Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία: Οδός Λυκούργου

Δρόμοι της Καλαμάτας που τους διασχίζουμε καθημερινά. Έχουμε αναρωτηθεί πότε όμως που οφείλουν το όνομα τους; Σε αυτή τη σειρά δημοσιεύσεων θα επιχειρήσουμε να αποτυπώσουμε σε μεγάλο ποσοστό τον χάρτη των οδών της πόλης, ερμηνεύοντας τα ονόματα τους, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι εύκολο και σαφές να εξηγηθούν αλλά σε άλλες είναι ιδιαίτερα δύσκολη και μπερδεμένη η ερμηνεία τους.

Ακόμη και σε επίσημα έγγραφα του Δήμου δεν διευκρινίζεται επακριβώς η προέλευση της ονοματοδοσίας ορισμένων δρόμων. Επίσης, ορισμένοι δρόμοι έχουν αλλάξει όνομα στο πέρασμα του χρόνου, κάτι το οποίο παραμένει άγνωστο στους περισσότερους από εμάς. Τέλος, είναι σύνηθες το φαινόμενο ένας δρόμος να έχει ένα όνομα το οποίο να παραπέμπει σε πολλά πρόσωπα ή γεγονότα, ως αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλαπλές ερμηνείες για την ονοματοδοσία του.

Παρακάτω θα μιλήσουμε για την οδό Λυκούργου. Ακολουθεί, λοιπόν, η προέλευση του ονόματος του εν λόγω δρόμου:

Αφιερωμένη στον μεγάλο Σπαρτιάτη νομοθέτη Λυκούργο. Για την προσωπικότητα και το έργο του Λυκούργου πολλοί αρχαίοι ιστορικοί και φιλόσοφοι έχουν ασχοληθεί. Διίστανται οι απόψεις για τη χρονολόγηση του βίου του, άλλοι τον τοποθετούν στο 800 π.Χ. και άλλοι στο 1000 π.Χ. ο Πλούταρχος αναφέρει “Για το Λυκούργο το νομοθέτη γενικά δεν μπορούμε να πούμε τίποτε το αναμφισβήτητο”.

Ο Λυκούργος έχοντας κάνει μια μεγάλη περιοδεία, ταξιδεύοντας στην Κρήτη, την Ιωνία, την Ινδία, την Αίγυπτο και τη Λιβύη, παρατήρησε τους νόμους και τον τρόπο ζωής των ανθρώπων, σε αυτούς τους τόπους που επισκέφτηκε. Επιστρέφοντας στη Σπάρτη του εζητήθη να καταρτίσει νόμους, για την σωστή διακυβέρνηση των Σπαρτιατών. Τότε προσέφυγε στο Μαντείο των Δελφών και αφού έλαβε τη θεϊκή συγκατάθεση, κατάρτισε τους νόμους του. Δημιούργησε τη Γερουσία με 28 γέροντες, καθιέρωσε να υπάρχουν δύο βασιλείς και δημιούργησε την Απέλλα (που ήταν η εκκλησία του Δήμου). Στην αγροτική οικονομία έγινε αναδασμός της γης σε ίσους και μόνιμους κλήρους.

Ως νόμισμα επιτρέπετε μόνο ο οβολός που σήμαινε “μικρό σουβλί” (τα οποία ήταν μακρόστενες μεταλλικές μυτερές βέργες) ευτελούς αξίας. Οι πολίτες στον ιδιωτικό βίο, υποχρεώνονταν στα κοινά συσσίτια. Η σιδερένια πειθαρχία των πολιτών, η ανάθεση της ανατροφής των παιδιών στην πολιτεία, η υποχρέωση της υποταγής των νεότερων στους γεροντότερους, όλα αυτά ήταν οι θεμελιώδεις αρχές του σπαρτιατικού πολιτεύματος. Ο Λυκούργος μετά την κατάρτιση των νόμο του και αφού έγιναν αποδεκτοί από τους συμπολίτες του, τους υποχρέωσε να ορκιστούν, ότι θα τηρούσαν τους νόμους του ως την επιστροφή του.

Ο μύθος λέει ότι έφυγε από τη Σπάρτη για πάντα, ώστε να μην αλλάξουν τη νομοθεσία του οι συμπολίτες του. Επίσης στον Λυκούργο πρέπει να χρεώσουμε την σημαντική συμφωνία με τον βασιλιά της Ηλείας Ίφιτο και τον βασιλιά της Πίσας, οι Ολυμπιακοί αγώνες να τελούνται κάθε τέσσερα χρόνια και η ολυμπιακή εκεχειρία θα γινόταν σεβαστή απ’ όλους.

Η ονοματοθεσία ορίζεται με την απόφαση 458/1939 του Δήμου.

Δείτε τον δρόμο στον χάρτη

Ευχαριστούμε τον Βασίλη Χρυσαΐδη για τις πληροφορίες.

Δείτε επίσης:

Ελλαδικό