Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία: Οδός Ευριπίδου

Δρόμοι της Καλαμάτας που τους διασχίζουμε καθημερινά. Έχουμε αναρωτηθεί πότε όμως που οφείλουν το όνομα τους; Σε αυτή τη σειρά δημοσιεύσεων θα επιχειρήσουμε να αποτυπώσουμε σε μεγάλο ποσοστό τον χάρτη των οδών της πόλης, ερμηνεύοντας τα ονόματα τους, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι εύκολο και σαφές να εξηγηθούν αλλά σε άλλες είναι ιδιαίτερα δύσκολη και μπερδεμένη η ερμηνεία τους.

Ακόμη και σε επίσημα έγγραφα του Δήμου δεν διευκρινίζεται επακριβώς η προέλευση της ονοματοδοσίας ορισμένων δρόμων. Επίσης, ορισμένοι δρόμοι έχουν αλλάξει όνομα στο πέρασμα του χρόνου, κάτι το οποίο παραμένει άγνωστο στους περισσότερους από εμάς. Τέλος, είναι σύνηθες το φαινόμενο ένας δρόμος να έχει ένα όνομα το οποίο να παραπέμπει σε πολλά πρόσωπα ή γεγονότα, ως αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλαπλές ερμηνείες για την ονοματοδοσία του.

Παρακάτω θα μιλήσουμε για την οδό Ευριπίδου. Ακολουθεί, λοιπόν, η προέλευση του ονόματος του εν λόγω δρόμου:

Αφιερωμένη στον μεγάλο τραγικό ποιητή της αρχαίας Ελλάδας. Ο τελευταίος κατά χρονολογική σειρά από τους τρείς μεγάλους τραγικούς ποιητές της αρχαιότητας. Γεννήθηκε στην Σαλαμίνα το 480 π.Χ. και απεβίωσε το 406 π.Χ. στην Μακεδονία.

Κατά την ποιητική του σταδιοδρομία δημιούργησε πολλά μίση και αντιπάθειες των συγχρόνων του, για τον μισάνθρωπο χαρακτήρα του, καθώς και για τις τολμηρές ιδέες του. Έγινε συστηματική πολεμική εναντίον του, η οποία συντέλεσε όχι μόνο να διασυρθεί το έργο του, αλλά να σπιλωθούν η ζωή του, η καταγωγή του και η οικογενειακή του ζωή. Γι’ αυτό οι ειδήσεις που διασώθηκαν για την ζωή του είναι ελάχιστα αντικειμενικές ανακριβείς και συγκεχυμένες, που δεν αντιστοιχούν σε πολλά σημεία με την πραγματικότητα. Δεν αναμίχθηκε στην πολιτική και ποτέ δεν πήρε δημόσιο αξίωμα.

Στις τραγωδίες του χρησιμοποιεί πολλά γνωμικά και αποφθέγματα γι’ αυτό ονομάστηκε “ο από σκηνής φιλόσοφος”. Ο Αριστοτέλης τον χαρακτήρισε ως “πιο τραγικό από τους τραγικούς”. Ο Ευριπίδης καινοτόμησε στα παρακάτω τρία σημεία. Στις τραγωδίες του προτάσσει μεγάλους μονολόγους. Διατυπώνει πολλά γνωμικά και αποφθέγματα και λύνει την πλοκή του έργου του πολλές φορές με τον “από μηχανής θεό”.

Ο Ευριπίδης το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του το πέρασε στην Αθήνα αλλά τα τελευταία χρόνια, τα έζησε στη Μακεδονία, προσκεκλημένος στην βασιλική αυλή της Πέλλας από τον ίδιο τον φιλόμουσο Βασιλιά Αρχέλαο που συνήθιζε να συγκεντρώνει μεγάλους καλλιτέχνες και να στηρίζει τη δραστηριότητά τους. Σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία υπέκυψε στα τραύματα που του προκάλεσαν άγρια σκυλιά στην Αρέθουσα όπου και τελικά ετάφη με βασιλικές τιμές. Όταν οι Αθηναίοι έμαθαν για το θάνατό του πένθησαν.

Ο δε Σοφοκλής παρουσιάσθηκε με μαύρο χιτώνα και εισήγαγε αστεφάνωτους (λόγω του θανάτου του Ευριπίδη) τους υποκριτές και τον χορό κατά την είσοδό τους στο Θέατρο. Μετά την άρνηση του Μακεδόνα Βασιλιά να τους παραδώσει τα οστά του Ευριπίδη στους Αθηναίους, εκείνοι ανήγειραν μέγα κενοτάφιο στην άγουσα προς Πειραιά οδό.

Η ονοματοθεσία ορίζεται με την απόφαση 458/1939 του Δήμου.

Δείτε τον δρόμο στον χάρτη

Ευχαριστούμε τον Βασίλη Χρυσαΐδη για τις πληροφορίες.

Δείτε επίσης:

Ελλαδικό