Έχει δώσει χρώμα στους δρόμους της Καλαμάτας, και όχι μόνο. Μία δημιουργία του προβλήθηκε από το διεθνές πρακτορείο Reuters το 2012. Είναι από τη Μεσσηνία και το όνομά του, ή μάλλον το ψευδώνυμό του, έχει γίνει γνωστό ανά την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Μιλάμε για τον Κώστα Λούζη, ή αλλιώς “Σκιτσοφρενή”, ο οποίος έχει φιλοτεχνήσει με γκράφιτι τοίχους της Καλαμάτας, αλλά και ολόκληρης της Μεσσηνίας, και της Αθήνας τα τελευταία πέντε χρόνια.
Ο Κώστας Λούζης κατάγεται από ένα χωριό της Μεσσηνίας, τα Καλιανέικα και πρωτοήρθε σε επαφή με την τέχνη του γκράφιτι τον Οκτώβριο του 2008, όπου μετά τις καταστροφικές φωτιές του 2007 στον Ταΰγετο του ζητήθηκε από παιδιά χωριών της Αλαγονίας και από ένα ίδρυμα Ελλήνων ομογενών από την Αμερική (οι οποίοι οργάνωσαν αρκετές δενδροφυτεύσεις), να φτιάξει κάποια γκράφιτι για να περάσουν μηνύματα για την οικολογία. Τότε, πρωτοήρθε σε επαφή με τον κόσμο του γκράφιτι, τότε άρχισε να γεμίζει την πόλη μας χρώματα και αισιόδοξα μηνύματα.
Ένα από τα έργα του φωτογραφήθηκε από τον Cathal McNaughton και επιλέχθηκε από το διεθνές πρακτορείο Reuters ανάμεσα στις 120 καλύτερες φωτογραφίες για το 2012. Μια διάκριση που έκανε τον Μεσσήνιο καλλιτέχνη γνωστό σε όλο τον κόσμο. Μία διάκριση που ανέδειξε ένα άγνωστο κομμάτι της Καλαμάτας σε όλο τον κόσμο. Γνωρίστε τον “Σκιτσοφρενή” μέσα από τη συνέντευξη που παραχώρησε στο “Kalamata IN”, στην οποία μιλάει για την πορεία του, τους στόχους και τις προσδοκίες του και τη σχέση της Καλαμάτας με το γκράφιτι.
Πως ξεκίνησες και πως κατόρθωσες να ξεχωρίσεις μέσα από τα έργα σου όχι μόνο στην Καλαμάτα αλλά και πανελλαδικά;
Ξεκίνησα τον Οκτώβριο του 2008 τυχαία, μέσα από ένα project στον Ταΰγετο. Θέλαμε να περάσουμε κάποια μηνύματα για το περιβάλλον και έτσι, μου έμεινε το μικρόβιο του γκράφιτι και του street art . Διαπίστωσα στη συνέχεια ότι μπορώ να περάσω μηνύματα με αυτό τον τρόπο και μέσα στην πόλη της Καλαμάτας, μηνύματα για να βοηθήσω τον συνάνθρωπό μου, οπότε είδα την κατάσταση λίγο πιο ακτιβιστικά.
Από εκείνη τη στιγμή μέχρι σήμερα προσπαθώ να κάνω αυτό που θέλω εγώ μεν, αλλά θέλω ταυτόχρονα να συμφωνεί ένα μεγάλο μέρος του κόσμου με αυτό. Σκοπός μου είναι να φτιάξω τη διάθεση του περαστικού, να του ανεβάσω το ηθικό, διότι θεωρώ ότι έχει πέσει λόγω της κρίσης. Ο καθένας οφείλει να κάνει το καλύτερο αυτή την εποχή, εγώ κάνω αυτό!
Τι προσπαθείς να αναδείξεις με την τέχνη σου και μάλιστα, παίρνοντας πάντα τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη του τοίχου ή κτιρίου που φιλοτεχνείς;
Προσπαθώ να αναδείξω το αυτονόητο, ότι η τέχνη όταν βγει στον δρόμο μπορεί να γιατρέψει. Μπορεί να γιατρέψει ψυχές, κόσμο. Εάν δώσουμε χρώμα σε κάθε γκρίζο και ψυχρό ντουβάρι θα φτιάξει η διάθεσή μας, γιατί η εικόνα είναι τεράστια δύναμη. Προσπαθώ, κατ’ αρχάς, για τον άνθρωπο που είναι εκτός γκράφιτι, εκτός street art και έχει μια πολύ επιδερμική σχέση με όλο αυτό, να του περάσω το μήνυμα ότι η θετική εικόνα μπορεί να αλλάξει τη διάθεση. Για τους πιο μυημένους, θέλω να δείξω ότι η πόλη αυτή μπορεί να έχει εικαστική άποψη και ότι οι καλλιτέχνες μπορούν να την υποστηρίξουν αυτή την άποψη, και συνεχίζουμε. Βέβαια οι στόχοι ανεβαίνουν όσο περνά ο καιρός.
