούρκων, οχυρώθηκε – κρύφτηκε σε μια σπηλιά (τρύπα – τρύπα) για να προστατευθεί και στη συνέχεια κατάφερε να διαφύγει. Ο Τρουπάκης (1761 – 1822) ενώ στη βάπτιση, του εδόθη το όνομα Παναγιώτης, παράλληλα ο ανάδοχος του Μούργκος του έδωσε και το Μούρτζινος. Έκτοτε καθιερώθηκε και άκουγε στο “Μούρτζινος Παναγιώτης Τρουπάκης”. Ο Μούρτζινος ως αγωνιστής για την ελευθερία του έθνους συνελήφθη και φυλακίστηκε στη Κωνσταντινούπολη.

Μετά την αποφυλάκιση του επέστρεψε στη Μάνη και ανέλαβε την αρχηγία της οικογένειάς του, που αριθμούσε τότε περίπου 200 μέλη και παράλληλα πήρε και το καπετανιλίκι της Ανδρούβιστας. Κατά την περίοδο της αρχηγίας του εκτιμήθηκε για τη δικαιοσύνη του και τη φιλανθρωπία του. Επίσης, ασκούσε και το επάγγελμα του εμπειρικού γιατρού. Το 1802 αναγκάζεται να καταφύγει στη Ζάκυνθο λόγω προβλημάτων του με την Υψηλή Πύλη και το 1816 τον μύησαν στη Φιλική Εταιρεία. Επέστρεψε στην Καρδαμύλη το 1820 και συμμετείχε δραστήρια στο να οργανώσει τα της εξέγερσης του 1821. Στον πύργο του φιλοξενήθηκε ο Κολοκοτρώνης όταν επέστρεψε από την Ζάκυνθο, τον Ιανουάριο του 1821 και από εκεί ξεκίνησαν μαζί για την Καλαμάτα. (Στα απομνημονεύματα του ο Μακρυγιάννης αναφέρει ότι ο Μούρτζινος ήταν αυτός που αρμάτωσε τον Κολοκοτρώνη όταν επέστρεψε στην Πελοπόννησο).

Ο Παναγιώτης-Μούρτζινος Τρουπάκης ήταν παρών στην κατάληψη της Καλαμάτας και συμμετείχε ενεργά στον σχεδιασμό και τις αποφάσεις για την συνέχεια του αγώνα. Επίσης μετά την κατάληψη της Καλαμάτας όταν ο Κολοκοτρώνης αναχώρησε για την πολιορκία της Τρίπολης, ο Μούρτζινος του παραχώρησε ένα σώμα που αποτελείτο από 200 ενόπλους άνδρες. Ο δε Μουρτζινος επέστρεψε στην Καρδαμύλη λόγω προβλημάτων υγείας, όπου δυστυχώς, μετά από ένα έτος απεβίωσε. Έκτοτε τα ινία της οικογενείας τα ανέλαβε ο γιός του Διονύσιος (1792-1830) και επικεφαλής σώματος ανδρών από Μανιάτες συμμετείχε ενεργά, όπου τον χρειάστηκε το έθνος. Κατ’ ομολογία πολλών διακρίθηκε στη μάχη της Βέργας.

Το 1825 ορίσθηκε υπουργός Πολέμου και επί Καποδίστρια έγινε και πάλι υπουργός (1829).Δυστυχώς όμως ο Διονύσιος Τρουπάκης πέθανε πάμφτωχος καθώς όλη η περιουσία του, κινητή και ακίνητη εκποιήθηκε για να εξοφληθούν χρέη που δημιουργήθηκαν για τη στήριξη της επανάστασης του 1821.

Η ονοματοθεσία ορίζεται με την απόφαση 458/1939 του Δήμου.

Δείτε τον δρόμο στον χάρτη

Ευχαριστούμε τον Βασίλη Χρυσαΐδη για τις πληροφορίες.

Δείτε επίσης:

Ελλαδικό