Ο πίνακας του Γάλλου ζωγράφου Βίνσεντ Νικολά Ραβερά, με τίτλο «Ο θάνατος του νεαρού διάκονου από τη Μεσσηνία» περιγράφει ένα αληθινό περιστατικό της ελληνικής επανάστασης, το οποίο κατέγραψε ο διάσημος φιλέλληνας περιηγητής, Φρανσουά Πουκεβίλ.

Άλλωστε, την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης, οι πίνακες ζωγραφικής εκτός από έργα τέχνης ήταν και δημοσιογραφικά τεκμήρια.

Δεκάδες φιλέλληνες ζωγράφοι φιλοτεχνούσαν «ειδησεογραφικούς πίνακες», προκειμένου να φτάσουν οι εξελίξεις των μαχών σε κάθε ευρωπαϊκό σπίτι. Ήταν μια μέθοδος που ξεκίνησε στην Γαλλική Επανάσταση και κορυφώθηκε το 1821.

Ο πίνακας του Ραβερά Ο Βίνσεντ Νικολά Ραβερά εμπνεύστηκε τον πίνακα «Ο θάνατος του νεαρού διακόνου από τη Μεσσηνία» από ένα ποίημα του Γάλλου ποιητή, Καζιμίρ Ντελαβίν (Casimir Delavigne), ο οποίος με τη σειρά του βασίστηκε σε περιστατικό που είχε καταγράψει ο Φρανσουά Πουκεβίλ (François Pouqueville).

Σύμφωνα με όσα αφηγήθηκε ο Πουκεβίλ, ένας νεαρός ορθόδοξος ιερωμένος στη Μεσσηνία, χτυπήθηκε θανάσιμα από Οθωμανούς κάτω από ένα κάστρο, ενώ βρισκόταν μέσα σε μια βάρκα και τραγουδούσε τα βάσανα της σκλαβωμένης πατρίδας με τον ταμπουρά του.

Η διαμόρφωση της εθνικής ταυτότητας μέσα από τη δημόσια ιστορία

Ο Γάλλος ζωγράφος Ραβερά, όπως και δεκάδες ακόμη καλλιτέχνες και διανοούμενοι, βοήθησαν στη θεμελίωση του φιλελληνικού ρεύματος τόσο στη Γαλλία όσο και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Για τους Γάλλους ειδικά, η υποστήριξη της ελληνικής επανάστασης συνιστούσε ταυτόχρονα και αντίδραση στην Ιερά Συμμαχία και στο «Παλαιό Καθεστώς», που ήταν άμεσα συνυφασμένο με τον συντηρητισμό. O πίνακας του φιλέλληνα Γάλλου ζωγράφου ΒίνσεντΝικολά Ραβερά με τίτλο «Ο θάνατος του νεαρού διακόνου από τη Μεσσηνία».

Ήδη από την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης, οι πίνακες ζωγραφικής είχαν και δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Ήταν ένα είδος ρεπορτάζ, με τα σημερινά δεδομένα, καθώς αποτύπωναν πραγματικά γεγονότα, όση βαρβαρότητα κι αν περιείχαν. Ο λόγος ύπαρξης «ειδησεογραφικών έργων τέχνης» προέκυπτε από την ανάγκη του κόσμου να συνειδητοποιήσει τις βαθύτατες ιστορικές αλλαγές. Και η οπτικοποίηση έπαιζε καθοριστικό ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση. Με το πέρασμα των χρόνων και το ρίζωμα της Βιομηχανικής Επανάστασης, οι δυνατότητες εικονογράφησης των ιστορικών γεγονότων πολλαπλασιάστηκαν. Τα απτά αποτελέσματα αυτής της νέας πρακτικής αποτυπώθηκαν με τον καλύτερο τρόπο στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Ζωγράφισε τους Έλληνες ως σύμβολο ελευθερίας απέναντι στην Οθωμανική βαρβαρότητα Ο Λόρδος Βύρωνας και το συγγραφικό του έργο, ο Ευγένιος Ντελακρουά και ο πίνακας της «Σφαγής της Χίου», ο ζωγράφος Κάρλ Κρατσάιζεν που φιλοτέχνησε τις προσωπογραφίες δεκάδων οπλαρχηγών, ο Γερμανός ζωγράφος Πίτερ Φον Ες που διακρίθηκε για τις «κινηματογραφικές» απεικονίσεις της Επανάστασης είναι μόνο μερικοί από τους δεκάδες φιλέλληνες καλλιτέχνες, που συγκινημένοι από τα ιδεώδη του 1821, έφτασαν στην Ελλάδα και σκιαγράφησαν τις εξελίξεις από τα πεδία των μαχών.

O Γάλλος ζωγράφος Βίνσεντ Νικολά Ραβερά

Μέσα από τα έργα τους έθεσαν το πρόβλημα της υπόδουλης Ελλάδας, βοήθησαν υλικά και οικονομικά τον Αγώνα ενώ κάποιοι πιο τολμηροί, δεν δίστασαν να βρεθούν στην πρώτη γραμμή και να χάσουν τη ζωή τους στο πλευρό των Ελλήνων αγωνιστών. Με την πένα ή και τα πινέλα τους, βοήθησαν στη διασπορά του μηνύματος της ελευθερίας σε όλη την Ευρώπη και μέχρι και σήμερα τα έργα τους αποτελούν αδιάσειστα ιστορικά τεκμήρια της ελληνικής ιστορίας.

Πληροφορίες αντλήθηκαν από www.mixanitouxronou.gr

Ελλαδικό