Ο Πάμισος είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της Μεσσηνίας και ένα από τα μεγαλύτερα ποτάμια της Πελοποννήσου. Έχει μήκος 22 χιλιόμετρα ξεκινά από τα Βρωμοβυσαίικα βουνά και καταλήγει στην Καλαμάτα, τα νερά του χύνονται στον Μεσσηνιακό κόλπο. Η ομορφιά του τόπου είναι ξεχωριστή και προκαλεί τον επισκέπτη για μια μοναδική εξερεύνηση.
Οι πηγές του ποταμού βρίσκονται πολύ κοντά στο χωριό του Αγίου Φλώρου. Ένα από τα πιο όμορφα μέρη όπου μπορεί κανείς να απολαύσει το φυσικό τοπίο του Παμίσου είναι το χωριό Νεοχώρι και το κομμάτι όπου ενώνεται με το μικρότερο ποτάμι «Μαυροζούμενα». Τεράστια πλατάνια, καλαμιές, ιτιές, λυγιές δάφνες, ακόμα και ελιές συνθέτουν ένα παραδεισένιο σκηνικό. Η βλάστηση είναι τόσο πυκνή σε αρκετά σημεία και θυμίζει… ζούγκλα.
Η περιήγηση είναι αρκετά εύκολη μιας και πέριξ του ποταμού έχουν ανοιχτοί μικροί χωματόδρομοι και μονοπάτια που εύκολα διαβαίνει κανείς. Αξίζει να σταθεί κανείς στις μικρές λίμνες που σχηματίζουν τα νερά του Παμίσου και να απολαύσει την αρμονία της φύσης.
Κάποτε στα νερά αυτά οι ντόποιοι έκαναν μπάνιο και ψάρευαν. Τα πράγματα σήμερα είναι διαφορετικά, η μόλυνση από τα φυτοφάρμακα αλλά και από την τοπική βιομηχανία είναι εμφανής, παρόλα αυτά υπάρχουν ψάρια, αμφίβια, διάφορα είδη βατράχων ενώ φωλιάζουν εδώ πολλά είδη ακόμα και σπανίων πουλιών. Η χλωρίδα παρουσιάζει ακόμα μεγάλη ποικιλία. Ο Πάμισος είναι ένα ποτάμι που δε στερεύει ούτε το καλοκαίρι. Το χειμώνα δε η πρόσβαση πολλές φορές καθίσταται αδύνατη λόγω της υπερχείλισης των υδάτων.
Άγριο βατόμουρο
Το κομμάτι που διασχίζει το χωριό Νεοχώρι διατηρείται σχεδόν στη φυσική του μορφή, χωρίς τσιμέντο στις όχθες του, όπως σε άλλα σημεία του μεσσηνιακού κάμπου. Στην περιήγησή μας, συναντάμε έναν παλιό νερόμυλο, με τη δύναμη του νερού εδώ, κάποτε παρήγαγαν αλεύρι.
Λίγο πιο κάτω θα δούμε το γεφύρι της Μαυροζούμενας. Πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα γεφύρια σε ολόκληρη την Ευρώπη και είναι ξεχωριστό λόγω της κατασκευής του που έχει το σχήμα ενός Υ. Ένα «τρισδιάτατο» γεφύρι δηλαδή με τρεις δρόμους που ενώνονται σε έναν.
Η γωνία που σχηματίζουν οι δυο από τους τρεις δρόμους του γεφυριού
Η θεμελίωση και το κατώτατο μέρος της γέφυρας έχουν κατασκευαστεί με μεγάλους ορθογώνιους λίθους που θυμίζουν τα τείχη της αρχαίας Μεσσήνης και ανήκουν στους Ελληνιστικούς χρόνους (τέλη 4ου- 5ος αιώνας π. Χ.). Η τοκωτή ανωδομή της ανάγεται στον 13ο αιώνα.
Σύμφωνα με την παράδοση, η κατασκευή της οφείλεται στη σύζυγο κάποιου Μαυροζώμη, εξού και το όνομα «Μαυροζούμαινα». Έχει χαρακτηριστεί και επίσημα μνημείο και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της περιοχής, τόσο για την παλαιότητά της, όσο και για την αρχιτεκτονική της. Κοιτάζοντας κανείς παλιές φωτογραφίες από τη δεκαετία του 70 μπορεί εύκολα να αντιληφθεί το πόσο έχει αλλάξει το τοπίο… Η στάθμη των νερών είναι πολύ πιο υψηλή και δεν επιτρέπει στη βλάστηση να αναπτυχθεί μέσα στην κοίτη του ποταμιού.
Το νέο γεφύρι, στο φόντο δεσπόζει το βουνό «Βουλκάνος»
Σήμερα, δίπλα στο αρχαίο γεφύρι έχει αναγερθεί μια ακόμα σύγχρονη γέφυρα από μπετόν για να αποφεύγεται ο συνωστισμός και η επιβάρυνση του αρχαίου κτίσματος. Η αισθητική του βέβαια, καμία σχέση δεν έχει με το παλαιό…
Ο Πάμισος σύμφωνα με τη μυθολογία, ήταν Θεός και σύμφωνα με τις περιγραφές του Παυσανία στα νερά του έβρισκαν γιατρειά τα παιδιά και προς τιμήν του διοργανώνονταν γιορτές και τελετές λατρείας. Η βόλτα στις όχθες του και στα μονοπάτια είναι μια διαφορετική εμπειρία για τον ταξιδιώτη και μια ευκαιρία να δει από κοντά ένα κομμάτι του ελληνικού φυσικού τοπίου που δε συναντάς εύκολα.
Πληροφορίες αντλήθηκαν από gokitok.wordpress.com
