Το Τάνγκο θέλει ευαίσθητη ψυχή. Έχει ανάγκη τους αφορισμούς του εγωισμού για να μπορέσει να συνυπάρξει αρμονικά και ισότιμα μέσα σε μία αγκαλιά. Γιατί ισότιμα; Γιατί διαφορετικά δεν θα καταφέρει να πάει βήμα παραπέρα…
Το καινούργιο σώμα είναι αναγκασμένο να συμφωνήσει ειρηνικά που θα κατευθύνει τα τέσσερα αυτά άλογα που είναι έτοιμα να καλπάσουν αμίλητα μα συνεννοημένα για τις πιο αποκαλυπτικές και συνάμα απόκρυφες διαδρομές τους. Τα άλογα που εύκολα στραμπουλούν στο κάθε πιθανό άγγιγμα δεν διατίθενται να βγάλουν λέξη, να μοιραστούν, να συναισθανθούν, να συνυπάρξουν.
Η ντάμα κλείνει τα μάτια για να δώσει την απαραίτητη τροφή στις υπόλοιπες αισθήσεις, να εμπιστευτεί κάθε της έγνοια στα δυο μπροστινά πόδια που χωρίς την έγκριση της δε πάνε πουθενά. Σε στιγμή απόλυτης εφορίας ο καβαλιέρος δύναται να κλείσει τα μάτια με την ευθύνη να διαφυλάξει την πολύτιμη εμπιστοσύνη που ανιδιοτελώς του προσφέρθηκε.
Πολλές φορές οι ανθρώπινες εξομολογήσεις ξεκινάνε ή τελειώνουν με μια αγκαλιά, άλλες πάλι αρκούνται σε μια δοτική και άνευ όρων αγκαλιά χωρίς περιττές αναλύσεις. Υπάρχουν οι εθισμένοι του τάνγκο, δεν είναι τυχαία η χοροθεραπεία και η τανγκοθεραπεία που εφαρμόζεται σε άτομα με τάσεις κοινωνικής απομόνωσης, κατάθλιψης, νευρώσεων η άγχους. Εκτός από τους… αλλοπαρμένους του τάνγκο που εναγωνίως προσπαθούν να πείσουν για τη μαγεία του υπάρχουν και οι αναλυτές που με πορίσματα μπορούν να προβληματίσουν.
Αν θέλεις να βιώσεις την αληθινή διάσταση του τάνγκο, σεβάσου το άτομο που αγκαλιάζεις, πάψε να μιλάς, να εξηγείς ή να παρεξηγείς και μοιράσου χωρίς διαλογή τα συναισθήματα σου αφήνοντας στην πίστα όλες τις έγνοιες και καθημερινές ανησυχίες σου. Ύστερα από αυτή την αλληλεπίδραση ένα ευχαριστώ, ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο κλείνει τον χορό με την πιο γλυκιά ανθρώπινη πινελιά που του αξίζει.
Εμμανουέλα Καυκά – Μαστοράκη
Κοινωνική λειτουργός
