Είναι αλήθεια, όποιος ζει σε μία από τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας έχει παραπάνω ευκαιρίες να πάει σε μια όμορφη συναυλία, να δει μια παράσταση στο θέατρο, να επισκεφτεί εκείνο το μπαράκι με την άψογη αισθητική και τα απίστευτα κοκτέηλς.
Ποιος δεν θα ήθελε να ανοίγει έναν οδηγό με τα καλύτερα happenings της πόλης και να επιλέγει κάθε φορά με τι είδους συναίσθημα θέλει να έρθει σε επαφή μέσα του; Σίγουρα ακούγεται συναρπαστικό. Αν είναι όμως αλήθεια αυτό, τότε γιατί τόσοι και τόσοι άνθρωποι κάτοικοι Αθήνας και Θεσσαλονίκης ή άλλων μεγάλων πόλεων πιάνουν τον εαυτό τους να βαριέται και λένε πως ευχάριστα θα έκαναν μια αλλάγη στην ζωή τους; Μήπως κάπου αλλού κρύβεται λοιπόν το πρόβλημα και όχι στο γεωγραφικό πλάτος;
Καμιά φορά ξεχνάμε πόσο όμορφη μπορεί να είναι η ζωή. Μπαίνουμε σε κύκλους αρνητικότητας όπου τίποτα δε μας φαίνεται αρκετό, τίποτα δε μας φαίνεται αρκετά καλό. Ακολουθούμε κάθε ημέρα την ίδια και την ίδια ρουτίνα, το ίδιο μονοπάτι και ύστερα παραπονιόμαστε ότι όλα μένουν πάντα τα ίδια, όλα είναι βαρετά. Μα όπως λέει και ο Ορφέας Περίδης, στους στίχους της πολύ αγαπημένης ¨Φωτοβολίδας¨ του: ¨ὀλα μένουν ίδια αν δε τ´αγαπάς, όλα μένουν ίδια άμα δε τα πας¨, και πόσο δίκιο έχει.
Αν δε βάλουμε κάτι, από το παιδί που κάποτε υπήρξαμε, στην καθημερινότητα μας, τότε τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Ποιά είναι τα χαρακτηριστικά ενός παιδιού; Για αρχή, έχει την περιέργεια να εξερευνήσει τον κόσμο. Ποτέ δε θα δεις ένα παιδί να βαριέται ή παίρνει αψήφιστα αυτά που διαδραματίζονται γύρω του. Πάντα δίνει την απαραίτητη προσοχή, πάντα αφήνει τον εαυτό του να ξεχυθεί στην στιγμή και στο βίωμα αυτής της στιγμής. Ο χρόνος έχει διαφορετική σημασία για το ίδιο, όπως και μια απλή γυάλινη χάντρα, που μπορεί να την κοιτά για ώρα στον ήλιο και να χαζεύει τα ιριδίζοντα χρώματα της. Και αυτό το κάνει ευτυχισμένο. Η ευτυχία του έρχεται από το ότι ζει βαθιά στο εδώ και τώρα. Ξέρει να απολαμβάνει αυτό που του προσφέρεται και να μην το παίρνει σαν δεδομένο και έχει την περιέργεια να το ανακαλύψει από την αρχή.
Όταν αρχίζουμε να παίρνουμε κάτι σαν δεδομένο τότε αυτομάτως σταματάμε να βλέπουμε και την ομορφιά του. Επίσης, όταν είμαστε χαμένοι μέσα σε κύκλους αρνητικών σκέψεων και άγχους, πάλι δεν μπορούμε να δούμε καθαρά αυτό που μας περιτριγυρίζει.
Μαθαίνουμε να ζούμε σε κουτιά, σε ¨ζώνες ασφαλείας¨ και ύστερα παραπονιόμαστε πως τίποτα δεν αλλάζει. Όμως είμαστε οι μόνοι που μποροὐμε να μας βγάλουμε από τη φυλακή της ρουτίνας μας. Αντί να τρώμε τον χρόνο μας μπροστά από μια τηλεόραση, στο facebook ή και σε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα μπορούσαμε απλά να αρχίσουμε να ζούμε την ζωή μας με έναν διαφορετικό τρόπο. Ας πούμε πότε ήταν η τελευταία φορά που κάναμε κάτι ~έστω και λίγο~ τρελό;
Να πάρουμε το αυτοκίνητο και να φύγουμε για λίγες ημέρες χωρίς να ξέρουμε που πάμε. Να ξεκινήσουμε ένα καινούριο χόμπι έξω από τα καθιερωμένα. Να προσφέρουμε εθελοντικό έργο που θα μας επιτρέψει να λύσουμε κάποια από τα υπαρξιακά μας ζητήματα και που θα μας φέρει σε επαφή με νέους ανθρώπους.
Η Καλαμάτα αν και μικρή πόλη προσφἐρει τα πάντα. Πεντακάθαρα νερα για κολύμπι και καταδύσεις, απίστευτα τοπία, έντονη εθελοντική δράση, πολιτιστικά δρώμενα σε όλους τους τομείς, θαλάσσια και μη σπορ. Πεζοπορικό και ορειβατικό σύλλογο και όχι μόνο, ιππικό όμιλο, ποδηλασία βουνού, μουσεία. Γύρω της υπάρχουν πάρα πολλά όμορφα μέρη για μίνι αποδράσεις.
Ας συνειδητοποιήσουμε ότι κάθε ημέρα είναι μια ολόκληρη ζωή σε μικρογραφία. Όπως ζούμε την κάθε ημέρα, ζούμε και ολόκληρη την ζωή μας. τοποιήσουμε ότι όπως Ας αρχίσουμε να αλλάζουμε την ζωή μας λοιπόν, παίρνοντας την ευθύνη να βάζουμε κάθε ημέρα κάτι διαφορετικό και όσο το δυνατόν πιο αναπάντεχο στο πρόγραμμά μας, και γιατί όχι; Ας υποδυθούμε τους τουρίστες μες την ίδια μας την πόλη, ώστε να μπορέσουμε να ξαναδούμε, τα πράγματα που μας περιτριγυρίζουν, με φρέσκια ματιά. Έτσι ίσως τα εκτιμήσουμε!
Συμβουλευτική Ψυχολόγος MSc
Ψυχοθεραπεύτρια
