Μετά την εφορία και τα διάφορα που συνέβησαν στους ήρωές μας εκεί, σαν γνήσιοι Έλληνες που είναι, αποφάσισαν να πιούν τα ουζάκια τους και να φάνε τα μεζεδάκια τους με την παρέα τους στον Πλάτανο.
“Εκείνος”
-Χτυπάει το τηλέφωνο, ποιος άλλος; ο φίλος μου ο Νίκος ο αλκοολικός… Πάμε, λέει, κάπου και με τους άλλους, να τα πιούμε και να φάμε κανά μεζέ; Μόλις τελείωσα και από την εφορία, μεσημεράκι είναι, ωραία μέρα έχει, χωρίς δεύτερη σκέψη μου έρχεται η ιδέα για Πλάτανο.
-Με το που το άκουσαν και οι υπόλοιποι συμφώνησαν αμέσως. Εμ, 30 χρόνια ιστορία έχει αυτό το μαγαζί, μια κατηγορία μόνο του, σιγά μην έλεγαν όχι!
-Φτάνουμε στο μαγαζί, καθόμαστε έξω μιας και έχει και ωραία μέρα όπως είπαμε και ενώνουμε τρία τραπεζάκια, για ευνόητους λόγους, ας είμαστε μόνο τέσσερις. Είναι ωραία εδώ τα μεσημεράκια, πολύ παρεΐστικο το κλίμα…
-Έρχεται ο σερβιτόρος, του δίνει ο φίλος μου ο Βασίλης τον κατάλογο (χειρότερος από εμένα αυτός) και του λέει: “ό,τι γράφει μέσα, ξέρεις εσύ!!!!” Το κατάλαβε το παιδί γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που ρεζιλευόμαστε εδώ. Δεν θέλω να ξέρω τι θα λέει η κυρά Βάσια που θα τα ετοιμάσει αυτά!
-Έχουμε αρχίσει και “γινόμαστε” με το τσιπουράκι, και από την πείνα έχω αρχίσει και τρώω το κουβέρ. Αα, να τα πρώτα, κρατάμε και την απαραίτητη απόσταση ασφαλείας μεταξύ μας, γιατί την προηγούμενη φορά, ο Ντινάκος μού κάρφωσε τον καρπό, δήθεν κατά λάθος. Και αρχίζει η μάχη…
-Μετά από κανά τεταρτάκι και αφού νομίζω πως είμαι έτοιμος να κάνω εισαγωγή στο νοσοκομείο, με πιάνει η γκρίνια μου και έχουν αρχίσει όλα να με ενοχλούν. Και εκεί που σχολιάζω κάτι καρακάξες που κάθονται από πίσω και μου έχουν πάρει τα αυτιά, βλέπω τον φίλο τον αλκοολικό να προσπαθεί να πιάσει με το πιρούνι το κλειδί της μηχανής μου. Το πέρασε για κεφτέ λέει… Έχω άδικο μετά εγώ που γκρινιάζω;
-Ζητάμε τον λογαριασμό, ευτυχώς που τα μισά τα κέρασε η κυρά Βάσια γιατί με τόσα που είχαμε πάρει δεν μας έβλεπα καλά. Καλά, πόσο έχω πιει ρε παίδες; Τώρα κατάλαβα οτι είχε και live το κατάστημα! Πάντως, καιρό είχα να φάω τόσο καλά, δεν λέω πολύ, γιατί πολύ τρώω κάθε μέρα… από δύο φορές… μην πω τρεις μαζί με το πρωινό.
“Εκείνη”
-Μία από τις αγαπημένες μας ιεροτελεστίες με τα κορίτσια είναι να βρισκόμαστε τις Τετάρτες και να πηγαίνουμε για κρασάκι, σαν εκείνη τη σειρά, το “50-50” ένα πράμα.. (μερικές φορές νομίζω ότι είμαι ο Φιλιππίδης της παρέας εδώ που τα λέμε). Η Βίλλυ αποφάσισε να βρεθούμε στον Πλάτανο, της αρέσουν τα μεζεδάκια, λέει, συν οτι έχει και κάποιο αυτοσχέδιο live εκεί. “Στη Νέδοντος ε;” πετάγομαι “Όχι καλέ… στην Αρτέμιδος είναι και κοίτα να εμφανιστείς στην ώρα σου!”
