Στο Ελληνικό αλφάβητό υπάρχουν 24 γράμματα, το κάθε ένα από τα γράμματα έχει το δικό του σχήμα αλλά και τη δική του ερμηνεία.

Δυο πράγματα χαρακτηρίζουν πάνω απ’ όλα τον άνθρωπο. Η ομιλία και ο γραπτός λόγος. Χωρίς αυτά δεν θα υπήρχε συνεννόηση, καταγραφή γεγονότων και άρα ούτε πολιτισμός.

Το σχήμα κάθε γράμματος είναι ένας λιτότατος κώδικας που εμπεριέχει την έννοια μιας συγκεκριμένης λέξης. Αυτόν ακριβώς τον κώδικα θα προσπαθήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε.
Με δύο λόγια θα δούμε γιατί τα γράμματα του Ελληνικού Αλφαβήτου έχουν τα σχήματα που έχουν και ποια η ερμηνεία τους.

Πάμε να γνωρίσουμε την ερμηνεία τους: 

Α: Περιέχει την κεκλεισμένη δύναμιν ( Δ ) αλλά και την ρέουσα, άρα εάν προεκταθούν οι δύο πλευρές του ( Δ ). Έχουμε την αρχή των φωνηέντων.

Β: Η ακτίνα ( Ι ) του φωτός και ( ) οι δύο κόσμοι εις την ορατή και αόρατο φύση τους, ως και δια βοής δημιουργία του ορατού κόσμου ( Ι + = Β ).

Γ: Η ακτίνα ( Ι ) επί της οποίας στηρίζεται η οριζόντιος πορεία ( ¯ ) ή ο εγκλωβισμός της ακτίνας ενέργειας εις την γη ( Γ + ¯ = Γ).

Δ: Η κεκλεισμένη ενέργεια ¬– η δόμηση – η δύναμη.

Ε: Η ακτίνα ( Ι ) η οποία μετατρέπεται εις ποικίλες εκφράσεις πορείας της ενέργειας εις οριζόντιο χώρο.

Ζ: Πορεία προς την γη = ΖΩΗ. Δηλώνει και την από άνω προς τα κάτω πορεία ( ), αλλά και την από κάτω προς άνω προοπτική ( ). ( + = Ζ ).

Η: Δύο ακτίνες δυνάμεως τας οποίας διαπερνά η οριζόντιος της γήινης πορείας και τροφοδοτείται.

Θ: Ο κόσμος ο οποίος καθίσταται ορατός. Ο ουρανός θεώμενος επί γης.

Ι: Η καθαρή ενέργεια φωτός, άνευ περιορισμών.

Κ: Η έκφραση των αντιθέτων, η Γη εδώ κάτω, ως πλανήτης, όπου μάχονται τα αντίθετα. ( = ).

Λ: Η άνωθεν ροή η οποία συγκρατείται, απορροφάται και χάνει την ελεύθερη ροή της επί γης.

Μ: Η διπλή άνωθεν ροή η οποία παράγει στερεά έκφραση ή μήτρα.

Ν: Η άνωθεν ροή ( Λ ) η οποία πρέπει να οδηγηθεί τελικώς πίσω { Ι ( Λ + Ι = Ν )}, άνω, ΝΟΥΣ – ΝΟΜΟΣ.

Ξ: ( Κ + Σ ) = ΚΑΣΑ. Δηλαδή εάν προσθέσουμε το ( Α ) τότε έχουμε την συλλαβή ( ΞΑ ) όπου σημαίνει ( ΚΑ ) = Τα υλικά κάτω εις την γη. ( ΣΑ ) = εις εσωτερικό χώρο θεατά.

Ο: Ο ορατός και αόρατος κόσμος.

Π: Η διπλή ενέργεια ( Ι Ι ) επί της οποίας στηρίζεται η εδώ ζωή. Συμβολίζεται η πατρική προβολή.

Ρ: Η ενέργεια του Ουρανού ( Ο ), οποία ρέει δια του ( Ι ) προς την γη.

Σ: Η δύναμη η οποία κατευθύνεται εις οριζόντια πορεία και συγκρατείται εις τον πλανήτη εσωτερικός.

