Άκρως κατατοπιστικά περιγράφει η Μεσσήνια Νιόβη Αναζίκου τι σημαίνει να κατάγεσαι από την Καλαμάτα στη στήλη “Τι σημαίνει να είσαι” του VICE. Διαβάζοντας τις παρακάτω προτάσεις, όσοι είναι από την Καλαμάτα σίγουρα θα συμφωνήσουν με τα περισσότερα, αν όχι όλα!
Ας δούμε, λοιπόν, τι σημαίνει να κατάγεσαι από την Καλαμάτα:
Να βρίσκεις Καλαματιανό ή Μεσσήνιο όπου κι αν πας και ενώ πριν τον ήξερες μόνο στη φάτσα από την ώρα που τον συναντάς σε άλλη πόλη, μιλάς μαζί του σαν να είστε κολλητοί.
Να βγάζεις φωτογραφίες με τα παραμυθένια ηλιοβασιλέματα, να τα ποστάρεις και να σου σχολιάζουν «σε ποιο εξωτικό μέρος είσαι;».
Να σε ρωτάνε «Τι φρούτα βγάζει η Καλαμάτα;», να σου κλείνουν το μάτι πονηρά και εσύ να απαντάς «σύκα αλλά με ένα κοτσάνι να!» – και να ακολουθεί η χαρακτηριστική κίνηση επίδειξης μεγέθους.
Να γιορτάζεις την 25η Μαρτίου στις 23 – δηλαδή την ημέρα που ξεκίνησε πραγματικά η επανάσταση με επική αναπάρασταση.
Να κάνεις «περιοδεία» τα καλοκαιριά στα πανηγύρια του νομού, πότε για κάποιον Άγιο, πότε για την γιορτή του σύκου, της πατάτας, της αγκινάρας κι ότι άλλο βάλει ο νους σου. Για τα πανηγύρια η φάση δηλαδή.
Η καλοκαιρινή σου έξοδος να ξεκινάει με καφέ στην παραλία, να συνεχίζει με ποτό στο βουνό και να τελειώνει με after φαΐ στο κέντρο ή να πηγαίνεις για μπάνιο στην μία μεριά του κόλπου και για ποτό στην άλλη, την ίδια μέρα.
Να έχεις για σνακ την γουρνοπούλα, τα λαλάγγια, την σφέλα, το παστό και το καγιανά
Να πηγαίνεις όπου θες με το ποδήλατο μέσα στην πόλη και σχεδόν να μην συναντάς ανηφόρα.
Να έχεις επισκεφτεί τουλάχιστον μια φορά το φράγκικο Κάστρο, τα μουσεία της, τα παραδοσιακά της υφαντήρια μαντιλιών και τις πινακοθήκες.
Να παίρνεις το αμάξι σε βραδινή έξοδο και παρκάρεις όσο πιο κοντά στο μαγαζί μπορείς. Αν γίνεται και μέσα στο μαγαζί.
Να έχεις φοιτητές που να μην φεύγουν το καλοκαίρι.
Να λες πάω για μπάνιο κι έρχομαι, και δεν εννοείς ντουζάκι στο σπίτι σου αλλά στην παραλία που κυριολεκτικά είναι στα πόδια σου.
Να νιώθει ότι δεν χρειάζεται να φύγεις για διακοπές γιατί απέχουν όλα τα πολιτιστικά, αρχαιολογικά, θρησκευτικά και ταξιδιωτικά hot σημεία της Μεσσηνίας περίπου μισή ώρα.
Να τρως σουβλάκι από του Τζίμι με μπύρα στο χέρι, στο κράσπεδο της εκκλησίας των Αγίων Αποστόλων που ξεκίνησε η ελληνική επαναστάτη και να έχεις φάει τουλάχιστον μία φορά για πρωινό βρώμικο στη γύρω περιοχή.
Να έχει στόχο η πόλη να κάνει την μεγαλύτερη ομίχλη απο τσίκνα την Τσικνοπέμπτη.
Να κάνεις βόλτες στην Αριστομένους, τα βράδια σου να τα περνάς στα όμορφα μαγαζιά του Ιστορικού κέντρου και να σε βρίσκει το πρωί.
Να αγναντεύεις την πανσέληνο ψηλά από την Βέργα και να βλέπεις όλο το Μεσσηνιακό κόλπο «στο πιάτο».
Να κάνεις νέους φίλους που δεν κατάγονται από την Καλαμάτα και επέλεξαν να ζήσουν εδώ, γιατί μια επίσκεψη ήταν αρκετή για να τους μαγέψει.
Να σου λένε «σαν πας στην Καλαμάτα και ‘ρθεις με το καλό, φερε μου ένα μαύρο Καλαματιανό».
