Αλήθεια, έχουμε βρει αυτό που μας δίνει κίνητρο να ζούμε; Αυτό που μας δίνει το προσωπικό μας νόημα στη ζωή;
Το να μπορεί κάποιος να ξέρει για ποιο πράγμα παλεύει στη ζωή του, είναι αυτό που του δίνει το κίνητρο για να συνεχίσει, για να φτιάξει ένα πλάνο δράσης πάνω στα βήματα που χρειάζεται να κάνει, ώστε να μπορέσει να φτάσει εκεί που θέλει.
Παρατηρείστε τον εαυτό σας. Ποιες ασχολίες σάς δίνουν χαρά; Ποιες σας γεμίζουν ενέργεια; Αυτές είναι που χρειάζεται να βάλετε περισσότερο στο καθημερινό σας πρόγραμμα.
Ποιος θα θέλατε να είστε αν δε φοβόσασταν την αποτυχία; Αν μπορούσατε να φτιάξετε τη ζωή σας χωρίς τα «ναι μεν αλλά…» και με μια σιγουριά οτι όλα θα πάνε καλά, πώς θα σχεδιάζατε τη ζωή σας; Ποιες θα ήταν οι επιλογές που θα κάνατε;
Έχετε σκεφτεί ποτέ ποιο είναι το αξιακό σας σύστημα; Δηλαδή τί αποτελεί για εσάς προτεραιότητα, τί σας είναι σημαντικό; Οι αξίες μας, μας είναι σημαντικές στο τρόπο που ζούμε και εργαζόμαστε. Μάλιστα, το να ζούμε σύμφωνα με τις αξίες μας προσδιορίζει εν τέλει το αν ζούμε τη ζωή μας όπως πραγματικά θα θέλαμε να τη ζήσουμε. Κάποιες από τις αξίες είναι: η αξία της οικογένειας, της φιλίας, της αυθεντικότητας, της συντροφικότητας, της καριέρας, του σεβασμού, της τιμιότητας. Εσείς τιμάτε τις προσωπικές σας αξίες; Ή ξυπνάτε το πρωί με μια αίσθηση κενού; Ή με μια αίσθηση ενοχής απέναντι στον εαυτό σας; Γιατί με το να κάνουμε διαρκώς «εκπτώσεις» στις αξίες μας, οδηγούμαστε στο να χάσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό στο τέλος.
Για παράδειγμα, περνάμε ένα τόσο μεγάλο ποσοστό της ζωής μας δουλεύοντας. Αν το σκεφτούμε καλά, είναι το ένα τρίτο της ημέρας μας. Το να πηγαίνουμε σε μια δουλειά κάθε πρωί και να κοιτάζουμε συνεχώς το ρολόι για να δούμε πότε θα περάσει η ώρα για να φύγουμε, δεν είναι ακριβώς και συνταγή ευτυχίας. Αλλά αν για κάποιο λόγο, πρέπει να παραμείνουμε σε αυτήν τη δουλειά για ένα διάστημα, τότε ακριβώς είναι που χρειάζεται να δώσουμε πολύ μεγάλη αξία σε όλο το υπόλοιπο της ημέρας μας. Αυτό είναι απαραίτητο, για να μπορέσουμε να ισορροπήσουμε την ενέργεια που σπαταλήσαμε σε μια δουλειά ή σε μια απασχόληση που δε σημαίνει και πολλά για εμάς. Που δεν είναι σε συνάφεια πραγματικά με το τί χρειαζόμαστε μέσα μας, για να νιώσουμε δημιουργικοί. Σε αρμονία με τη ζωή.
Δεν είναι πολυτέλεια να περνάμε όμορφα. Ίσα ίσα. Μέσα από τη δική μας ικανοποίηση θα βρούμε την ενέργεια που χρειάζεται για να δώσουμε και στους άλλους ανθρώπους χαρά. Για να μπορέσουμε να δώσουμε το οτιδήποτε στους άλλους, χρειάζεται να δώσουμε στον εαυτό μας πρώτα.
Αν τα χρήματα δεν αποτελούσαν πρόβλημα, πώς θα ζούσαμε τη ζωή μας; Ποιες συνήθειες θα υιοθετούσαμε; Θα ταξιδεύαμε πιο συχνά; Το να σκεφτούμε σοβαρά όλες τις αλλαγές που θα κάναμε αν το budget μας ήταν απεριόριστο έχει να μας πει πολλά για τον εαυτό μας. Θα θυμηθούμε ή ακόμα και θα ανακαλύψουμε, πράγματα που μας αρέσουν πραγματικά και που έχουμε βάλει κάτω από το χαλάκι. Το επόμενο βήμα, θα είναι να σκεφτούμε, πώς μπορούμε έστω και κάποια από αυτά τα «πράγματα» με έναν τρόπο, να τα εντάξουμε στο «τώρα» μας.
Τέλος, αν υποθέσουμε οτι φτάνετε στην ηλικία των 90 ετών και γράφατε ένα γράμμα στο νεότερο εαυτό σας, ποιες είναι οι συμβουλές που θα του δίνατε; Ποια είναι τα λάθη που θα του συνιστούσατε να μην κάνει; Πώς θα του λέγατε να ζήσει; Και μετά πια αναρωτηθείτε: «πόσες από τις συμβουλές του ηλικιωμένου εαυτού μου κάνω πράξη στην τωρινή ζωή μου όπως είναι αυτην τη στιγμή;»
