Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία: Οδός Ψαρών

Δρόμοι της Καλαμάτας που τους διασχίζουμε καθημερινά. Έχουμε αναρωτηθεί πότε όμως που οφείλουν το όνομα τους; Σε αυτή τη σειρά δημοσιεύσεων θα επιχειρήσουμε να αποτυπώσουμε σε μεγάλο ποσοστό τον χάρτη των οδών της πόλης, ερμηνεύοντας τα ονόματα τους, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι εύκολο και σαφές να εξηγηθούν αλλά σε άλλες είναι ιδιαίτερα δύσκολη και μπερδεμένη η ερμηνεία τους.

Ακόμη και σε επίσημα έγγραφα του Δήμου δεν διευκρινίζεται επακριβώς η προέλευση της ονοματοδοσίας ορισμένων δρόμων. Επίσης, ορισμένοι δρόμοι έχουν αλλάξει όνομα στο πέρασμα του χρόνου, κάτι το οποίο παραμένει άγνωστο στους περισσότερους από εμάς. Τέλος, είναι σύνηθες το φαινόμενο ένας δρόμος να έχει ένα όνομα το οποίο να παραπέμπει σε πολλά πρόσωπα ή γεγονότα, ως αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλαπλές ερμηνείες για την ονοματοδοσία του.

Παρακάτω θα μιλήσουμε για την οδό Ψαρών. Ακολουθεί, λοιπόν, η προέλευση του ονόματος του εν λόγω δρόμου:

Αφιερωμένη στο μικρό νησί που βρίσκεται στο Βορειοανατολικό Αιγαίο και η έκταση του είναι 40 τ. χλμ. Η αρχαιότερη γνωστή μαρτυρία είναι στην Οδύσσεια του Ομήρου όπου αναφέρεται ως Ψυρίη. Ευρήματα ανθρώπινης δραστηριότητας στο νησί βλέπουμε από την περίοδο (5η με 4η χιλιετία π.Χ). Από τα γραπτά κείμενα του Ευσταθίου ξέρουμε ότι το νησί δεν είχε ούτε καν αμπέλια, εντούτοις διέθεται ναό του Βάκχου. Και γι’ αυτό υπήρχε μια περιπαικτική παροιμία (για όσους πήγαιναν σε συμπόσια και δεν έπιναν κρασί) «Ψύρα τον Διόνυσον άγοντες».

Στο νησί δεν έχει βρεθεί ακρόπολη ή αμυντικά έργα, γεγονός που αποδίδεται στους πολλούς υφάλους που προστατεύουν με φυσικό τρόπο το νησί. Οι λιγοστοί ανά τους αιώνες κάτοικοι στηρίζονταν στην αλιεία και στο θαλάσσιο εμπόριο.

Το 1821 τα Ψαρά ήταν από τα πρώτα νησιά που ξεσηκώθηκαν ενάντια στον Τούρκικο ζυγό. Πολλοί Ψαριανοί αγωνιστές βγήκαν από τα σπλάχνα αυτού του μικρού νησιού όπως ο Κωνσταντίνος Κανάρης, ο Νικόλαος Αποστόλης, ο Κωνσταντίνος Νικόδημος, ο Δημήτριος Παπανικολής και πολλοί άλλοι.

Όμως στις 21 Ιουνίου 1824, ο Ιμπραήμ θα καταλάβει το νησί με 140 καράβια και 14.000 γενίτσαρους. Περισσότεροι από 15.000 κάτοικοι σφαγιάστηκαν και πολλά κορίτσια κατέληξαν δούλες σε σκλαβοπάζαρα, ενώ λίγοι κατόρθωσαν να εγκαταλείψουν το νησί. Όσοι Ψαριανοί σώθηκαν από την καταστροφή κατέφυγαν στη Μονεμβασιά και με την απελευθέρωση, στην Ερέτρια της Εύβοιας, που μετονομάστηκε σε «Νέα Ψαρά», σε αντιδιαστολή προς τα «Παλαιά Ψαρά» του νησιού. Για την καταστροφή του νησιού ο Διονύσιος Σολωμός θα γράψει : . Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη
Περπατώντας η Δόξα μονάχη
Μελετά τα λαμπρά παλικάρια
Και στην κόμη στεφάνι φορεί
Γεναμένο από λίγα χορτάρια
Που είχαν μείνει στην έρημη γη.

Ενσωματώθηκαν στην Ελλάδα, στις 21 Οκτωβρίου του 1912, όταν ελευθερώθηκαν από το Αντιτορπιλικό Ιέραξ.

Η ονοματοθεσία ορίζεται με την απόφαση 458/1939 του Δήμου.

Δείτε τον δρόμο στον χάρτη

Ευχαριστούμε τον Βασίλη Χρυσαΐδη για τις πληροφορίες.

Δείτε επίσης:

Ελλαδικό