Τ: Η άνωθεν δύναμης η οποία απομονώνεται και ακινητοποιείται. Εδώ στερεοποιείται.

Υ: Η Συσσωρευμένη κοσμική ενέργεια ρέουσα, ελέγχεται από τον ΝΟΜΟΝ.

Φ: Ο κόσμος τον οποίον διαπερνά η ακτίνα φωτός και τον εμφανίζει ακτινοβολούντα.

Χ: Κι εδώ συμβολίζονται τα αντίθετα, τα οποία εις τον χώρο της γης αλληλο-διαπερνώνται και συνυπάρχουν. Το άνωθεν στοιχείο στηρίζεται αλλά και ζωογονεί το κάτω.

Ψ: Το δοχείον το οποίον δέχεται όλα τα θεία δώρα και που η ακτίνα, διαπερνώντας το, τα μεταφέρει κάτω.

Ω: Η γη και ο ουρανός. Η δόξα της γης προς το υπέρτατο.

Η κανονική γραφή του ωμέγα στα κεφαλαία!

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

1ον: ΒΑΣΙΛΕΙΑ

Β → Ενέργεια

Α → από την Αρχική Δύναμη

Σ → εσωτερικώς

Ι → καθοδεύει

Λ → δι’ άνωθεν ροής

Ε → εκπορευομένη – κινείται

Ι → δια μικρής καθόδου αλλά συνεχούς . τροφοδοσίας και αμφίδρομου κινήσεως

Α → μετά της Αρχικής Δυνάμεως

ΣΗΜΑΙΝΕΙ: ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ . ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

2ον: ΑΕΙΖΩΙΑ

Α → από την Αρχική Δύναμη

Ε → ΕΚΠΟΡΕΥΕΤΑΙ (επεκτείνεται – διασκορπίζεται)

Ι → ΚΑΤΕΡΧΕΤΑΙ (κατερχομένη ακτινοβολεί . απαύστως – τροφοδοτεί συνεχώς)

Ζ → με ΖΩΗΝ (ζεστασιά) → εις τον ΓΗΙΝΟ ΧΩΡΟ όπου .

Ο → περιορισμένος χώρος (οριοθετημένος) . π.χ. γη – πλανήτης- κύτταρο κ.λ.π. . → έχει κατέβει από τον ουρανό εις το . ΓΗΙΝΟΝ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ι → ΚΑΤΕΡΧΟΜΕΝΗ (τροφοδοτεί συνεχώς)

Α → από την ΑΡΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ

Σύμφωνα με τα παραπάνω διαπιστώνουμε ότι ο σχηματισμός των στοιχείων (γραφημάτων) του Ελληνικού αλφάβητου δεν είναι καθόλου τυχαία. Αντιθέτως το κάθε στοιχείο (γράμμα) από μόνο του μας δείχνει μια ενεργή έννοια.

Επίσης αυτό που διαπιστώνουμε σύμφωνα με τα παραπάνω παραδείγματα είναι, ότι όλες οι λέξεις του Ελληνικού αλφάβητου, σύμφωνα με τα στοιχεία (γράμματα) που περιέχονται μέσα σε αυτές, κάνουν την Ελληνική γλώσσα (ιδιαιτέρως τα Αρχαία Ελληνικά) να είναι η ανώτερη μορφή γλώσσας, που έχει επινοήσει ποτέ, το ανθρώπινο πνεύμα.

Άλλες πληροφορίες γύρω από τα Ελληνικά γράμματα και λέξεις είναι ότι, όταν οι αρχαίοι Έλληνες έγραφαν μια πρόταση δεν υπήρχε κενό μεταξύ των λέξεων.

Επίσης μέχρι το 900μ.χ. όλοι έγραφαν μόνο με κεφαλαία γράμματα. Την μικρογράμματη γραφή (δηλαδή τα γράμματα που σήμερα λέμε μικρά) την εφεύρε και χρησιμοποίησε πρώτος ο Αρέθας Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας μαθητής του Πατριάρχη Φωτίου.

Ευχαριστούμε πολύ για τις πληροφορίες τον Βασίλη Χρυσαΐδη

Δείτε επίσής:

Ελλαδικό