Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία: Οδός Καποδιστρίου

Δρόμοι της Καλαμάτας που τους διασχίζουμε καθημερινά. Έχουμε αναρωτηθεί πότε όμως που οφείλουν το όνομα τους; Σε αυτή τη σειρά δημοσιεύσεων θα επιχειρήσουμε να αποτυπώσουμε σε μεγάλο ποσοστό τον χάρτη των οδών της πόλης, ερμηνεύοντας τα ονόματα τους, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι εύκολο και σαφές να εξηγηθούν αλλά σε άλλες είναι ιδιαίτερα δύσκολη και μπερδεμένη η ερμηνεία τους.

Ακόμη και σε επίσημα έγγραφα του Δήμου δεν διευκρινίζεται επακριβώς η προέλευση της ονοματοδοσίας ορισμένων δρόμων. Επίσης, ορισμένοι δρόμοι έχουν αλλάξει όνομα στο πέρασμα του χρόνου, κάτι το οποίο παραμένει άγνωστο στους περισσότερους από εμάς. Τέλος, είναι σύνηθες το φαινόμενο ένας δρόμος να έχει ένα όνομα το οποίο να παραπέμπει σε πολλά πρόσωπα ή γεγονότα, ως αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλαπλές ερμηνείες για την ονοματοδοσία του.

Παρακάτω θα μιλήσουμε για την οδό Καποδιστρίου. Ακολουθεί, λοιπόν, η προέλευση του ονόματος του εν λόγω δρόμου:

Αφιερωμένη στον Έλληνα πολιτικό και διπλωμάτη. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Φεβρουαρίου 1776. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Παταβίας (Πάντοβα) της Ιταλίας, ιατρική, φιλοσοφία και νομικά. Το 1797 επέστρεψε στη γενέτειρά του την Κέρκυρα και άσκησε το επάγγελμα του ιατρού – χειρουργού. Το 1801 σε ηλικία 25 ετών, τα Επτάνησα αυτονομούνται και ο Ιωάννης Καποδίστριας γίνεται ένας από τους δύο διοικητές της Ιονίου Πολιτείας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του αναδιοργάνωσε τη δημόσια διοίκηση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαίδευση. Οι παραπάνω ενέργειες του ήταν το εισιτήριο να εισέλθει στη διπλωματική υπηρεσία της Ρωσίας, κατόπιν προσκλήσεως του Τσάρου Αλέξανδρου Α’. Ο Καποδίστριας ανέλαβε πολλές διπλωματικές αποστολές, μία από αυτές είναι η εκπόνηση το ελβετικού συντάγματος, τα αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) και τη διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας, (που ισχύει μέχρι και σήμερα).

Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, εγκατέλειψε το αξίωμά του, καθώς διαφώνησε με τον τσάρο Αλέξανδρο, που καταδίκαζε κάθε επαναστατική κίνηση. Εγκαταστάθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης για την προσφορά του στη δημιουργία της Ελβετικής Ομοσπονδίας. Η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας στις 30 Μαρτίου 1827, τον εξέλεξε Κυβερνήτη του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους και στις 7 Ιανουαρίου 1828 φτάνει στο Ναύπλιο. Αναλαμβάνοντας τα καθήκοντα του, η πρώτη του επαφή ήταν αποκαρδιωτική. Οι αντιπαλότητες που είχαν μεταξύ τους οι φατρίες δεν είχαν σταματήσει, η οικονομία της χώρας είχε καταστραφεί, κοινωνικός ιστός δεν υπήρχε, οι χήρες τα ορφανά και οι ανάπηροι πολέμου είχαν κατακλύσει την επικράτεια, και παράλληλα ο πληθυσμός να μαστίζεται από τις επιδημίες του τύφου, της ελονοσίας και άλλων μολυσματικών ασθενειών.

Ο Καποδίστριας σήκωσε τα μανίκια και ιδρύει το Εθνικό Νομισματοκοπείο καθιερώνοντας τον φοίνικα ως εθνικό νόμισμα. Κατασκευάζει νέα σχολεία, ιδρύει την εκκλησιαστική σχολή στον Πόρο, Ορφανοτροφείο και αρχαιολογικό Μουσείο στην Αίγινα, Γεωργική Σχολή στην Τίρυνθα, Ελληνικό και Γαλλικό τυπογραφείο στην Αίγινα. Επίσης ιδρύει την στρατιωτική σχολή Ευελπίδων με στόχο να οργανώσει τις ένοπλες δυνάμεις. Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον έδειξε στη γεωργία εισάγοντας πρώτος την καλλιέργεια της πατάτας στην χώρα.

Δυστυχώς όμως όταν ζήτησε να καταβάλουν φόρους προς την κεντρική εξουσία τότε ήρθε σε σύγκρουση με τους κοτζαμπάσηδες και τους πλοιοκτήτες. Μοιραία στάθηκε η αντιπαλότητα του Καποδίστρια με τους Μαυρομιχαλαίους, έτσι την 27η Σεπτεμβρίου 1831, ο Ιωάννης Καποδίστριας δέχθηκε δολοφονική επίθεση από τον Κωνσταντίνο και τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου μετέβαινε για να εκκλησιασθεί και έπεσε νεκρός. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν αυτός ήταν ο λόγος ή αν υπήρχε υπονόμευση από χώρες του εξωτερικού.

Η ονοματοθεσία ορίζεται με την απόφαση 458/1934 του Δήμου.

Δείτε τον δρόμο στον χάρτη

Ευχαριστούμε τον Βασίλη Χρυσαΐδη για τις πληροφορίες.

Δείτε επίσης:

Ελλαδικό