Θυμάστε “Εκείνη κι εκείνον”; Η ιστοριούλα τους δεν έχει σταματήσει μετά από εκείνο το φιλί έξω από το μπαρ, αντίθετα, οδήγησε σε σχέση που κρατάει μέχρι σήμερα και περνούν αυτοί καλά κι εσείς… καλύτερα! Τι γινόταν, όμως, στη ζωή Εκείνης και Εκείνου πριν τη συνάντηση τους; Πόσο κοντά τους έφερνε η μοίρα κάθε φορά; Τι σκέφτονταν όταν ζούσαν μία νέα περιπέτεια; Και τι εννοούμε με αυτό…
Εκείνη κι εκείνος μέχρι να βρεθούν και να βάλουν τη ζωή τους σε “τάξη”, έκαναν πολλές δουλειές και έζησαν διάφορες εμπειρίες. Πως βίωνε άραγε ο καθένας με τον δικό του, μοναδικό, τρόπο μία κατάσταση; Και πως θα την περιέγραφε; Και πόσες φορές συναντήθηκαν πριν την οριστική συνάντηση που έφερε τα πάνω κάτω στην ζωή τους;
Δεν μπορούμε να σας αποκαλύψουμε από τώρα… μπορούμε μόνο να σας πούμε ότι οι δύο φανταστικοί μας ήρωες θα περιγράψουν τις περιπέτειες τους, μιας και σε κάθε νέο άρθρο θα βιώνουν και από μια καινούρια εμπειρία, είτε αυτή είναι ένα νέο για αυτούς επάγγελμα είτε μια συνηθισμένη κατάσταση που έχουν βιώσει οι περισσότεροι από εμάς.
“Εκείνος”
-Είναι μεσημέρι, βαριέμαι ως συνήθως να μαγειρέψω, αλλά δεν έχω και πιάτα, είναι όλα άπλυτα στον νεροχύτη. Σιγά μην τα πλύνω, όλο και κάτι θα μου φέρει η μάνα μου αύριο και θα τα πλύνει αυτή. Τέλος πάντων, στα της πείνας μου τώρα, τι μου απομένει να κάνω; ΚΑΡΔΑΜΟ!!!
-Μπαίνω στο μαγαζί και αφού χαιρετίσω τα παιδιά που το έχουν, είναι και προσωπικοί φίλοι, κάθομαι στα έξω τραπέζια και περιμένω τον κατάλογο με ανυπομονησία, όχι ότι μου χρειάζεται, τα ξέρω όλα απ΄ έξω.
-Έρχονται τα ρολλάκια, τα χοιρινά τα μπριζολάκια με το μέλι, οι σαλάτες, το κοντοσούβλι και το κότσι μου. Και εκεί που είμαι έτοιμος να απολαύσω το γεύμα για δύο, μόνος μου, έρχεται ο Ντινάκος, ο ένας εκ των τριών του μαγαζιού και μου λέει. “Φίλε, θα στη σπάσω, αρρώστησε μια σερβιτόρα και δεν γίνεται να την καλύψουμε με κάποιον άλλον εκτός από εσένα… έλα αφού παλιά είχες ξανά δουλέψει σερβιτόρος. Χρειαζόμαστε οπωσδήποτε άλλον έναν”.
-Πωωω, δεν έπλενα καλύτερα τα πιάτα σπίτι μου;;; Τι να κάνω, να τους χαλάσω το χατίρι; Φοράω τη στολή και μπαίνω στη μάχη. Ρε τι χαμός είναι αυτός; Δεν σταματάει να μπαίνει κόσμος. Μου φωνάζει ο ένας, μου φωνάζει ο άλλος, μου φωνάζει ο σεφ… Πως μπορούν και είναι όλοι με το χαμόγελο; Είμαι έτοιμος να τους βρίσω όλους και να φύγω.
-Πως κόβει έτσι το μάτι τους; Πριν μιλήσει ο πελάτης είναι στο τραπέζι του, εμένα πρέπει να μου κάνουν αναπάντητη για να το καταλάβω!
