13.4 C
Kalamata
Τετάρτη, 19 Φεβρουαρίου, 2025
Ξεκινάει σήμερα το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού και τα δημοσιεύματα στον Τύπο αυξάνονται, με την Καλαμάτα να τραβάει την προσοχή ως διοργανώτρια πόλη, μια πόλη με παράδοση στο χορό 20 χρόνια τώρα!
Πλησιάζουν οι μέρες για το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού και τα δημοσιεύματα στον Τύπο αυξάνονται, με την Καλαμάτα να τραβάει την προσοχή ως διοργανώτρια πόλη, μια πόλη με παράδοση στο χορό 20 χρόνια τώρα!
Η Καλαμάτα, πόλη του χορού, υποδέχεται την 20η κατά σειρά διοργάνωση από 17 έως 24 Ιουλίου 2014, με το Φεστιβάλ Χορού να φωτίζει και πάλι ξεχωριστές και ενδιαφέρουσες πτυχές της σύγχρονης ελληνικής και διεθνούς χορευτικής δημιουργίας, της θεωρητικής σκέψης για τις παραστατικές τέχνες, την εξειδικευμένη εκπαίδευση, αλλά και το «παιχνίδι» του χορού που αφορά όλους –επαγγελματίες, σπουδαστές, ερασιτέχνες και κοινό.
Μπορεί να μην είμαστε μεγάλοι καλλιτέχνες και διάσημοι χορευτές... αλλά θα έχουμε τη δυνατότητα να πάρουμε μέρος σε αυτή τη μεγάλη διοργάνωση που θα πραγματοποιηθεί στην πόλη μας 17 με 24 Ιουλίου!
Την Πέμπτη 26 Ιουνίου και ώρα 21:30, στο Ναυτικό Όμιλο Καλαμάτας, θα γίνει από τη δρ. Στεριανή Τσιντζιλώνη η παρουσίαση του 20ού επετειακού Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 17 έως τις 24 Ιουλίου.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας αποτελεί κορυφαία δραστηριότητα του Διεθνούς Κέντρου Χορού της πόλης. Ιδρύθηκε την άνοιξη του 1995 με αντικείμενο την προώθηση της χορευτικής τέχνης και με άξονες την έρευνα, την εκπαίδευση και την καλλιτεχνική δράση και παραγωγή.
Στο πλαίσιο του επετειακού 20oυ Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που φέτος θα γίνει από τις 17 έως τις 24 Ιουλίου 2014, θα πραγματοποιηθεί ένα εργαστήρι χορογραφικής παρέμβασης στο δημόσιο χώρο, με πρωταγωνίστρια την Καλαμάτα και τους κατοίκους της.
Ένα τοπίο προς ενατένιση μας πρόσφερε χτες ο Δημήτρης Παπαϊωάννου και το “ΜΕΣΑ” στο Αμφιθέατρο Κάστρου Καλαμάτας. Άνθρωποι που επαναλαμβάνουν κινήσεις από την καθημερινότητά τους σε ένα δωμάτιο το οποίο μεταφέρθηκε στην Καλαμάτα με την εξαιρετική απόδοση της τεράστιας οθόνη που στήθηκε στη σκηνή του Κάστρου.
Μια απλή σειρά κινήσεων καθημερινής επιστροφής στο σπίτι επαναλαμβάνεται απαράλλαχτη από τριάντα ερμηνευτές σε αμέτρητους συνδυασμούς. Το ΜΕΣΑ αντιμετώπιζε το θέατρο σαν εκθεσιακό χώρο και το έργο σαν έκθεμα· πρότεινε στον θεατή το ρόλο του επισκέπτη, να δει τη σχέση του με το θέαμα σαν ενατένιση τοπίου.
Ένα ζευγάρι γεμάτο ενέργεια μας υποδέχθηκε χθες με το “Pausing” στο στούντιο του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας. Χωρίς την ανάγκη κάποιας μουσικής συνοδείας η παράσταση ξεκινά.
Ο Ισπανός Χόρχε Κρέσις, χορευτής, χορογράφος και δάσκαλος χορού, είναι γνωστός για τις εξαιρετικές επιδόσεις του ως εκπαιδευτικός. Επισκέπτεται για πρώτη φορά την Καλαμάτα, για να διδάξει το σεμινάριο σύγχρονου χορού και να μεταδώσει στους έλληνες χορευτές την τεχνική του: μέσω της χρήσης της δυναμικής που αναπτύσσεται ανάμεσα στο σώμα και το έδαφος, οι πιο θεαματικές χορογραφίες γίνονται παιχνιδάκι και χωρίς κανένα ρίσκο τραυματισμού.