-Φτάνοντας εκεί μας στρώνει ο Θάνος το τραπέζι και μας φέρνει κατευθείαν τον κατάλογο με τα πιο υπέροχα μεζεδάκια, τα οποία είναι διαφορετικά κάθε μέρα. Το κέφι έχει ήδη ανάψει και δεν κρατιόμαστε να αρχίσουμε να πίνουμε κι εμείς τα κρασάκια μας και να μπούμε στο κλίμα. Η Ελένη δεν έχει ξαναέρθει και έχει κατενθουσιαστεί με τους μουσικούς που κάθονται στο τραπεζάκι τους και παίζουν σχεδόν για πάρτη τους. Είναι της Λυρικής βλέπετε και δεν έχει λαϊκή εμπειρία. Μας ορκίζει να ξανάρθουμε και φανταστείτε οτι ακόμα δεν έχει δοκιμάσει κανένα από τα μεζεδάκια!
-Ξαφνικά σηκώνονται κάποιοι να χορέψουν, ενώ εμείς έχουμε πιάσει φιλοσοφική συζητήση (γιατί μπορείτε να φανταστείτε πόσο ταιριάζει να συζητάς για τη θεωρία των παράλληλων συμπάντων πάνω από 2 κιλά κρασί κι ενώ παραδίπλα τραγουδούν ρεμπέτικα και παραδοσιακά τραγούδια). “Εγώ που λες, λέω στα κορίτσια, πιστεύω στην μετενσάρκωση!” ενώ από πίσω παίζει μουσική υπόκρουση “Μία είναι η ουσία δεν υπάρχει αθανασία”. ΟΟΟΟΠΑΑΑ! Πόσο σουρεάλ;
-Το καλό είναι οτι έχουμε γίνει μία παρέα και ανταλλάσουμε κεράσματα ανάμεσα στα τραπέζια ενώ ταυτόχρονα ζαχαρώνουμε μία παρέα με αγόρια που κάθεται στο βάθος. Και δώστου γέλια και κακό. “Εμένα μου αρέσει ο ψηλός” λέει η Ελένη την ώρα που τον βλέπουμε να του πέφτει μία πατάτα από το στόμα κατευθείαν πάνω στην μπλούζα. Η Ελένη διακρίνεται για το ταλέντο της, να βρίσκει τον πιο Γκούφι ανάμεσα σε μεγάλο πλήθος.
-Η ώρα έχει περάσει και μας ψάχνουν όλοι, την Βίλλυ την ψάχνει ο σύζυγος, την Ελένη την ψάχνουν από το μεταπτυχιακό και εμένα… εμένα με ψάχνει η μάνα μου! Έχει μάθει τώρα και μου κάνει βιντεοκλήση στο messenger. Οι άλλες εννοείται γελάνε με την πρόοδο της μάνας μου και τα χάλια τα δικά μου. Βγάζω φωτογραφία τα άδεια πιάτα και της τη στέλνω για να δει ό,τι έφαγα. Η απάντηση είναι άμεση. “’Ετσι δεν αδυνάτισε κανείς!”. Δεν λέμε να ξεκολλήσουμε από εκεί μέσα και να φανταστείτε οτι πρόκειται για ένα μαγαζί που εδώ και 30 χρόνια παραμένει στέκι μικρών και μεγάλων. Γιατί στην πραγματικότητα ο Έλληνας διασκεδάζει καλύτερα σε παρεΐστικο περιβάλλον. Και κάποια πράγματα… δεν αλλάζουν ποτέ!
-“Εγώ θα ξανάρθω μπας και πετύχω τον ψηλό, αύριο πάλι” είπε η Ελένη.
-Και πήγε.
-Και τον πέτυχε!
“Εκείνη κι εκείνος”
Λένε ότι οι άνδρες προέρχονται από τον Άρη και οι γυναίκες από την Αφροδίτη. Καλά, ίσως να μην προερχόμαστε πράγματι από άλλους πλανήτες, πάντως σίγουρα τα δύο φύλα σκέφτονται με εντελώς διαφορετικό τρόπο και συνήθως αυτός ο τρόπος οδηγεί σε μεγάλες παρεξηγήσεις και μερικές φορές σε… διαμάχες!
Η στήλη «Εκείνη κι εκείνος» δημιουργήθηκε με σκοπό να περιγράψει θέματα της καθημερινότητας μέσα από τα μάτια μίας γυναίκας και ενός άνδρα, πάντα με αρκετή δόση χιούμορ!
Εκείνη: Κάλλι Κολόζη Ι Εκείνος: Σταύρος Παναγιωτόπουλος
Δείτε επίσης:
Εκείνη κι Εκείνος… στην εφορία!
Εκείνη κι Εκείνος: Ρομαντικά στο cinema
Εκείνη κι Εκείνος: Απέδρασαν από το Great Escape…;
Εκείνη κι Εκείνος: Μία βάρδια στο Κάρδαμο
Εκείνη κι Εκείνος: Μια μέρα στο Elite City Resort
