Δρόμοι της Καλαμάτας που τους διασχίζουμε καθημερινά. Έχουμε αναρωτηθεί πότε όμως που οφείλουν το όνομα τους; Σε αυτή τη σειρά δημοσιεύσεων θα επιχειρήσουμε να αποτυπώσουμε σε μεγάλο ποσοστό τον χάρτη των οδών της πόλης, ερμηνεύοντας τα ονόματα τους, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι εύκολο και σαφές να εξηγηθούν αλλά σε άλλες είναι ιδιαίτερα δύσκολη και μπερδεμένη η ερμηνεία τους.

Ακόμη και σε επίσημα έγγραφα του Δήμου δεν διευκρινίζεται επακριβώς η προέλευση της ονοματοδοσίας ορισμένων δρόμων. Επίσης, ορισμένοι δρόμοι έχουν αλλάξει όνομα στο πέρασμα του χρόνου, κάτι το οποίο παραμένει άγνωστο στους περισσότερους από εμάς. Τέλος, είναι σύνηθες το φαινόμενο ένας δρόμος να έχει ένα όνομα το οποίο να παραπέμπει σε πολλά πρόσωπα ή γεγονότα, ως αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλαπλές ερμηνείες για την ονοματοδοσία του.

Παρακάτω θα μιλήσουμε για την οδό Βίκτωρ Ουγκώ. Ακολουθεί, λοιπόν, η προέλευση του ονόματος του εν λόγω δρόμου

Αφιερωμένη στον διάσημο Γάλλο μυθιστοριογράφο, ποιητή και δραματουργό, ο πλέον σημαντικός και προβεβλημένος εκπρόσωπος του κινήματος του γαλλικού ρομαντισμού.

Γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1802 στην πόλη Μπεζανσόν της ανατολικής Γαλλίας. Από πολύ νωρίς ξεκίνησε να γράφει ποιήματα και να μεταφράζει κλασσικούς Λατίνους ποιητές όπως ο Βιργίλιος.

Το 1826 εκδίδεται η ποιητική του συλλογή «οι Ωδές και Μπαλάντες» με την οποία αναγνωρίζεται σαν αξιόλογος λυρικός ποιητής και τεχνίτης του στίχου. Το 1829 εξέδωσε τα Ανατολίτικα, ένα από τα πιο αξιόλογα έργα του, εμπνευσμένο από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Ο φιλελληνισμός του Ουγκώ, που φανερώνεται με το έργο αυτό, παρέμεινε θερμός και αγνός και δεν άφησε ευκαιρία, από το 1821 μέχρι την Κρητική Επανάσταση του 1866, να εκδηλώνεται σαν ιερό σύμβολο της θρησκείας του, που λεγόταν Ελευθερία.

Οι κοινωνικές του ανησυχίες θα τον οδηγήσουν να ασχοληθεί ενεργά με την πολιτική. Δυστυχώς οι συνέπειες γι αυτόν θα είναι ότι κάποια στιγμή θα βρεθεί στη εξορία για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Η πολιτική εξιλέωση για τον Ουγκώ θα έρθει το 1876 όταν θα ονομασθεί ισόβιος Γερουσιαστής από τη Γαλλική Δημοκρατία. Την τελευταία αυτή πολιτική περίοδο της ζωής του γίνεται το είδωλο της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Ο ίδιος είναι πλέον οπαδός ενός ουτοπικού σοσιαλισμού πιστεύοντας «στην κοινωνική συμφιλίωση και την ειρηνική επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων», σε σχέση με την επαναστατική βία. Θεωρεί ότι «ο ατομικός δρόμος προς την ηθική τελείωση, προς την καλοσύνη οδηγεί στη “σωτηρία” του ατόμου και της κοινωνίας».

Ο Βίκτωρ Ουγκώ πέθανε στις 22 Μαΐου 1885 σε ηλικία 83. Την ημέρα της κηδείας του περίπου 2.000.000 άνθρωποι συνόδευσαν τον επιφανή νεκρό από την Αψίδα του Θριάμβου στο Πάνθεον, το οποίο ορίστηκε ως τελευταία του κατοικία. Μερικά από τα έργα του είναι «Οι Άθλιοι», «Η Παναγία των Παρισίων», «Χαν της Ισλανδίας» και άλλα πολλά.

Η ονοματοθεσία ορίζεται με την απόφαση 278/1976 του Δήμου.

Ευχαριστούμε τον Βασίλη Χρυσαΐδη για τις πληροφορίες.

Δείτε επίσης:

Ελλαδικό