Να απολαμβάνεις το γαλακτομπούρεκο του Σκιαδά, τα παστέλια του Χριστόπουλου και Λάμπου, το σάμαλι του Αθανασίου και να έχει κάθε φούρνος και ζαχαροπλαστείο στίβες από μελωμένες δίπλες.
Να πηγαίνεις σε οργανωμένες παραλίες και να ξέρεις ότι δεν θα χρεώθεις ξαπλώστρες, ομπρέλες, πάρκινγκ και να παραγγέλνεις καφέ ενώ θα σκάει το κύμα στα πόδια σου.
Να περηφανεύεσαι που μετά τον καταστρεπτικό σεισμό του 1986 η πόλη σου έχει γίνει ακόμα πιο όμορφη.
Να έχεις τουλάχιστον 10 full moon party για όλο το καλοκαίρι.
Να είναι γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων ως μία «πόλη ιερή, ωραία και καλοχτισμένη», όπως την περιέγραψε ο Όμηρος.
Να ξέρεις ότι εδώ λειτούργησε η πρώτη ελεύθερη τοπική Βουλή και εκδόθηκε η πρώτη ελληνική εφημερίδα, με επαναστατικό χαρακτήρα.
Να περνάς μια βόλτα απο το Luna Lounge γιατί κάτι γευστικό θα έχει που θα σε δελεάσει, λίγο πιο εκεί αγοράζεις τοπικά προϊόντα απο το Προσεχώς συμμετέχοντας σε κάποια καλλιτεχνική ιδέα τους, πίνοντας ντόπιο τσίπουρο ενώ τα βράδια να καταλήγεις για όμορφες στιγμές στο Καφενείον Η Ελλάς.
Να κάνεις βόλτα στο λιμάνι, να φτάνει η τράτα κι ο ψαράς να βγάζει τα δίχτυα και να σου προσφέρει ζωντανό πράγμα στην καλύτερη τιμή.
Να σου λέει ο φίλος σου ότι έχασες χθες που έφυγες νωρίς – δηλαδή στις 4 τα ξημερώματα.
Να λες στον άλλον ότι έκανες σχέση με τον/την τάδε και πάντα να έχει κάποια πληροφορία να σου πει- καλή ή κακή,
Να είσαι οπαδός της Μαύρης Θύελλας. Σκέτο.
Να κάνεις βόλτες χειμώνα-καλοκαίρι στην Ναυαρίνου και να περνάς βραδιές με ατελείωτες κουβέντες ή σιωπές κάτω από τα αστέρια στην παραλία μέχρι το πρωί.
Να σου λένε στο δρόμο οι μεγάλοι «Τίνος είσαι εσύ;».
Να έχεις ως έθιμο να φωτίζεις τις απόκριες τον νυχτερινό ουρανό με αερόστατα, ενώ το Πάσχα μετά το φαγωποτο-πολέμο του αρνιού, να συμμετέχεις στον σαϊτοπόλεμο.
Η μοναδική πόλη που έχει αίθριο μουσείο τρένων στο καταπράσινο πάρκο του ΟΣΕ και να μην έχει ούτε ένα δρομολόγιο.
Να ερημώνει όλη η Μεσσηνία απο Νοέμβρη μέχρι Ιανουάριο γιατί ακόμα και οι γιάπηδες μαζεύουν ελιές και όποιον συναντάς να είναι το κεντρικό σας θέμα.
Να πηγαίνεις στον Διόνυσο για να φας καλά, να πιεις πολύ, να ακούσεις live ρεμπέτικα, λες και είσαι στη δεκαετία του ’30 και ακούς από γραμμόφωνο.
Να εύχεσαι καλή χρονιά με 22 βαθμούς και να μην σε χαλάει – το μπουφάν για χιόνια θα το βάλεις πάντως.
Να μας χαρακτηρίζουν πονηρούς και να “φτύνουν τον κόρφο τους” αλλά στο τέλος να μας λένε είστε τα καλύτερα παιδιά – γιατί είμαστε άλλωστε.
Να λές χρόνια πολλά τους Παναγιώτηδες και στις Μαρίες 2 Φεβρουαρίου που γιορτάζει η πολιούχος της πόλης, η Υπαπαντή.
Σ’ αυτή την πόλη μπορείς να ερωτεύεσαι πολύ και για πολύ.
Όσους λόγους και να σκεφτείς γιατί αξίζει αυτός ο τόπος, στο τέλος πάντα θα παραλείπεις ή θα ανακαλύπτεις κάποιον…
Μπορείτε να βρείτε το πλήρες αφιέρωμα του VICE στο www.vice.com/gr
