Τα σχολεία ξεκίνησαν και είπαμε να θυμηθούμε λίγο τα σχολικά μας χρόνια με έναν λίγο πιο χιουμοριστικό και νοσταλγικό τρόπο. Η ομάδα του “Kalamata IN” έκανε μια… ανταλλαγή ιδεών και θυμήθηκε τα σημεία αναφοράς των σχολικών μας χρόνων.
Μπορεί να έχουν περάσει αρκετά χρόνια (δεν υπάρχει λόγος να πούμε πόσα), αλλά οι αναμνήσεις από τη σχολική περίοδο πάντα θα υπάρχουν και θα μας θυμίζουν τα ωραία αυτά χρόνια. Γιατί αν δεν τα θυμηθούμε τώρα που ξεκίνησε η σχολική χρονιά ,πότε θα τα θυμηθούμε;
Για να δούμε τι θυμόμαστε από το σχολείο…
1. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, μα τι άλλο (;) το διάλειμμα, φυσικά! Ποιος είναι αυτός που δεν μέτραγε αντίστροφα μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι και να βγει έξω; Για να μην πούμε ότι είχαμε ήδη μαζέψει τα πράγματά μας ώστε τη στιγμή που θα χτυπήσει το κουδούνι, να είμαστε έτοιμοι να…. 10, 9, 8, 7, 6… ντριν.
2. Η ώρα της προσευχής, για όσους την προλαβαίναμε δηλαδή. Η αλήθεια είναι ότι είχαμε σχεδόν ξεχάσει ότι υπήρχε και τέτοια ώρα σε γυμνάσιο και λύκειο. Το σίγουρο είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς κρυβόμασταν για να μην πούμε. Πάντα, βέβαια, υπήρχαν αυτοί οι γνωστοί-άγνωστοι που δεν έχαναν ευκαιρία να σηκωθούν.
3. Γιατί δεν έκανες τις ασκήσεις σου; Εδώ οι απαντήσεις πολλές και διαφορετικές, όπως και οι δικαιολογίες. “Τις έκανα, αλλά τις ξέχασα στο σπίτι”, “Είχαμε επισκέψεις”, “Ο παππούς πέθανε για… τρίτη φορά”. Από φαντασία άλλο τίποτα.
4. Το χωρισμένο στη μέση θρανίο. Καλύπτοντας με τον αγκώνα μας τη μεριά που μας άνηκε (εεε να μην εκμεταλλευτούμε όλον τον χώρο μας;) και που με κόπο και τσακωμό καταφέραμε να πάρουμε από τον διπλανό μας.
5. Η… χαρά της εξέτασης! Ποιος θα πει μάθημα σήμερα; Προσπαθούσαμε με κάθε τρόπο να το αποφύγουμε, είτε με το να κρυβόμαστε πίσω από τον μπροστινό είτε χωμένοι μέσα στο βιβλίο είτε ψάχνοντας κάτι που είχαμε χάσει, με τους πιο… θρασείς, να σηκώνουν ακόμη και χέρι σκεπτόμενοι πονηρά ότι ο δάσκαλος δεν θα τους βάλει να πουν μάθημα.
6. Η ώρα της γυμναστικής. Για κάποιους ήταν η καλύτερη ώρα και το σίγουρο 20άρι. Για κάποιους πάλι το 16-17 φανέρωνε ότι δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα πόδια μας. Για να μην θυμηθούμε τις δικαιολογίες που λέγαμε όταν δεν φορούσαμε φόρμα.
7. Η πρώτη μέρα και ποιος θα είναι ο τυχερός ή ο “σκληρός” καλύτερα που θα καταφέρει να κάτσει στο τελευταίο θρανίο δίπλα στο παράθυρο και το καλοριφέρ, φυσικά.
8. Ο ήχος της κιμωλίας στον πίνακα. Ήταν πραγματικά ανατριχιαστικός.
9. Η ουρά στο κυλικείο, οι εκδρομές, τα σκονάκια και όλα τα υπόλοιπα που ήταν γραμμένα στο θρανίο και το μπλε μέρος της γόμας που το μόνο που κατάφερνε ήταν να μας σκίσει το χαρτί ή να μας μουτζουρώσει αυτό που είχαμε γράψει. Η αλήθεια είναι ότι παραμένει ακόμη αναπάντητο το ερώτημα “τι σβήνει;”.
10. Και φυσικά, η πρώτη μέρα στο σχολείο και κυρίως η πρώτη μέρα για τα πρωτάκια. Τα συναισθήματα ανάμεικτα… κλάμα, χαρά, υπερηφάνεια, ενθουσιασμός.
Καλή μας σχολική χρονιά!
