Με αφορμή την παράσταση “Μέρες Ραδιοφώνου”, που θα ανέβει στο Κάστρο της Καλαμάτας στις 3 Αυγούστου, μιλήσαμε με έναν από τους πρωταγωνιστές της, τον Αντώνη Λουδάρο. Μας μίλησε για την παράσταση, για τα μηνύματα που περνάει η τελευταία, όπως επίσης δεν παρέλειψε να υμνήσει την… Καλαμάτα!
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση και τους συντελεστές.
Οι “Μέρες Ραδιοφώνου” είναι μια παράσταση που μιλάει ακριβώς για αυτό, για το ραδιόφωνο από το 1935 μέχρι το 1980 περίπου, με ένα τέλειο επιτελείο ανθρώπων, με έναν υπέροχο θίασο. Με την Νίνα Λοτσάρη, με τον φοβερό και τρομερό, Παναγιώτη Πετράκη, την κα. Νεφέλη Ορφανού που έχουμε την τιμή να έχουμε μαζί μας, τον Μάκη Δελαπόρτα και την εκρηκτική, ταπεραμεντόζα, Ματθίλδη Μαγγίρα. Και, βεβαίως, όλο αυτό το έχει σκηνοθετήσει ο Μάκης Δελαπόρτας.
Τι ακριβώς θα δούμε;
Θα δείτε μια πολύ ωραία παράσταση που μιλάει για το ραδιόφωνο, με υπέροχα τραγούδια από τους μεγάλους Έλληνες συνθέτες, με ζωντανή ορχήστρα, με πάνω από εκατό κοστούμια… Είμαστε ένας θίασος που αλλάζει συνέχεια κοστούμια. Και, βεβαίως, όταν θα έρθει κάποιος θα γελάσει και θα συγκινηθεί. Γιατί υπάρχουν και κάποιες πολύ μικρές πρόζες. Φυσικά, μιλάμε για μια συναυλία με ηθοποιούς, αλλά με ηθοποιούς με πολύ υψηλό στάνταρ στο τραγούδι, τραγουδιστές οι περισσότεροι. Οπότε, αναφερόμαστε σε μια συναυλία με αφορμή το ελληνικό ραδιόφωνο. Θα υπάρχουν επίσης αναφορές σε πολιτικά γεγονότα στην Ελλάδα. Ουσιαστικά, περνάει μέσα από τα 50 αυτά χρόνια την ιστορία της Ελλάδας.
Κλήρωση: 5 διπλές προσκλήσεις για την παράσταση “Μέρες Ραδιοφώνου”
Μας μεταφέρει δηλαδή σε μια άλλη εποχή. Πιστεύετε ότι συνδέεται και με την Ελλάδα του σήμερα;
Σίγουρα μας μεταφέρει σε μια άλλη εποχή αλλά ταυτόχρονα κάνει και μια αναγωγή στη σύγχρονη εποχή και νομίζω ότι αυτό το πράγμα κάνει ακριβώς, αυτό που υπόσχεται, μας κλείνει το μάτι για το τώρα που είναι δύσκολο, ότι θα τα καταφέρουμε. Έχει περάσει η Ελλάδα πολύ πιο δύσκολα πράγματα ή εξίσου δύσκολα. Δεν ξέρουμε και ακριβώς τι πρόκειται να συμβεί στη χώρα από εδώ και πέρα, γιατί ουσιαστικά έχουμε έναν πόλεμο αυτήν τη στιγμή.
Περνάει δηλαδή ένα μήνυμα αισιοδοξίας;
Ε βέβαια! Εξάλλου, η παράσταση κρίνεται από τον κόσμο, όχι από τους καλλιτέχνες, ο οποίος περνάει καταπληκτικά, όπως λέει. Χαίρονται πολύ και είναι από όλες τις ηλικίες, πιάνει όλη τη γκάμα των ανθρώπων. Οι παλιοί νοσταλγούν και οι νέοι μαθαίνουν και όλο αυτό μέσα από μία αισιοδοξία.
Έχετε επισκεφθεί ξανά την Καλαμάτα;
Έχω ξαναέρθει στην Καλαμάτα παίζοντας πέρυσι τη Λυσιστράτη με την Μαρία Καβογιάννη.
Πως σας φάνηκε η πόλη μας;
Είναι μια πόλη που η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να τη ζήσω λίγο περισσότερο, θα ήθελα να τη ζήσω και εκτός από το να έρχομαι μια ή δυο μέρες το καλοκαίρι. Δυστυχώς, δεν την πρόλαβα, εννοώ σε σχέση με το δικό μου επάγγελμα, με το θέατρο στην ακμή του, που ήταν πρωτοπορία τότε να είσαι στην Καλαμάτα. Μακάρι να βρεθεί ο τρόπος να έρθω να μείνω για ένα διάστημα εκεί.
Αλήθεια, θα το θέλατε αυτό;
Ναι, θα ήθελα πολύ να το δοκιμάσω γιατί νομίζω ότι μπορούν να γίνουν πολύ ωραία πράγματα στην περιφέρεια. Δεν είναι ανάγκη να είσαι πάντα στην Αθήνα.
