Στις 23 Οκτωβρίου, Παρασκευή, στις 19:00 στο ”bar-bar” (Πλατεία Παπλωματάδικων, Καλαμάτα), θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση αφιερωμένη στον συγγραφέα Κωστή Παπαγιώργη με καλεσμένο ομιλητή τον Ίκαρο Μπαμπασάκη. Με αφορμή τη συγκεκριμένη εκδήλωση, επικοινωνήσαμε με τον συγγραφέα, ποιητή και μεταφραστή, Ίκαρο Μπαμπασάκη, ο οποίος μας μίλησε για τον Κωστή Παπαγιώργη, για τη γνωριμία τους, για τον ίδιο και φυσικά… για την Καλαμάτα!
1. Πείτε μας λίγα λόγια για τον Κωστή Παπαγιωργή.
Τον γνώρισα στην Καλλιδρομίου, το 1980. Είχε τότε κατσαρό, βαθυκάστανο μαλλί και πλούσιο μουστάκι. Βλέμμα σαν βραχνό blues, αγέρωχα ηττημένο, αλλά ηττημένο όχι σε μάχη ή σε πόλεμο, ηττημένο από θέση, από τοποθέτηση, ύστερα από σοφή απόφαση, ηττημένο μπροστά στον πελώριο πλούτο και το συντριπτικό χάος του παρελθόντος της ανθρωπότητας. Αυτό το παρελθόν της ανθρωπότητας μοχθούσε αγρίως ο Κωστής να το γνωρίσει και να το κατανοήσει. Ένα τέτοιο εγχείρημα είναι απ’ την αρχή καταδικασμένο. Και καταδικαστικό. Σε τσακίζει. Αξίζει όμως να το τολμήσεις.
Ήταν ο πιο τρυφερός ανάμεσά μας. Καμωνόταν τον κυνικό, αλλά ήταν καρδούλα. Δεν μπλέχτηκε σε καμία από τις πάμπολλες ίντριγκες της Σόλωνος. Τρικλοποδιές δεν έβαλε, ποτέ και σε κανέναν. Υπήρξε, τουναντίον, γενναιόδωρος, χωρίς να το κάνει θέμα. Κάμποσοι συγγραφείς οφείλουν στον Κωστή το ότι εκδοθήκανε, και μάλιστα με επιτυχία. Και όπως έχω πει, ξανά και ξανά, οφείλουμε στον Κωστή το ότι ανανεώθηκε το ενδιαφέρον για το δοκίμιο, το δύσκολο είδος που διακόνησε δυνατά.
Το τι χρωστάμε στα βιβλία που μετέφρασε είναι ανυπολόγιστο (πρόχειρα θυμίζω: Μισέλ Φουκώ, Εμμανουέλ Λεβινάς, Φρανσουά Σατλέ, Ρενέ Ζιράρ, Εμίλ Σιοράν). Το τι χρωστάμε στα όσα έγραψε για τη Μέθη, τους Ξυλοδαρμούς, την Αποτυχία, τον Εαυτό, το Βάδισμα, αλλά και για τον Όμηρο, τον Χάιντεγκερ, τον Παπαδιαμάντη, τον Χέγκελ, τον Βακαλόπουλο είναι τόσο πολύτιμο που δεν μπορώ να το πω εδώ με λέξεις. Ας επαναλάβω μονάχα τα λόγια του Λάγιου, στη «Νέα Εστία», δέκα χρόνια πριν: “Ο Παπαγιώργης είναι μακράν ο καλύτερος πεζογράφος τα τελευταία τριάντα σαράντα χρόνια”.
2. Ο ήρωας ενός έργου αποτελεί ένα προσωπείο πίσω από το οποίο καλύπτεται ο συγγραφέας του; Είναι ένας τρόπος για να απελευθερωθεί ο ίδιος;
Προτιμώ να λέω ότι ο ήρωας ενός έργου είναι το εφαλτήριο για να πετάξει πιο ψηλά ένας συγγραφέας, και οτι είναι το χέρι που του τραβάει το προσωπείο, το οποίο φοράει ίσως αναγκαστικά στις κοινωνικές του σχέσεις. Αποκαλύπτεται, λέω εγώ, ο συγγραφέας μέσα από τον ήρωά του, δεν καλύπτεται.
3. Ποιητής, μεταφραστής και συγγραφέας, λοιπόν. Αν έπρεπε να επιλέξετε ένα από τα προαναφερθέντα, ποιο θα ήταν;
Ποιητής από επιλογή και ιδιοσυγκρασία, μεταφραστής για το μεροκάματο και την αξιοπρέπεια, και συγγραφέας για να λέω με πολλά λόγια αυτά που εξηγούν το γιατί είμαι ποιητής.
4. Είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεσθε την Καλαμάτα; Πως νιώθετε που θα παρουσιάσετε στην πόλη μας;
Έρχομαι τακτικότατα στην Καλαμάτα. Πάντα με εντυπωσιάζει η ατμόσφαιρα της πόλης. Και η φιλοξενία της. Πάνω από δέκα φορές για δέκα διαφορετικές εκδηλώσεις, ένιωσα σαν στο σπίτι μου.
