Σπίτια χαμηλά, στενοί και σχετικά δύσβατοι δρόμοι, πολλά δέντρα, αυλές, παιδιά που παίζουν στους δρόμους και τις αλάνες και κάτοικοι που γνωρίζονται μεταξύ τους, με το μικρό τους όνομα…
Όχι, δεν αναφερόμαστε σε κάποιο χωριό ή κωμόπολη αλλά σε μια συνοικία της Καλαμάτας που το μεγαλύτερο μέρος της άντεξε στο πέρασμα του χρόνου, διατηρώντας τα αγνά και ανέμελα στοιχεία του χωριού και της γειτονιάς.
Τα απογεύματα, κυρίως, οι δρόμοι είναι γεμάτοι από τους κατοίκους της που συζητούν μεταξύ τους και από παιδιά που με τις φωνές δίνουν ζωντάνια σε αυτή τη μάλλον “ξεχασμένη γωνιά” της Καλαμάτας.
Λίγα στοιχεία για την περιοχή:
Το όνοµα «Ράχη» δηλώνει τη μορφολογία του εδάφους της περιοχής – 2 ράχες που ανάμεσά τους περνούσε ένα ρέμα -. Ήταν η πιο πυκνοκατοικημένη γειτονιά εκτός σχεδίου πόλεως το 1905. Καθορίζεται ως οικισμός του 1923 και, μάλιστα, ως προσφυγικός συνοικισμός. Κατοικούνταν κυρίως από πρόσφυγες από το Αϊβαλί.
