Έρχονται ξαφνικά. Απροειδοποίητα. Πολλοί είναι οι άνθρωποι που κάποια στιγμή στη ζωή τους θα αντιμετωπίσουν μια κρίση πανικού. Αν κάποιος δεν έχει βιώσει μια τέτοια κρίση, δεν μπορεί να καταλάβει τί είναι ακριβώς, καθώς ο καθένας τη βιώνει με έναν διαφορετικό τρόπο.
Πώς αναγνωρίζουμε, όμως, μια κρίση πανικού όταν αυτή μας συμβαίνει;
Κάποια από τα συμπτώματα είναι:
- Έντονος τρόμος ή άγχος ότι κάτι κακό πρόκειται να συμβει
- Σωματικός πόνος (συνήθως στο κεφάλι, στο στήθος, στο στομάχι)
- Επαναλαμβανόμενες αρνητικές σκέψεις (θα πεθάνω, θα λιποθυμήσω, θα τρελαθώ κτλ)
- Έντονες ταχυκαρδίες, εφίδρωση, τρέμουλο, γρήγορη ρηχή αναπνοή, ναυτία, τάση για εμετό
Η κρίση πανικού σχετίζεται με το άγχος και προέρχεται συχνά από έναν φόβο χάσιμου ελέγχου. Αυτός ο φόβος μπορεί να υπάρχει σε συνειδητό ή υποσυνείδητο επίπεδο. Τις πιο πολλές φορές μια κρίση πανικού μας «χτυπά την πόρτα» όταν έχουμε χάσει την επαφή με τα πραγματικά μας «θέλω», με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Όταν, λοιπόν, κάποιος παθαίνει μια κρίση πανικού είναι σημαντικό:
- Να μην ξεχνά να αναπνέει. Οι αναπνοές του είναι σημαντικό να είναι βαθιές και ρυθμικές. Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας κρίσης η αναπνοή τείνει να γίνεται ρηχή με αποτέλεσμα να μην φθάνει αρκετός αέρας στους πνεύμονες μας. Σαν αποτέλεσμα εντείνεται ακόμα περισσότερο η αίσθηση πανικού.
- Να υπενθυμίσει στον εαυτό του ότι απλά βιώνει μια κρίση πανικού. Δεν πρόκειται να πεθάνει ή να τρελαθεί. Δεν θα κρατήσει για πάντα.
- Να σταματήσει τον κύκλο αρνητικών σκέψεων με το να επικεντρώσει την προσοχή του κάπου άλλου ή πολύ συνειδητά να δώσει την εντολή στον εαυτό του να σταματήσει αυτές τις σκέψεις λέγοντας του φωναχτά «στοπ».
- Να γίνει ο καλύτερος φίλος του εαυτού του δίνοντας του κάθε φορά την απαραίτητη στήριξη για να μπορέσει να ξεπεράσει την κάθε αρνητική σκέψη. Αν για παράδειγμα η αρνητική σκέψη είναι «θα πάθω καρδιακή προσβολή» να καθησυχάσει τον εαυτό του λέγοντας του, «μην ανησυχείς όλα θα πάνε καλά. Δεν έχει τίποτα η καρδιά σου. Ο φόβος που νιώθεις και οι σκέψεις που κάνεις έχουν να κάνουν με τον πανικό που βιώνεις. Σε λίγο και πάλι θα νιώθεις καλά».
- Να δώσει ένα όνομα στο συναίσθημα που νιώθει και ύστερα να το αποδεχθεί. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε σε ένα βαθύτερο επίπεδο τον εαυτό μας και να καταλάβουμε τί μας φταίει κάθε φορά. Τί ήταν αυτό το κάτι που μας έκανε να αισθανθούμε έτσι. Ύστερα να αποδεχθούμε ότι νιώθουμε έτσι για κάποιον λόγο και ότι είναι εντάξει να νιώθουμε έτσι. Πώς θα μιλούσαμε σε ένα παιδί αν μας εκμυστηρευόταν μια παρόμοια ανησυχία; Πώς θα του δίναμε κουράγιο; Με τον ίδιο τρόπο χρειάζεται να μάθουμε να μιλάμε και στον εαυτό μας.
Πάντα πίστευα ότι μια κρίση πανικού μπορεί να έχει μια κρυμμένη ευλογία για κάποιον αρκεί να είναι έτοιμος να ακούσει αυτά που θέλει να του πει. Μέσα στη ρουτίνα της καθημερινότητας είναι εύκολο να ξεχάσουμε το ποιοι είμαστε πραγματικά και το πού θέλουμε να πάμε. Ο αυθεντικός μας εαυτός είναι κάπου κρυμμένος κάτω από από τα «πρέπει» και τα «οφείλω» των άλλων που μάθαμε να βλέπουμε ως το μοναδικό τρόπο για να ζήσει κάποιος τη ζωή του. Δεν είναι έτσι όμως.
Όταν λοιπόν βλέπουμε ότι οι κρίσεις πανικού επαναλαμβάνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα, ίσως ήρθε η ώρα να αναζητήσουμε τη βοήθεια για να κοιτάξουμε πιο βαθιά μέσα μας και να δούμε τί είναι αυτό που χρειάζεται να αλλάξουμε για να ζήσουμε μια πιο χαρούμενη και γεμάτη ζωή.
