Μια όμορφη παρουσίαση είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε χθες το βράδυ στο Public Καλαμάτας. Ο Μίλτος Πασχαλίδης σε ένα διαφορετικό ρόλο από τα συνηθισμένα μας παρουσίασε το βιβλίο του “Αγύριστο κεφάλι”, ένα βιβλίο μνήμης, ζεστής αναπόλησης, έκφρασης της αγάπης κι εκτίμησης για τον -πρόωρα χαμένο- στιχουργό Άλκη Αλκαίου. Δεν είναι μια βιογραφία, αλλά η ζώσα μνήμη του Αλκαίου εντός του.
Κλείνοντας την παρουσίαση ο Μίλτος Πασχαλίδης δήλωσε “δεν είμαι Κρητικός -όπως όλοι νομίζουν- είμαι Καλαματιανός και τη μεγαλύτερη επιτυχία μου την έκανα με ένα καλαματιανό” και μας τραγούδησε το “Παραμύθι με λυπημένο τέλος”…
Μετά την παρουσίαση μιλήσαμε με τον Μίλτο Πασχαλίδη, έναν ζεστό, απλό άνθρωπο, με χιούμορ, όρεξη για δουλειά και αγάπη για την Καλαμάτα, τη μουσική και την επαφή με τον κόσμο…
-Πρόσφατα σας είδαμε σε ρόλο συγγραφέα, εκδίδετε ήδη από το 2010, πότε ξεκινήσατε να γράφετε;
Το δεύτερο βιβλίο μου το ξεκίνησα από το 1999, το γράφω 12 χρόνια, απλά το 2010 αποφάσισα να εκτεθώ πρώτη φορά και να εκδόσω το πρώτο μου βιβλίο “Δύο νύχτες στο Σαράντι” σε εκδόσεις Αλεξάνδρεια και μετά το ένα έφερε το άλλο. Δεν κάνω τον συγγραφέα, απλώς έτυχε να γράψω κάποια πράγματα και ήθελα να τα εκδόσω.
– Ποια ήταν η ανάγκη που σας έκανε να τα δημοσιοποιήσετε στο ευρύ κοινό;
Φωνάζαν μέσα απο τα συρτάρια, βγάλτε μας έξω!
-Η σχέση σας με τον Άλκη Αλκαίου;
Ο Άλκης ήταν φίλος μου 16 χρόνια και ο λόγος που έγραψα αυτό το βιβλίο ήταν κυρίως ψυχοθεραπευτικός, για να γλιτώσω την κατάθλιψη από την απουσία του. Ο Άλκης ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος είχε μια ασθένεια 30 χρόνια, ένα αυτοάνοσο πολύ δύσκολο, αυτό τον καθήλωνε στο να μην βγαίνει πολύ συχνά έξω, μετά έπασχε και από καρκίνο… Ήταν πολύ άτυχος αυτός ο άνθρωπος και ενώ είχε νικήσει και τον καρκίνο ξαφνικά κάποια στιγμή έφυγε… και αυτό με σόκαρε πάρα πολύ. Για να γλιτώσω τις επιπτώσεις του σοκ άρχισα να καταγράφω τα στιγμιότυπα της σχέσης μας. Αυτό το βιβλίο δεν είναι βιογραφία του Άλκη Αλκαίου, είναι η φιλία μου με τον Άλκη.
– Γιατί “Αγύριστο κεφάλι”;
Κατα αρχήν “Αγύριστο κεφάλι” είναι ο τίτλος του πιο γνωστού μας τραγουδιού, οπότε ήθελα να σηματοδοτήσω με αυτό ότι μιλάω για τον Άλκη και επίσης είμαι και εγώ αγύριστο κεφάλι, ήταν και αυτός πολύ.
– Ξεκινάτε το βιβλίο λέγοντας πως ήταν ένας αόρατος στιχουργός, γιατί;
Δεν είχε δώσει ποτέ συνέντευξη, απέφευγε να φωτογραφίζεται ακόμα και με εμάς τους φίλους του. Δεν υπάρχουν φωτογραφίες μαζί μου, με τον Μάλαμα, τον Οδυσέα Ιωάννου. Υπάρχουν φωτογραφίες μόνο απο το ’79-80, από το “Εμπάργκο” του Θάνου Μικρούτσικου -που δεν ήταν ασθενής ακόμα- και κάποιες απο το προσωπικό αρχείο του καθενός, όπως αυτή που υπάρχει στο τέλος του βιβλίου από το αρχείο της οικογένειας. Ο Άλκης δεν ήθελε να βγαίνει φωτογραφείες, ήθελε να είναι γνωστά τα τραγούδια του και όχι το πρόσωπό του.
-Πώς βιώσατε την εμπειρία συγγραφής ενός βιβλίου;
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να αφηγούμαι ιστορίες. Κάθε τέχνη έχει και την τεχνική της. Στο τραγούδι χρειάζεται να πεις μια ιστορία που έχει αρχή, μέση και τέλος μέσα σε 3,50 – 4 λεπτά και αυτό χρειάζεται οικονομία, χρειάζεται αφαίρεση… μια τεχνική. Το μυθιστόριμα ή η νουβέλα έχει μια άλλη τεχνική που δεν κατέχω τόσο καλά όσο του τραγουδιού, αλλά το παλεύω.
