Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία: Οδός Δημοσθένους

Δρόμοι της Καλαμάτας που τους διασχίζουμε καθημερινά. Έχουμε αναρωτηθεί πότε όμως που οφείλουν το όνομα τους; Σε αυτή τη σειρά δημοσιεύσεων θα επιχειρήσουμε να αποτυπώσουμε σε μεγάλο ποσοστό τον χάρτη των οδών της πόλης, ερμηνεύοντας τα ονόματα τους, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι εύκολο και σαφές να εξηγηθούν αλλά σε άλλες είναι ιδιαίτερα δύσκολη και μπερδεμένη η ερμηνεία τους.

Ακόμη και σε επίσημα έγγραφα του Δήμου δεν διευκρινίζεται επακριβώς η προέλευση της ονοματοδοσίας ορισμένων δρόμων. Επίσης, ορισμένοι δρόμοι έχουν αλλάξει όνομα στο πέρασμα του χρόνου, κάτι το οποίο παραμένει άγνωστο στους περισσότερους από εμάς. Τέλος, είναι σύνηθες το φαινόμενο ένας δρόμος να έχει ένα όνομα το οποίο να παραπέμπει σε πολλά πρόσωπα ή γεγονότα, ως αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλαπλές ερμηνείες για την ονοματοδοσία του.

Παρακάτω θα μιλήσουμε για την οδό Δημοσθένους. Ακολουθεί, λοιπόν, η προέλευση του ονόματος του εν λόγω δρόμου:

Αφιερωμένη στον Αθηναίο ρήτορα Δημοσθένη, που γεννήθηκε στην Αθήνα το 384 και πέθανε αυτοκτονώντας το 322 π.Χ., μαθήτευσε στο πλευρό του Ισοκράτη και του Ισαίου και έμαθε την τέχνη του λόγου (την ρητορική).

Σε ηλικία 7 ετών ορφάνεψε από γονείς. Οι δε κηδεμόνες του, καταχράστηκαν την περιουσία του και τον παραμέλησαν, πράγμα που προκάλεσε την οργή του. Αν και πολέμησε για το κλεμμένο του δίκιο και κατάφερε να κερδίσει τη δίκη, δεν μπόρεσε να πάρει την περιουσία του πίσω και αναγκάστηκε να γράφει λόγους και να πληρώνεται,για να ζήσει.

Επιθυμούσε να ρητορεύει στην εκκλησία του Δήμου. Για να το καταφέρει όμως έπρεπε να νικήσει τον τραυλισμό του, γι’ αυτό έκανε καθημερινή εξάσκηση με χαλίκια στο στόμα, ώστε να βελτιώσει το πρόβλημά του.

Ξεκίνησε να ρητορεύει με σκοπό την συσπείρωση των Αθηναίων εναντίον των Περσών, αλλά και των Μακεδόνων. Το 324 π.Χ. φεύγει εξόριστος από την Αθήνα, γιατί αποδείχτηκε ότι είχε δωροδοκηθεί, με “άρπαλα χρήματα”. Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι Αθηναίοι με ψήφισμά τους τον ανακάλεσαν πανηγυρικά από την εξορία, η ελευθερία του όμως αυτή δεν κράτησε για πολύ, γιατί αναγκάστηκε να φύγει ξανά ύστερα από την εμπλοκή του στην αποτυχημένη επανάσταση που έγινε τότε κατά των Μακεδόνων.

Οι στρατιώτες του Αντίπατρου τον κυνήγησαν και τον βρήκαν στο ναό του Ποσειδώνα στην Καλαβρία, (είναι το νησί που ένα πολύ μικρό κανάλι θάλασσας το χωρίζει από το νησί του Πόρου). Για να μην τον πιάσουν, ήπιε δηλητήριο και πέθανε στις 12 Οκτωβρίου του 322 π.Χ.

Ύστερα από 42 χρόνια καθώς λέει ο Πλούταρχος (η Αθηναϊκή Δημοκρατία), τον τιμήσε όπως του άξιζε, στήνοντας χάλκινο ανδριάντα και ψηφίζοντας να τρέφεται στο πρυτανείο κάθε φορά ο μεγαλύτερος εν ζωή των απογόνων του. Στη βάση του ανδριάντα του χαράχτηκε το περίφημο επίγραμμα: «Αν, Δημοσθένη, είχες δύναμη τόση, όσο νου, τότε δε θα σκύβανε ποτέ σε Μακεδόνων σπαθί οι Έλληνες».

Η ονοματοθεσία ορίζεται με την απόφαση 458/1939 του Δήμου.

Δείτε τον δρόμο στον χάρτη

Ευχαριστούμε τον Βασίλη Χρυσαΐδη για τις πληροφορίες.

Δείτε επίσης:

Ελλαδικό