-Προσπαθώ να λουφάρω λίγο, παρακολουθώντας έναν τύπο να κατασπαράζει μια μπριζόλα λαιμού… πόσο θα ήθελα να είμαι στη θέση του! Μου κάνει ένας άλλος νόημα με ύφος να πάω στο τραπέζι του. Μου λέει κάτι ακαταλαβίστικα, αν είναι έτοιμο το πιράνχας που έχει παραγγείλει πριν τρεις μέρες και κάτι τέτοια… Το λέω στα παιδιά και αρχίζει το δούλεμα: τι ότι κατέβηκα από τα βουνά, ότι είμαι άσχετος και τα συναφή. Picanha λέγεται λέει, και σερβίρεται σε ειδικές περιπτώσεις ύστερα από συνεννόηση. Που να το ξέρω εγώ ρε παιδιά;;;
-Μπαίνω στην κουζίνα για να πάρω κάτι πιάτα, το ότι τα έριξα βγαίνοντας είναι άλλο θέμα. Ρε εσείς σαν ιατρείο είναι εκεί μέσα, παρ’ όλο που γίνεται πόλεμος με τόσα φαγητά, έβλεπα τη φάτσα μου στους πάγκους.
-Με έχουν κάνει το παιδί για όλες τις δουλειές: τσέκαρε κάθε δέκα λεπτά τις τουαλέτες, σκούπισε τραπέζια, γυάλισε ποτήρια… σπάστα δεν μου είπαν, αλλά εγώ το έκανα δυο τρεις φορές! Όσοι πάτε να ξέρετε, θα έχουν καινούργια πιάτα και ποτήρια, τα παλιά τα έσπασα εγώ.
-Τελειώνει η βάρδια, επιτέλους έφτασε η ώρα να φάω, τώρα σε τι πιάτο; Άγνωστο! Πάντως δεν με χάλασε, και τα tips μου έβγαλα και καλό μεροκάματο πήρα. Και το καλύτερο; Θα φάω και τσάμπα τώρα! Να δω τι θα κάνουν στην άλλη βάρδια, αλλά δεν τους φοβάμαι, τόσο κόσμο ξέρουν!
“Εκείνη”
-Ντρρρρρρρρρρνννννν, απαντάω κι ακούω τη-φωνή-της-Ελένης-χωρίς-ανάσα.“Άκου να δεις φίλη, (δεν ξεκινάει καλά το πράμα), θυμάσαι τότε που με έχωσες να προμοτάρω πορτοκαλάδες μέσα στο λιοπύρι επειδή είχε έρθει ο έρωτας από μακριά και ήθελες να τον συναντήσεις; Ε, ήρθε η ώρα να το ξεπληρώσεις! Είμαι κρεβατωμένη με πυρετό και το βράδυ δεν υπάρχει άτομο να με αντικαταστήσει. Θα πας στο ΚΑΡΔΑΜΟ και θα κάνεις τη βραδινή βάρδια.” Τουτ…τουτ…τουτ. Περίμενε ρε φίλη, περίμενε! Δεν πρόλαβα να αρθρώσω λέξη λέμε. Την ξαναπαίρνω, δεν απαντάει. Της στέλνω μήνυμα “Τι να φορέσω;;;”
-Το απόγευμα από το άγχος μου καταφθάνω νωρίτερα, ευτυχώς είναι οικείος ο χώρος (πάντα η Σιδηροδρομικού Σταθμού ήταν στέκι άλλωστε) εγώ πάντως τακτική πελάτισσα του μαγαζιού, (τακτικότερη απ’ όσο θα ήθελε η μάνα μου που παρακαλάει να βρω ένα καλό γαμπρό, αλλά, βέβαια, που να τον βρω, αφού έχω κόψει διπλωματικές σχέσεις με το μαγείρεμα). Ο χώρος οικείος αλλά… σε κατάσταση πολέμου. Ήταν λέει ένας άλλος το μεσημέρι εδώ και βοήθησε αλλά κόντεψε να διαλύσει το μαγαζί και τώρα πρέπει να βοηθήσω να το επαναφέρουμε! Ούτε με μαλάξεις δεν επαναφέρεται δηλαδή! Δεν θα τον πετύχω τον άχρηστο; Θα μου πληρώσει το κομμωτήριο που μου σήκωσε την τρίχα κάγκελο από τα νεύρα!
