Γιατί βρίζει ο άνθρωπος; Για να εκτονωθεί. Για να κοροϊδέψει και να μειώσει. Για να αστειευτεί. Για να εκδηλώσει οικειότητα. Λόγοι υπάρχουν πολλοί… Ωστόσο γνωρίζατε ότι κάθε περιοχή έχει και δικές της βρισιές; Φυσικά, η Καλαμάτα δε γινόταν να αποτελεί εξαίρεση!

Η Μεσσηνία, η Πελοπόννησος, όπως φυσικά και οι περισσότερες περιοχές της Ελλάδας έχουν το δικό τους – αν θα μπορούσαμε να το πούμε έτσι – ντόπιο λεξιλόγιο, ο πλούτος του Καλαματιανού γλωσσικού ιδιώματος περιέχει λέξεις οι οποίες καλύπτουν όλες τις καθημερινές συνήθειες, καταστάσεις και ενέργειες των κατοίκων.

Δεν θα μπορούσαν να λείπουν λοιπόν και λέξεις οι οποίες χρησιμοποιούνται ως βρισιές ή με σκοπό να πειράξουν τον συνομιλητή μας ή ακόμα και να τον προσβάλουν.

Παρακάτω θα δούμε κάποιες από αυτές τις λέξεις, όσοι κατάγονται λοιπόν από τη Μεσσηνία σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που τις διαβάζουν ή τις ακούν…

Καλαματιανές παλιές βρισιές

Αγαθοβιόλης = αγαθός
Αγιογδύτης = κλέφτης – απατεώνας
Άγαρμπος = χοντροκομμένος
Αλαφιασμένος = τρομαγμένος – ξαφνιασμένος
Αλαφροΐσκιωτος =φοβητσιάρης
Αλητάμπουρας = αλήτης
Αμορίτης = χαζός
Αμορόχαβλος= χαζεμένος
Ανακατωσούρα= ανακατώστρα
Ανάνταφλος = απρόσεκτος
Ανεβάσταγος= ανυπόμονος
Απλυτοβεδούρα = άπλυτη- ανοικοκύρευτη
Αρβαλιάρης = αυτός που κάνει φασαρία
Αρκουδόλυκος = σκληρός
Αρούκατος= απρόσεκτος
Αχαΐρευτος = ανεπρόκοπος

Βλακέντιος = ανόητος – βλάκας Βλακόμουτρο = βλάκας
Βλογιοκομμένος = σημάδια ευλογιάς
Βουτυρομπεμπές = μαλθακός άνθρωπος – μαμάκιας

Γαλιάντρα = πολυλογού
Γκάβαλος = ηλίθιος
Γλιστρίδας= φλύαρος
Γούτος= παχουλός- παράλογος

Δαυλί= μεθυσμένος

Ελαφρόμυαλος= χαζεμένος- απονήρευτος

Ζερβοκουτάλας= αριστερόχειρας

Κακοντέλης= φουκαράς
Καρλαύτης= με μεγάλα αυτιά
Κωθώνι= πολύ κουτός Κοπρίτης = τεμπέλης
Κορκοσούρα = φλύαρη
Κουμάσι = απατεώνας
Κωλοπετσωμένος = ικανός – πονηρός

Λαλημένος = τρελαμένος
Λάμια = στρίγκλα
Λωβός = κακός

Μαγαρισμένος = βρώμικος στην ψυχή – σώμα Μαλαγάνας = πολυλογάς
Μαμούχαλος = βαρετός- μονόχνωτος
Μαντράχαλος = μεγαλόσωμος – άτσαλος Μάπας = κουτός Μισοκαδιάρης = αδύνατος και κοντός
Μονάντερος = αχόρταγος
Μούλος = νόθος
Μούργος = άξεστος – απότομος
Μπαγλαμάς = ασήμαντος
Μπουμπούνας = άμυαλος
Μπουχέσας = Παχύς δυσκίνητος –φοβητσιάρης

Νενέκος = προδότης

Ξεκούτης = άσοφος ηλικιωμένος

Πετσάφι = παλιοχαρακτήρας
Πορδοβούλωμα = τιποτένιος –μικροκαμωμένος

Σουρτούκω = γυρίστρα
Σπαρίλας = -νωθρός- ράθυμος

Τζαναμπέτης = δύστροπος- στριμμένος Τζιτζιλόμος= ιδιότροπος στο φαγητό
Τσαλαφός = ανόητος – μισότρελος
Τρελολουλούδω= αυτή που δεν έχει σταθερή άποψη – γνώμη

Ρέμπελος = τεμπέλης

Φαγάνας = φαγάς
Φακλάνα = παλιογυναίκα

Χαμάλης = υποτακτικός για αγγαρείες
Χλαπαχλούπας = λαίμαργος

Δείτε επίσης:

Ελλαδικό