Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία: Οδός Ολύμπιου Γεωργάκη

Δρόμοι της Καλαμάτας που τους διασχίζουμε καθημερινά. Έχουμε αναρωτηθεί πότε όμως που οφείλουν το όνομα τους; Σε αυτή τη σειρά δημοσιεύσεων θα επιχειρήσουμε να αποτυπώσουμε σε μεγάλο ποσοστό τον χάρτη των οδών της πόλης, ερμηνεύοντας τα ονόματα τους, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι εύκολο και σαφές να εξηγηθούν αλλά σε άλλες είναι ιδιαίτερα δύσκολη και μπερδεμένη η ερμηνεία τους.

Ακόμη και σε επίσημα έγγραφα του Δήμου δεν διευκρινίζεται επακριβώς η προέλευση της ονοματοδοσίας ορισμένων δρόμων. Επίσης, ορισμένοι δρόμοι έχουν αλλάξει όνομα στο πέρασμα του χρόνου, κάτι το οποίο παραμένει άγνωστο στους περισσότερους από εμάς. Τέλος, είναι σύνηθες το φαινόμενο ένας δρόμος να έχει ένα όνομα το οποίο να παραπέμπει σε πολλά πρόσωπα ή γεγονότα, ως αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλαπλές ερμηνείες για την ονοματοδοσία του.

Παρακάτω θα μιλήσουμε για την οδό Ολυμπίου Γεωργάκη. Ακολουθεί, λοιπόν, η προέλευση του ονόματος του εν λόγω δρόμου:

Αφιερωμένη στον φιλικό, αγωνιστή της Ελληνικής Επανάστασης, Ολύμπιο Γεωργάκη. Γεννήθηκε την άνοιξη του 1772 στο Λιβάδι Ολύμπου. Έφηβος ο Γιωργάκης και μέχρι το 1798 εκπαιδεύεται στο στρατόπεδο του συγγενή του ‘Έξαρχου Λάζου, γενάρχη των Λαζαίων, και εξελίσσεται σε πρωτοπαλίκαρο του, άριστος μαθητής και πολεμιστής ατρόμητος.

Στη συνέχεια, ο Γιωργάκης μαζί με άλλους αρματολούς από τη Μακεδονία, καταφεύγει στη Σερβία, όπου ενώνεται με τις δυνάμεις του Καραγεώργη και συμμετέχει στον παμβαλκανικό ξεσηκωμό ενάντια στους Τούρκους, οραματιστής και εκτελεστής μαζί των ιδεών του Ρήγα.

Στα χρόνια της εθνεγερσίας, ως υψηλόβαθμο μέλος της Φιλικής Εταιρίας, διορίζεται αρχιστράτηγος των Ελληνικών Δυνάμεων στο Δούναβη και αρχίζει τη μαρτυρική του διαδρομή στο Δραγατσάνι και το Ιάσιο της Μολδοβλαχίας, μετρώντας τα θύματα του Ιερού μας Λόχου, ύστερα από την προδοσία του Βλαδιμηρέσκου, και σώζοντας διάτρητη την Ελληνική σημαία της τιμής των Ιερολοχιτών.

Το κίνημα δέχθηκε θανάσιμο πλήγμα κι ο αρχιστράτηγος Ολύμπιος φυγαδεύει τον Αλέξανδρο Υψηλάντη στην Αυστρία, ενώ ο ίδιος επιστρέφει για να συνεχίσει τον αγώνα στη Ρουμανία. Παγιδεύτηκε όμως και πολιορκήθηκε από υπέρτατες δυνάμεις με τα παλικάρια του στη μακρινή Μονή του Σέκου, στα Καρπάθια όρη.

Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1821, αρνούμενος κάθε διαπραγμάτευση με τους Τούρκους, αμυνόμενος σκληρά, κι όταν όλα τελείωναν, έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη του καμπαναριού και μαζί με τους άνδρες του, που αρνήθηκαν να τον εγκαταλείψουν και να παραδοθούν,τινάχτηκε στον αέρα.

Η ονοματοθεσία ορίζεται με την απόφαση 458/1939 του Δήμου.

Δείτε τον δρόμο στον χάρτη

Ευχαριστούμε τον Βασίλη Χρυσαΐδη για τις πληροφορίες.

Δείτε επίσης:

Ελλαδικό