Τα χρόνια περνούν, οι πόλεις αλλάζουν και οι “ιστορίες” δρόμων, γωνιών, κτηρίων ξεχνιούνται με τον καιρό ή ίσως “κρύβονται” πίσω από νέα οικοδομήματα. Πόσο καλά, όμως, τελικά μπορούν να κρυφτούν όταν στο πέρασμά τους υπάρχουν ακόμη σημεία που μαρτυρούν μια παλιά εποχή;
Τέτοιες “ιστορίες” βρίσκονται ακόμη στην πόλη της Καλαμάτας για να μας θυμίζουν τα παρελθοντικά χρόνια με μια μικρή νοσταλγία για όσα έχουν πλέον περάσει ή για όσα δεν προλάβαμε να γνωρίσουμε.
Ψάχνοντας, λοιπόν, τέτοια σημεία, περιηγηθήκαμε ένα βράδυ στους δρόμους της Καλαμάτας και βρήκαμε 5 – από τα πολλά- σημεία που κοιτάζοντάς τα έχουν κρατήσει τα στοιχεία εκείνα που έχουν κάτι παλιό, κάτι που μας ταξιδεύει σε μια άλλη εποχή.
Ας τα θυμηθούμε παρακάτω…
Ιστορικό Κέντρο – Ιθώμης 7
Το συγκεκριμένο κτήριο κατασκευάστηκε το 1857 από Λαγκαδιανούς μαστόρους*, όπως χαρακτηριστικά αναγράφεται, και λειτούργησε ως δημοτικό τροφοπωλείο. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά στο σημείο αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, η πύλη, όμως, και το κτίσμα πάντα θα μας θυμίζουν μια άλλη εποχή.
Στοά Λόντου
Οι στοές γενικότερα είναι από τα σημεία μιας πόλης που μας μεταφέρουν σε παλαιότερου καιρούς, αφού είναι γεγονός πως δεν είναι από τους χώρους που συναντάμε συχνά πλέον σε μια πόλη. Η στοά Λόντου, λοιπόν, είναι μία από τις λίγες στοές που βρίσκονται στην Καλαμάτα, τόσο γραφική όσο χρειάζεται για να μας θυμίζει μια άλλη εποχή.
Κάτω από το κάστρο
Σπίτια χαμηλά, πλακόστρωτοι δρόμοι και σοκάκια, σκαλιά, πολλά σκαλιά, είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά αυτής της συνοικίας. Βρίσκεται στην παλαιά πόλη, στο Ιστορικό Κέντρο, κάτω από το κάστρο της Καλαμάτας. Η περιπλάνηση στα μικρά δρομάκια μάς μεταφέρει σε μία άλλη εποχή και μας δίνει την ευκαιρία να ανακαλύψουμε την άλλη Καλαμάτα που άντεξε στο πέρασμα του χρόνου.
Δημαρχείο-Ρεξ
Ένας πεζόδρομος ανάμεσα σε δύο από τα πιο επιβλητικά και τα πιο αριστοκρατικά κτήρια της πόλης. Το ξενοδοχείο “Ρεξ” (Πανελλήνιο ξενοδοχείο) και το παλιό Δημαρχείο. Δεν χρειάζονται περαιτέρω συστάσεις για να μας μεταφέρουν στην εποχή κατά την οποία κατασκευάστηκαν. Είναι, άλλωστε καλοδιατηρημένα, παραμένοντας δύο από τα πιο σημαντικά και ιστορικά κτήρια της Καλαμάτας.
Σταθμός ΟΣΕ
Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Καλαμάτας άνοιξε το 1892 και έκλεισε για τα περισσότερα τρένα το 2010 περίπου. Το κτήριο είναι ένα δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής κτισμένο από πέτρα, ενώ έχει ξύλινη οροφή και επικάλυψη από κεραμίδια. Διάφορες ιστορίες συνδέονται με τα τρένα, τους σταθμούς, τις αίθουσες αναμονής… Διάφορες ιστορίες συνδέονται και με τον σταθμό της Καλαμάτας. Κόσμος που έφυγε, επέστρεψε, κόσμος που περίμενε… ταξίδια πολλών ωρών μέσα από πανέμορφες διαδρομές, αλλά και ταξίδια που ποτέ τελικά δεν έγιναν. Πάνω στις ράγες έχουν γραφτεί ιστορίες που πλέον ακροβατούν ανάμεσα στη λήθη και τη… θύμηση.
*Οι Λαγκαδιανοί μαστόροι ταξίδευαν οργανωμένοι σε ομάδες ή “μπουλούκια”, που σχηματίζονταν από τους πρωτομάστορες ή μπουλουκτζήδες. Έλειπαν από τον τόπο τους από την άνοιξη ως και το φθινόπωρο. Στις περιοδείες τους άφησαν ανεξίτηλα σημάδια της τέχνης τους στήνοντας σπίτια, αρχοντικά, σχολεία, γεφύρια, κτλ. Τα σπίτια που έκτιζαν ήταν διώροφες και τριώροφες παραλληλόγραμμες κατασκευές, χτίσματα λιτά, στέρια και αγέρωχα. Με αυλές με ψηλούς τοίχους και χαρακτηριστικές ευρύχωρες εισόδους στεφανωμένες κι αυτές με τοξωτά πέτρινα πλαίσια και από πάνω τους κεραμοσκεπή. (Με πληροφορίες από: lagadia/mastoroi)