– Θα σας ξαναδούμε σε ρόλο συγγραφέα;
Θα το ξανακάνω σίγουρα, απλώς δεν είναι στις προτεραιότητές μου. Τώρα προέχουν δύο, τρεις δισκογραφικές εργασίες που έχω να κάνω. Τελειώνω την παραγωγή του δίσκου μιας νέας εξαίρετης συναδέλφου, της Μιρέλας Πάχου που παίζει ακορντεόν, πιάνο και γράφει πολύ ωραία τραγούδια και σε αυτό τον δίσκο συμετέχει ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, εγώ, τα κίτρινα ποδήλατα, ένα τραγούδι είναι από τον Καζούλη…έχει βγει ένας εξαιρετικός δίσκος. Μετά θα κάνω έναν δικό μου και του χρόνου συμπληρώνονται 20 χρόνια μου στη δισκογραφία… κάτι θα βρω να κάνω και για αυτό. Στο ενδιάμεσο διάστημα το καλοκαίρι θα κάνουμε περιοδεία με τον Θηβαίο. Δουλειά υπάρχει, τρέξιμο πολύ και δημιουργικότητα!
Βίντεο με εκτελέσεις τραγουδιών κατά την παρουσίαση
Τέλος, ας θυμηθούμε τι είπε για την πόλη μας ο γνωστός καλλιτέχνης σε προηγούμενη συνέντευξη που μας παραχώρησε:
-Τι θεωρείτε ότι έχει η Καλαμάτα που την κάνει να ξεχωρίζει;
Η Καλαμάτα είναι μία από τις ελάχιστες πόλεις της Ελλάδας που έχει μία τόσο μεγάλη παραλία, η οποία είναι καθαρή, με κρυστάλλινα νερά, μέσα στην πόλη και η εκβολή της είναι μία αληθινή θάλασσα. Δεν είναι μία θάλασσα που μόνο να τη βλέπει μπορεί κανείς αλλά μπορεί να βουτήξει κιόλας. Δηλαδή η παραλία από το Πανελλήνιο μέχρι το Φιλοξένια είναι μοναδική και ανεκτίμητη.
Επίσης, έχει εξαιρετικά εύκολη πρόσβαση σε άλλες παραλίες. Ουσιαστικά η παραλία της Καλαμάτας συνεχίζει και μέχρι τις Κιτριές και ακόμη πιο πέρα. Η πρόσβαση στον Ταΰγετο είναι επίσης εύκολη, το οποίο είναι ένα μαγικό βουνό, είναι πολύ κοντά η Καρδαμύλη και όλη η περιοχή της Μεσσηνιακής Μάνης είναι πραγματικά συγκλονιστική.
Γενικά, η Καλαμάτα είναι και τόπος προορισμού και εφαλτήριο μέρος για όλη τη Μεσσηνία, η οποία έχει πραγματικά καταπληκτικούς τόπους.
Η Καλαμάτα για έναν επισκέπτη που έρχεται για διακοπές είναι ακόμα ένα φθηνό μέρος, το οποίο στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό. Τώρα που ολοκληρώθηκε η κατασκευή του οδικού δικτύου και σε δύο ώρες είσαι στην Καλαμάτα από την Αθήνα, νομίζω ότι σαν την Καλαμάτα δε βρίσκει κανείς εύκολα μέρη που να συνδυάζουν τόση ομορφιά, τόσο καθαρή θάλασσα, τόσο ωραίο βουνό. Είναι ένα μέρος μαγικό!
-Αγαπημένα μέρη στην πόλη;
Η παραλία. Έχω συνδέσει την Καλαμάτα με την παραλία της. Το κέντρο της πόλης όταν το επισκέπτομαι αισθάνομαι επισκέπτης. Μου αρέσει το κέντρο, τα μέρη γύρω από την Υπαπαντή, το κάστρο και η αγορά, συμβολίζουν πράγματα της παιδικής μου ηλικίας αλλά για εμένα η Καλαμάτα είναι συνδεδεμένη με την παραλία.
-Μία σκηνή που σας έχει μείνει από την Καλαμάτα?
Ένα Πάσχα του 1974 ή 1975 όπου κάναμε Ανάσταση στην εκκλησία της Ανάστασης στην παραλία της Καλαμάτας, ήταν τόσο εκκωφαντικά τα βαρελότα και οι κροτίδες, σαν πόλεμος. Έτσι, από το φόβο μου κλείστηκα στο αμάξι του πατέρα μου, κρυμμένος κάτω από τη θέση του συνοδηγού, απ’ όπου άκουσα όλη τη λειτουργία.
-Από πού εμπνευστήκατε το τραγούδι Ηράκλειο – Καλαμάτα;
Έχω γεννηθεί στην Καλαμάτα, είναι η γενέθλια πόλη μου, αλλά πήγα στο Ηράκλειο 18 χρονών για να σπουδάσω μαθηματικός και έφυγα μετά από 15 περίπου χρόνια. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, θεωρώ ότι οι δύο πατρίδες μου είναι η Καλαμάτα και το Ηράκλειο και επειδή δεν υπάρχει ακτοπλοϊκή σύνδεση μεταξύ των δύο πόλεων, σκέφτηκα ότι αν δεν μπορεί να τα συνδέσει κάποιος με ένα καράβι ας τα συνδέσει με ένα τραγούδι.
Δείτε όλη τη συνέντευξη –> Μίλτος Πασχαλίδης: «Η Καλαμάτα είναι ένα μέρος μαγικό»
Πληροφορίες
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη και περιέχει το CD «Καλοκαίρι στην Αμοργό (και άλλες ιστορίες)»
στίχοι: Άλκης Αλκαίος
μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
συμπαραγωγή: Minos EMI και Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη
Παρουσίαση: Public Καλαμάτας Αριστομένους 16, 15/5/2014, 19:00
