Αγαπά τη δουλειά της, η οποία είναι για εκείνη μια καθημερινή ανακάλυψη καινούριων ανθρώπων ή… νέων πλευρών τους. Πιστεύει, άλλωστε, στη μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου και τις εσωτερικές του δυνατότητες που έχουν ανάγκη να βγάλουν φτερά για να πετάξουν. Γράφει γι΄ αυτά και για όσα της αρέσουν και προσπαθεί να μοιραστεί τις σκέψεις της με αναγνώστες έντυπων και ηλεκτρονικών άρθρων που συνοδεύονται συνήθως από την κρυφή της αισιοδοξία να ωριμάσουν κάποια στιγμή -τόσο- ώστε να πάρουν τη μορφή ενός βιβλίου.
Στο γραφείο της, δεν θα βρεις πολλά χαρτιά αλλά ατέλειωτες ζωγραφιές, φωτογραφίες, ρόδια και φρούτα της εποχής, μια μικρή μπιγκόνια και πολύχρωμα μπιχλιμπιδάκια που της χάρισαν μαθητές. Πρεσβεύει ότι η δουλειά που επιλέγουμε είναι σπουδαίο κεφάλαιο της ζωής και αν δεν της δώσεις την αξία που της πρέπει, αν δεν της κλείσεις με τσαχπινιά το μάτι, θα σε πάρει στο κατόπι.
Ο λόγος για την Αγγελική Ρουμελιώτου – Πούπουζα, κοινωνική λειτουργό στο «Περιβόλι της γιαγιάς» τη δεκαετία του ΄90, και από τότε μέχρι σήμερα στο Κέντρο Υγείας Μεσσήνης και στον τομέα της συμβουλευτικής και της ενημέρωσης μαθητών και γονέων. Γεννήθηκε στη Λέσβο αλλά ζει εδώ και χρόνια με την οικογένεια της στη Μεσσηνία, την οποία νιώθει σαν δεύτερη πατρίδα. Αγαπά το μερακλίδικο φαγητό, ιδιαίτερα το μικρασιάτικο και τις ξεκάθαρες γεύσεις.
Ταξιδιώτισσα από κούνια λόγω πατέρα ναυτικού, αγαπά τα ταξίδια ακόμη και αν είναι μόνο του μυαλού και της ψυχής. Ας τη γνωρίσουμε καλύτερα παρακάτω…
Το πρώτο πράγμα που κάνω το πρωί… κυνηγώ την Ανατολή. Με έναν καφέ στο χέρι.
Τον περισσότερό μου χρόνο ξοδεύω προσπαθώντας να γνωρίσω τους ανθρώπους ακόμη κι αν τους ξέρω από χρόνια.
Μ’ αρέσει στην Καλαμάτα η σιωπηλή πάλη και η άγρια ομορφιά του βουνού που συνυπάρχει με τη θάλασσα.
Με εκνευρίζει στην Καλαμάτα που επιμένει να κρύβει τα όμορφα μυστικά της από τους ταξιδιώτες.
Αγαπημένος προορισμός είναι το νησί μου, η Λέσβος. Το πηδάλιο, χρόνια τώρα, δείχνει προς τα εκεί. Ερεσός, Μόλυβος, Συκαμιά, Απολιθωμένο δάσος, παπαλίνα Καλλονής, Ταξιάρχης Μανταμάδου, ούζο Πλωμαρίου, Άγιος Ραφαήλ, καλντερίμια Αγιάσου, Σαπφώ, Θεόφιλος, Ελύτης, Μυριβήλης. Με μια λέξη, Πατρίδα.
Αυτό τον καιρό με προβληματίζουν τα κοινωνικά προβλήματα που διογκώνονται ενώ οι δομές στήριξης συρρικνώνονται.
Οι φίλοι για μένα πιστεύουν πως κυνηγώ άπιαστα όνειρα.
Εγώ για τον εαυτό μου πιστεύω πώς τα κυνηγώ μέχρι να τα πιάσω. Ακόμη και αν δεν τα πιάσω.
Με κάνει να γελάω οι ατάκες των παιδιών μου.
Ξεχωρίζω στον χαρακτήρα ενός άνδρα και μιας γυναίκας τη σπίθα στο μυαλό και τη θέρμη στην καρδιά.
Ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι το να πάψουμε να έχουμε ελπίδα.
Τελευταία φορά έκλαψα από χαρά. Σε μια μεγάλη στιγμή της κόρης μου.
Επιτυχία θεωρώ το να μπορείς να κοιτάς τους ανθρώπους στα μάτια και να μην ντρέπεσαι.
Ευτυχία θεωρώ το να χαμογελάς ακόμη κι αν δεν ξέρεις τον λόγο.
Η τελευταία φορά που είπα ψέματα σε ένα μικρό παιδάκι που ρώτησε γεμάτο αγωνία αν η μαμά του μπορεί να πεθάνει. Του είπα ότι δεν θα πεθάνει ποτέ! Κι αν χρειαστεί, το ξαναλέω.
Η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει οι συμπεριφορές κρατάνε καθρέφτες.
Χαρακτήρισε με μια λέξη/φράση τη ζωή σου αυτή την περίοδο: Φύγαμε!
“ξέρεις ποιος είμαι εγώ”
Η στήλη “ξέρεις ποιος είμαι εγώ” δημιουργήθηκε από τους συντάκτες του “Kalamata IN” με σκοπό να φέρουμε πιο κοντά στο κοινό της πόλης ανθρώπους που ακούμε καθημερινά, αλληλεπιδρούμε επαγγελματικά ή απολαμβάνουμε σε θεατρικές και μουσικές παραστάσεις.
Η ονομασία της εν λόγω στήλης προήλθε από την παλιά καλή εποχή της επαρχίας κι όχι μόνο, όπου οι άνθρωποι λογομαχούσαν με την φράση “Ρε, ξέρεις ποιος είμαι εγώ”… Μετά απο δεκαετίες που ακούγεται όλο και λιγότερο αποφασίσαμε με την ίδια αυτή φράση να τους γνωρίσουμε όλους, αλλά και να μας μάθουν όλοι προκαταβολικά!
Όλοι όσοι δραστηριοποιούνται στην περιοχή μας ενδέχεται να πρωταγωνιστήσουν στη στήλη αυτή. Η δομή του περιεχομένου αποσκοπεί στο να αναδείξει με κοφτό τέμπο, σύντομες φράσεις αλλά και κρυμμένο χιούμορ κατά περιπτώσεις, τις ενδιαφέρουσες πλευρές της καθημερινότητάς μας.
Δείτε επίσης:
Ας γνωρίσουμε τον Μιχάλη Δημητρακόπουλο
Ας γνωρίσουμε τον Βασίλη Παπαευσταθίου