Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία: Οδός Οδυσσέα Ανδρούτσου

Δρόμοι της Καλαμάτας που τους διασχίζουμε καθημερινά. Έχουμε αναρωτηθεί πότε όμως που οφείλουν το όνομα τους; Σε αυτή τη σειρά δημοσιεύσεων θα επιχειρήσουμε να αποτυπώσουμε σε μεγάλο ποσοστό τον χάρτη των οδών της πόλης, ερμηνεύοντας τα ονόματα τους, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι εύκολο και σαφές να εξηγηθούν αλλά σε άλλες είναι ιδιαίτερα δύσκολη και μπερδεμένη η ερμηνεία τους.

Ακόμη και σε επίσημα έγγραφα του Δήμου δεν διευκρινίζεται επακριβώς η προέλευση της ονοματοδοσίας ορισμένων δρόμων. Επίσης, ορισμένοι δρόμοι έχουν αλλάξει όνομα στο πέρασμα του χρόνου, κάτι το οποίο παραμένει άγνωστο στους περισσότερους από εμάς. Τέλος, είναι σύνηθες το φαινόμενο ένας δρόμος να έχει ένα όνομα το οποίο να παραπέμπει σε πολλά πρόσωπα ή γεγονότα, ως αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλαπλές ερμηνείες για την ονοματοδοσία του.

Παρακάτω θα μιλήσουμε για την οδό Οδυσσέα Ανδρούτσου. Ακολουθεί, λοιπόν, η προέλευση του ονόματος του εν λόγω δρόμου:

Αφιερωμένη σε ένα από τους επιφανέστερους στρατιωτικούς ηγέτες της Επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1788 και ήταν γιος του ξακουστού αρβανίτη αρματολού της Ρούμελης Αντρέα Βερούση ή Καπετάν Ανδρούτσου και της Ακριβής Τσαρλαμπά. Ο πατέρας του είχε συνεργασθεί με τον Λάμπρο Κατσώνη στις περιπετειώδης ναυμαχίες του Αιγαίου. Όταν ο Αλής πασάς που ήταν φίλος του πατέρα του έμαθε ότι οι Τούρκοι αποκεφάλισαν τον πατέρα του Οδυσσέα Ανδρούτσου, πήρε τον μικρό στην αυλή του. Εκεί έμαθε τα πρώτα του γράμματα και να μιλάει ιταλικά και αρβανίτικα. Η δε σωματική του δύναμη ήταν παροιμιώδης και πολύ διηγούνται για τα αναρίθμητα κατορθώματά του. Το 1816 αναλαμβάνει το αρματολίκι της Λειβαδιάς και το 1818 γίνεται μέλος της Φιλικής Εταιρείας.

Μόλις ξέσπασε η Επανάσταση αναλαμβάνει να ξεσηκώσει τους Έλληνες της Ανατολικής Ρούμελης. Στις 8 Μαΐου του 1821 με άλλους 117 πολεμιστές κλείνεται στο Χάνι της Γραβιάς και σταματά τον Ομέρ Βρυώνης με 8.000 άνδρες που βάδιζε προς την εξεγερμένη Πελοπόννησο.Πολύ μεγάλη είναι η προσφορά του στον αγώνα όπου του εζητήθη να συμμετάσχει ήταν παρόν. Δυστυχώς όμως η μεγάλη επιρροή που ασκούσε στο λαό της Ρούμελης, ήταν η αιτία να τον κατηγορήσουν οι κοτζαμπάσηδες και ο Κωλέττης ότι προέβη σε «καπάκια» (προφορικές συμφωνίες) με τους Τούρκους. Στις 7 Απριλίου 1825 μετά από μερικές μικροσυμπλοκές, παραδόθηκε στον Γκούρα το πρωτοπαλίκαρο του, με τη ρητή υπόσχεση ότι θα τον έστελνε στην Πελοπόννησο, για να δικαστεί από τη Διοίκηση. Ο Γκούρας, όμως, δεν κράτησε την υπόσχεσή του. Τον φυλάκισε στην Αθήνα, πάνω στην Ακρόπολη.

Ο Μακρυγιάννης έγραψε πως προδόθηκε το «λιοντάρι της Γραβιάς». Τότε αντέδρασαν πολύ αγωνιστές για την άδικη κακομεταχείριση του Ανδρούτσου κι επειδή ο ίδιος ζητούσε να περάσει το συντομότερο από δίκη, ο Γκούρας πρόσταξε να τον θανατώσουν, ρίχνοντας τον από την Ακρόπολη στις 5 Ιουνίου του 1825. Διέδωσαν πως ο φυλακισμένος προσπάθησε να αποδράσει και σκοτώθηκε. Η αλήθεια αποκαλύφθηκε πολλά χρόνια αργότερα από έναν αυτόπτη μάρτυρα. Το κράτος τον δικαίωσε το 1865 με μεγάλη επισημότητα και στρατιωτικές τιμές.

Η ονοματοθεσία ορίζεται με την απόφαση 518/2010 του Δήμου.

Δείτε τον δρόμο στον χάρτη

Ευχαριστούμε τον Βασίλη Χρυσαΐδη για τις πληροφορίες.

Δείτε επίσης:

Ελλαδικό