Το Pausing είναι ένα ντούο που χορογράφησε και ερμηνεύει ο Γιάννης Μανταφούνης μαζί με τη Μέυ Ζαρύ μόνο, στο πλαίσιο του νέου σχήματός τους. Μέσα σ' έναν λευκό χώρο οι δυο τους χτίζουν με τα σώματά τους αλλεπάλληλες εικόνες συνειρμικά, με χιούμορ, σουρεαλιστικά, μα πάντα ξεκινώντας από την καθαρή κίνηση.
Οι μικρές ζωές ή το σώμα που κατοικώ είναι μια ιστορία για δύο σώματα που, στην προσπάθειά τους να πετύχουν τον απόλυτο συντονισμό, ανακαλύπτουν τη μοναδικότητά τους. Ανακαλύπτουν ότι οι κινητικές επιλογές τους σκιαγραφούν τις μικρές ιστορίες που κουβαλούν τα σώματα όλων μας: τη σχέση μας με το χρόνο, την απώλεια, την αγωνία, την ελπίδα.
Έντονη αίσθηση προκάλεσε η παράσταση “Μητέρες” της Ίριδας Καραγιάν στο στούντιο του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας. Ένα έντονο μοτίβο από ρυθμικό tap dance ήταν αρκετό να μας τραβήξει την προσοχή, περιμένοντας την εξέλιξη της παρουσίας τους.
Μέσα σε μία εικαστική εγκατάσταση και με μία αέναη χορογραφική φράση, δύο γυναίκες χτίζουν μιά πόλη. Κόσμοι, παιχνίδια, ήρωες χτίζονται και γκρεμίζονται σ’ ένα παιχνίδι με τη μνήμη, την ύλη και το χώρο.
Σαν να βρισκόμασταν σε μια παράσταση της Μαίρυ Βίγκμαν την εποχή του ‘30 νιώσαμε χθες το βράδυ στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καλαμάτας. Η αυλαία κλειστή, πολυέλαιοι κρεμασμένοι πάνω από το κοινό και ένα πρόγραμμα σε κάθε θέση που σε ταξίδευε πραγματικά στην εποχή της Βίγκμαν, περιμένοντας πια να δεις στ’ αλήθεια την ίδια!
Η παράσταση "Μια βραδιά χορού της Μαίρυ Βίγκμαν" έχει αποκαλύψεις για όλους: ένα ταξίδι στο χρόνο, ένα μοναδικό ταλέντο επί σκηνής, τη μεταμόρφωση ενός χορευτή σε ντίβα των αρχών του 20ου αιώνα, και ένα καταπληκτικό χορογραφικό ταλέντο που καταφέρνει ν’ ανασυστήσει ακόμα και χαμένες χορογραφίες, κάνοντας δικό του όχι μόνο το χορογραφικό λεξιλόγιο, αλλά ακόμα και τις υποκλίσεις της μεγάλης Βίγκμαν.
Σε ένα μοναδικά σύγχρονο ασπρόμαυρο σκηνικό μας υποδέχθηκε ο Ρασίντ Ουραμντάν στην παράστασή του “Universelle” στο στούντιο του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας. Λιτή και επιβλητική η σκηνή με εργαλεία και συσκευές γεμάτα συμβολισμούς.
Η πιο ιδανική βραδιά, χάρη στην πανσέληνο, για να απολαύσει το κοινό στο κατάμεστο Αμφιθέατρο Κάστρου Καλαμάτας την παράσταση “What the body does not remember” του Wim Vandekeybus και τη δυναμική παρουσία της ομάδας Ultima Vez.
Διάφορα συναισθήματα και αρκετούς προβληματισμούς μας χάρισε στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καλαμάτας ο εξαιρετικά ταλαντούχος Qudus Onikeku και η παράσταση του STILL/life. Ο Νιγηριανής καταγωγής χορευτής με την έντονη προσωπικότητα του και τις πολλαπλές χορευτικές δεξιότητες, φάνηκε πάνω από αντάξιος στις δύσκολες χορευτικές και εκφραστικές απαιτήσεις της παράστασης του! Μιλώντας λοιπόν στο κοινό του είπε πως ‘’η μόνη κρίση που υπάρχει στο ανθρώπινο είδος, είναι τελικά ο ίδιος ο άνθρωπος’’ καθώς και ότι ‘’δε θα μπορούσαμε να αλλάξουμε τον κόσμο, απλά θα ήταν ωραίο να τον φρεσκάρουμε λίγο!’’.