Πως νιώθεις που το παράδειγμά σου το έχουν ακολουθήσει και το ακολουθούν δειλά δειλά και άλλοι street artists στην Καλαμάτα;
Μπορείς να τους πεις είτε γκραφιτάδες, είτε street artists, είτε ζωγράφους του δρόμου, έτσι θα τους αποκαλούσα εγώ. Έχουν αρχίσει δειλά δειλά νεότερα παιδιά από εμένα να κάνουν εικαστικές παρεμβάσεις, με στόχο να βοηθήσουν και αυτό είναι ενθαρρυντικό. Μου αρέσει και πάντα το πίστευα και το έχω ξαναπεί παλιότερα σε συνέντευξή μου, ότι η Καλαμάτα είναι μια εσωστρεφής πόλη που σιγά σιγά αρχίζει να γίνεται εξωστρεφής. Βγαίνουν πολλά ταλέντα, όχι μόνο στο γκράφιτι, αλλά και στην μουσική ακόμα και στον πολιτικό στίβο! Βγαίνουν νέα παιδιά, νέο αίμα που θα δώσει στην πόλη θετικά μηνύματα.
Ποιο είναι το χαρακτηριστικό το οποίο διακρίνει τα έργα σου;
Η διάθεση για επικοινωνία, αυτό είναι το βασικό συστατικό. Θέλω μέσω της τέχνης μου να επικοινωνήσω με τον περαστικό, δεν θέλω να του επιβάλλω τη γνώμη μου. Θέλω να του πω, να του εξηγήσω ότι έτσι τα βλέπω εγώ τα πράγματα, μπορεί να κάνω και λάθος, δεν το επιβάλλω. Θα το αφήσω στον τοίχο και εάν έχω λάθος πες το μου εσύ, άσε με να μάθω εγώ μέσα από εσένα.
Η “τέχνη του δρόμου” έκανε εμφατικά αισθητή την παρουσία της στο κτίριο της Νομαρχίας στην Καλαμάτα πριν λίγα χρόνια. Θα μπορούσε να αναδειχθεί η πόλη αν βλέπαμε περισσότερες αντίστοιχες ενέργειες;
Φυσικά θα μπορούσε να αναδειχθεί, γιατί υπάρχουν πολλά παιδιά που αγαπούν αυτό το πράγμα, αλλά δεν έχουν τον εξοπλισμό και κάποιον να τους στηρίξει. Αν γίνονταν περισσότερες τέτοιες ενέργειες πολλά παιδιά θα εμπλέκονταν με αυτό και θα είχε αναδειχθεί η πόλη όχι μόνο εικαστικά αλλά και οι καλλιτέχνες της σαν μονάδες. Θα έκαναν σαν σύνολο μεγάλα έργα και μετά σαν μονάδες θα μπορούσαν να συνεχίσουν να εντυπωσιάζουν και εκτός Καλαμάτας, αναδεικνύοντας τελικά την πόλη.
Ποια είναι τα πιο δυνατά μηνύματα που έχεις περάσει μέσω της τέχνης σου;
Είναι πολλά! Ένα από τα μηνύματα που θεωρώ ότι έχει ένα μεγαλύτερο έρεισμα στον κόσμο είναι από ένα έργο μου στον Ταΰγετο, όπου έγραψα ένα τετράστιχο των Active Member. Πρόκειται για ένα τραγούδι που λέει για την μόλυνση του χώματος, για τα μεταλλαγμένα τρόφιμα και για τα λιπάσματα και πως όλα αυτά έχουν περάσει στον κόσμο μας και αλλοιώνουν ποιοτικά τα τρόφιμα που καταναλώνει. Το έργο αυτό είχε τεράστιο αντίκτυπο, δέχτηκα μολλά μηνύματα από το ίντερνετ, αλλά και κατ’ ιδίαν. Ο κόσμος μου έλεγε ότι σοκαρίστηκε βλέποντάς το, ότι τον έκανε να ψάχνει τι τρώει ή ακόμα και να έχει τον δικό του κήπο όποιος μπορεί. Εγώ μπορεί να το έγραψα οργισμένος για κάτι άλλο ή για να περάσω κάποιο κοινωνικό μήνυμα, αλλά βοήθησε όντως κάποια μερίδα ανθρώπων και επειδή δέχτηκα αυτή την αντίδραση, το θεωρώ το πιο σημαντικό.