-Τα παιδιά στην κουζίνα ξεκινούν να μου εξηγούν κάποια πράγματα για το μενού γιατί ο μεσημεριανός λέει πιάστηκε αδιάβαστος. Όσο μου λένε τα δικά τους κοιτάζω τριγύρω στην κουζίνα “χμ… ευτυχώς αυτή είναι πεντακάθαρη, δεν θα πάτησε εδώ μέσα ο άχρηστος! Λες να είναι κατάλληλη ώρα να ρωτήσω για εκείνο το αντικολλητικό τηγάνι που κατέστρεψα τις προάλλες, αυτοί ξέρουν, οι καλύτεροι σεφ είναι! Άραγε τον θερμοσίφωνα τον έκλεισα;;;…”
-Δεν αργεί η ώρα που ξεκινάει ο “πόλεμος”, λάθος παπούτσια βρήκα να βάλω, φάε στυλ τώρα κυρά μου, σκέφτομαι! Πονάνε τα ποδαράκια μου από το πήγαινε-έλα. Βάλε νερό, άλλαξε τασάκι, δώσε ψωμάκια (αχ, αυτά τα ψωμάκια), χαμογέλα στον κόσμο. Χαμογελάω ντε! Αλλά πως να χαμογελάς όταν περνάει από μπροστά σου το αγαπημένο σου πιάτο με τα μπιφτεκάκια μέσα στην κυπριακή πίτα κι εσύ παίρνεις μόνο μυρωδιά;
-”Κοπελιά”! Ποιός; Α, ναι, εγώ. Τα άκουσα όλα σήμερα!
Θέλω να το συνοδεύσετε με σαλάτα, γιατί κάνω δίαιτα. (η κρέμα γάλακτος όμως δεν μας πειράζει!)
Έχω αλλεργία στις πατάτες (όντως τώρα;;;)
Ποιό είναι το κραγιόν που φοράς. (τι είχα βάλει καλέ; Πως είμαι; ποιά είμαι;)
Μπορώ να έχω ένα κοτόπουλο με σάλτσα μουστάρδας, χωρίς μουστάρδα; (whaaaaat???)
Καίει! (φύσα το!)
-Τσουπ να’σου κι ένα τσούρμο ξένοι. Μας βρήκαν από το Trip Advisor λέει γιατί έχουμε και πιστοποιητικό διάκρισης. Μην σας τα πολυλογώ, τα παιδιά είναι από τον Καναδά, ήρθαν διακοπές για 10 μέρες και είναι Σκορπιοί με ωροσκόπο Ζυγό (ο ένας, ο πιο γλυκούλης, για τους άλλους δεν ρώτησα).
-Στο τέλος της βάρδιας κάνω τον απολογισμό, μεροκάματο, tips, πολλές καινούριες γνωριμίες και πήρα και μια μυρωδιά από κουζίνα… κυριολεκτικά. Χαλάλι. Άμα χρειαστεί θα ξανά έρθω αν και μάλλον με προτιμούν για πελάτισσα. Ίσως φταίει που μιλούσα κανά 20 λέπτο σε κάθε παρέα.
Την επόμενη έμαθα πως ξανά πήγαν οι πελάτες και με έψαχναν. Έτσι για να μάθετε!
…to be continued
“Εκείνη κι εκείνος”
Λένε ότι οι άνδρες προέρχονται από τον Άρη και οι γυναίκες από την Αφροδίτη. Καλά, ίσως να μην προερχόμαστε πράγματι από άλλους πλανήτες, πάντως σίγουρα τα δύο φύλα σκέφτονται με εντελώς διαφορετικό τρόπο και συνήθως αυτός ο τρόπος οδηγεί σε μεγάλες παρεξηγήσεις και μερικές φορές σε… διαμάχες!
Η στήλη «Εκείνη κι εκείνος» δημιουργήθηκε με σκοπό να περιγράψει θέματα της καθημερινότητας μέσα από τα μάτια μίας γυναίκας και ενός άνδρα, πάντα με αρκετή δόση χιούμορ!
Εκείνη: Κάλλι Κολόζη Ι Εκείνος: Σταύρος Παναγιωτόπουλος
Δείτε επίσης:
Εκείνη κι Εκείνος: Μια μέρα στο Elite City Resort
Εκείνη κι Εκείνος: Το πρώτο ραντεβού
Εκείνη κι Εκείνος: Η πρώτη κίνηση
