Θέλοντας να ξεφύγουμε λίγο από την καθημερινότητα και αναζητώντας μια αλλαγή παραστάσεων, σκεφτόμασταν ότι θα ήταν ωραία ιδέα μια μικρή απόδραση από την πόλη. Έτσι, ψάχναμε για πιθανές κοντινές, από την Καλαμάτα, περιοχές!
Τότε, στο τραπέζι έπεσε η ιδέα για τη Γορτυνία και συγκεκριμένα για τη Βυτίνα, η οποία απέχει από την Καλαμάτα μόλις μια ώρα και 15 λεπτά. Είναι κτισμένη στα 1033 μ. υψόμετρο, στους πρόποδες του Μαινάλου.
Δεν χρειάστηκε να το σκεφτούμε πολύ, άλλωστε όλα όσα έχουν γραφτεί, ειπωθεί ή έχουμε ακούσει από φίλους και γνωστούς κατά καιρούς για την ορεινή Αρκαδία, αρκούσαν για να φύγουμε αμέσως για τον προορισμό μας. Πήραμε, λοιπόν, το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το μικρό μας ταξίδι…
Αυτό που μάς εντυπωσίασε προτού ακόμη φτάσουμε στην περιοχή, παρατηρώντας το τοπίο γύρω μας κατά τη διάρκεια της διαδρομής, είναι ότι η ορεινή Αρκαδία παραμένει αναλλοίωτη στον χρόνο. Επειδή εκεί πολλά από τα χωράφια είναι μη καλλιεργήσιμα (κάτι που μάθαμε αφού φτάσαμε, από κατοίκους της περιοχής), οι εποχές και τα σημάδια τους είναι ορατά και έτσι ακόμη και αν δεν ξέρεις (λέμε τώρα) σε ποια εποχή του χρόνου βρισκόμαστε, είναι εύκολο να το αντιληφθείς παρατηρώντας απλά το τοπίο γύρω σου.
Το κιτρινοκόκκινο χρώμα των φύλλων διαφόρων δέντρων σε συνδυασμό με τα καταπράσινα έλατα και τον φθινοπωρινό καιρό συνέθεσαν ένα φανταστικό ορεινό σκηνικό.
Φτάσαμε, λοιπόν. Παρκάραμε το αυτοκίνητο και βρεθήκαμε αμέσως να κάνουμε μια σύντομη βόλτα στα γραφικά δεντροσκέπαστα δρομάκια, θαυμάζοντας τα πολλά παλιά αρχοντικά πέτρινα σπίτια. Εκεί τα τζάκια ανάβουν από νωρίς το πρωί και η μυρωδιά του ξύλου που καίγεται, κυριαρχεί στον αέρα.
Έτσι, θελήσαμε να πιούμε έναν καφέ δίπλα στο τζάκι. Χωθήκαμε σε ένα από τα πιο ζεστά café στην πλατεία του χωριού, δίπλα στην εκκλησία, στην καρδιά της Βυτίνας, το “Δρυάδες” café… Εκεί απολαύσαμε μία από τις καλύτερες ζεστές σοκολάτες που έχουμε γευτεί αλλά και ζεστό καφέ ούτως ώστε να συνεχίσουμε την περιήγησή μας.
Φεύγοντας από το café συνεχίσαμε τη βόλτα μας στη Βυτίνα, η οποία είναι φανερό ότι προκαλεί τον επισκέπτη που βρίσκεται εκεί να θέλει εξερευνήσει την παράδοση, την κουλτούρα, την αρχιτεκτονική, τα τοπικά παραδοσιακά προϊόντα, την ιστορία του τόπου αυτού…
Η Βυτίνα ήταν η πατρίδα πολλών οπλαρχηγών και καπεταναίων και έπαιξε ενεργό και χαρακτηριστικό ρόλο στην ελληνική επανάσταση. Μάλιστα, ο οικισμός της πυρπολήθηκε από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ επτά φορές.
Πλησίον της κεντρικής πλατείας, βρίσκεται η βιβλιοθήκη της Βυτίνας με το αξιόλογο ιστορικό υλικό της όπως και το πετρόκτιστο “Ελληνικό Σχολείο” της, ένα ιστορικό κτήριο. Το βροχερό τοπίο όχι μόνο δεν μας ενόχλησε, αντίθετα, ολοκλήρωνε το όλο σκηνικό.
Στην πλατεία της Βυτίνας επισκεφθήκαμε το λαογραφικό μουσείο και την εκκλησία του Αγίου Τρύφωνα, που είναι και ο πολιούχος της Βυτίνας, φτιαγμένη από εντυπωσιακό μαύρο μάρμαρο.
Αφού περιηγηθήκαμε στο πιο φημισμένο ορεινό θέρετρο της Πελοποννήσου, ήρθε η ώρα να φάμε κάτι. Ο όρεξή μας είχε ανοίξει για τα καλά, οδηγώντας μας στην ταβέρνα “Παλιά Βυτίνα”, η οποία βρίσκεται λίγα μόλις μέτρα από την κεντρική πλατεία του χωριού, σε ένα μικρό δρομάκι ανάμεσα στα πετρόκτιστα αρχοντικά της Βυτίνας.
Οι ιδιοκτήτες και το προσωπικό ήταν πρόθυμοι να ικανοποιήσουν κάθε γευστική μας επιθυμία αλλά και φιλόξενοι και έτοιμοι, όπως και όλοι οι ντόπιοι με τους οποίους ήρθαμε σε επαφή, να μας διηγηθούν ιστορίες και μύθους για την περιοχή. Σύμφωνα με τη μυθολογία, η Βυτίνα άνηκε στα λημέρια του θεού Πάνα όπου κυνηγούσε τις νύμφες για συνουσία.
Πριν φύγουμε είπαμε να κάνουμε την τελευταία βόλτα μας σε ένα από τα πιο δημοφιλή σημεία, τον Δρόμο της Αγάπης, μια ρομαντική διαδρομή ανάμεσα σε ψηλά δέντρα. Σίγουρα, η Βυτίνα σε κερδίζει με το ιδιαίτερο περιβάλλον της και τα φυσικά τοπία που έχει να επιδείξει.
Είναι ένας κοντινός και εύκολος προορισμός, ο οποίος μάς έκανε να νιώσουμε ότι βρισκόμασταν σε ένα διαφορετικό τοπίο, που υπόσχεται χαλάρωση, διασκέδαση, καλό φαγητό, γραφικές βόλτες, επιστροφή στη φύση…
Επιμέλεια κειμένου: Κυριακή Παπακωνσταντίνου
Φωτογραφίες: Ανδρέας Καρασπήλιος
Bonus εικόνες από το Instagram: Η Βυτίνα με χιόνια!
