Ο πανέξυπνος Σίσυφος που παγίδεψε μέχρι και τον Χάρο! (Μέρος Α’)
Κάποια φορά ο Σίσυφος χάζευε την θέα του κάμπου από το ανάκτορο του στην Ακροκόρινθο. Εκείνη την στιγμή η Αίγινα, η πιο όμορφη από τις είκοσι κόρες του Ασωπού ποταμού, περπατούσε στα χωράφια. Ήταν η στιγμή που την έχει δει ο Δίας και την αρπάζει. Όλο αυτό το περιστατικό της – αρπαγής – ο Σίσυφος το είδε.
Όταν αργότερα ο Ασωπός έφτασε στα μέρη του, αναζητώντας την εξαφανισμένη κόρη του, ο Σίσυφος του είπε ότι γνώριζε τι έχει γίνει, αλλά, για να του πει, θα ήθελε από τον Ασωπό να του δώσει μία πηγή εκεί κοντά, για να μην είναι αναγκασμένος να κουβαλά νερό από τον κάμπο. Ο Ασωπός έκανε να αναβλύσει η πηγή της Πειρήνης κι ο Σίσυφος του αποκάλυψε, ποιος είχε κλέψει την Αίγινα. Ο Σίσυφος απέκτησε την πηγή του αλλά έκανε τον Δία να θυμώσει μαζί του.
Ο αρχηγός των Θεών, ζήτησε από τον αδελφό του που ήταν ο βασιλιάς του κάτω κόσμου, να στείλει τον Χάρο να πάρει τον μαρτυριάρη βασιλιά. Όταν όμως ο Σίσυφος είδε μπροστά του τον Χάρο, του έπαιξε τέτοιο παιχνίδι, που πριν καταλάβει τι γινόταν, ο Χάρος βρέθηκε δεμένος με αλυσίδες κι ανήμπορος για οτιδήποτε. Με την αιχμαλωσία του Χάρου όμως, κανένας πάνω στην γη δεν πέθαινε, ενώ άνθρωποι και ζωντανά συνέχισαν να γεννιούνται. Η Γη Βούλιαζε από το βάρος τους και τότε ο Δίας έστειλε τον Άρη να ελευθερώσει τον Χάρο, ο οποίος έσπευσε και πήρε τον Σίσυφο.
Πριν να πεθάνει αυτός, εξόρκισε την γυναίκα του, να μην του κάνει καμία από τις νεκρικές τελετές και θυσίες. Η γυναίκα του πειθάρχησε στην τελευταία επιθυμία του Σίσυφου. Όταν πέρασε λίγος καιρός από τον θάνατο του, ο πανέξυπνος Σίσυφος ζήτησε ακρόαση από την Περσεφόνη, την βασίλισσα του κάτω κόσμου. Της παραπονέθηκε ότι η γυναίκα του, δεν τον τίμησε ως νεκρό και της ζήτησε την άδεια να ανέβει στον πάνω κόσμο, για να την τιμωρήσει. Η Περσεφόνη βρήκε λογικό το αίτημα του και του επέτρεψε να επιστρέψει στον κόσμο των ζωντανών, απ’ όπου όμως ο Σίσυφος δεν έλεγε να φύγει, καθώς ο Χάρος πολύ το σκεφτόταν να ξανά μπλέξει μαζί του.
Τότε οι θεοί πήραν την κατάσταση στα χέρια τους, κατέβασαν τον Σίσυφο στον Άδη, που του είχαν ετοιμάσει ειδική τιμωρία. Έπρεπε να ανεβάσει έναν τεράστιο στρογγυλό βράχο, κυλώντας τον προς την κορυφή ενός λόφου και να τον σπρώξει προς την άλλη πλευρά. Κάθε φορά όμως που ο Σίσυφος πλησίαζε προς την κορυφή, ο βράχος ξέφευγε και κυλούσε πάλι πίσω. Έτσι ο Σίσυφος καταδικάστηκε να περάσει όλο τον καιρό του στον κάτω κόσμο, σπρώχνοντας τον βράχο, που δεν έλεγε να φτάσει στην κορυφή.
Ο πανέξυπνος Σίσυφος που παγίδεψε μέχρι και τον Χάρο! (Μέρος Α’)
