Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία: Οδός Αριστοτέλους

Δρόμοι της Καλαμάτας που τους διασχίζουμε καθημερινά. Έχουμε αναρωτηθεί πότε όμως που οφείλουν το όνομα τους; Σε αυτή τη σειρά δημοσιεύσεων θα επιχειρήσουμε να αποτυπώσουμε σε μεγάλο ποσοστό τον χάρτη των οδών της πόλης, ερμηνεύοντας τα ονόματα τους, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι εύκολο και σαφές να εξηγηθούν αλλά σε άλλες είναι ιδιαίτερα δύσκολη και μπερδεμένη η ερμηνεία τους.

Ακόμη και σε επίσημα έγγραφα του Δήμου δεν διευκρινίζεται επακριβώς η προέλευση της ονοματοδοσίας ορισμένων δρόμων. Επίσης, ορισμένοι δρόμοι έχουν αλλάξει όνομα στο πέρασμα του χρόνου, κάτι το οποίο παραμένει άγνωστο στους περισσότερους από εμάς. Τέλος, είναι σύνηθες το φαινόμενο ένας δρόμος να έχει ένα όνομα το οποίο να παραπέμπει σε πολλά πρόσωπα ή γεγονότα, ως αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλαπλές ερμηνείες για την ονοματοδοσία του.

Παρακάτω θα μιλήσουμε για την οδό Αριστοτέλους. Ακολουθεί, λοιπόν, η προέλευση του ονόματος του εν λόγω δρόμου:

Αφιερωμένη στον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο Αριστοτέλη που γεννήθηκε το έτος 384 π.Χ. στα Αρχαία Στάγειρα της Χαλκιδικής και απεβίωσε το έτος 322 π.Χ. στη Χαλκίδα. Η μητέρα του είναι η Φαιστιάδα και ο πατέρας του είναι ο Νικόμαχος που ήταν γιατρός, και αυτός είναι ο λόγος που έδειξε ενδιαφέρον για τη βιολογία. Όταν ο Αριστοτέλης πρόωρα ορφάνεψε από πατέρα και μητέρα την κηδεμονία του ανέλαβε ο φίλος του πατέρα του Πρόξενος, που φρόντισε τον Αριστοτέλη σαν δικό του παιδί και σε ηλικία 17 ετών τον έστειλε στην Αθήνα να σπουδάσει στην Ακαδημία του Πλάτωνα.

Η ευφυΐα και η φιλοπονία του άφηνε κατάπληκτους τους πάντες, στο περιβάλλον της Ακαδημίας.Ο Πλάτωνας τον ονόμαζε “νουν της διατριβής” και το σπίτι του “οίκον αναγνώστου”. Το 342 π.Χ. τον προσκάλεσε ο Φίλιππος στη Μακεδονία, για να αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση του γιου του Αλέξανδρου, που ήταν τότε μόλις 13 χρονών. Ο Αριστοτέλης άρχισε με προθυμία το έργο της αγωγής του νεαρού διαδόχου. Φρόντισε να του μεταδώσει το πανελλήνιο πνεύμα και χρησιμοποίησε ως παιδευτικό όργανο τα ομηρικά έπη. Μετά το τέλος των σπουδών του Αλέξανδρου επιστρέφει στην Αθήνα όπου ίδρυσε τη δική του φιλοσοφική σχολή το “Λυκειον”.

Η σχολή του επίσης ονομάζεται και περιπατητική γιατί οι μαθητές του περπατούσαν συζητώντας, θέματα που τους απασχολούσαν. Δυστυχώς όμως με την είδηση του θανάτου του Μ. Αλεξάνδρου οι οπαδοί του αντιμακεδονικού κόμματος βρίσκουν την ευκαιρία να βγάλουν το μίσος τους στον Αριστοτέλη. Το ιερατείο, με εκπρόσωπό του τον ιεροφάντη της Ελευσίνιας Δήμητρας, Ευρυμέδοντα και η σχολή του Ισοκράτη με το Δημόφιλο, τον κατηγόρησαν για ασέβεια, επειδή είχε ιδρύσει βωμό στον Ερμία, και είχε γράψει τον ύμνο στην Αρετή και το επίγραμμα στον ανδριάντα του Ερμία, στους Δελφούς. Ο Αριστοτέλης όμως, επειδή κατάλαβε τα πραγματικά κίνητρα και τις αληθινές προθέσεις των μηνυτών του, έφυγε για τη Χαλκίδα, προτού γίνει η δίκη του.

Απεβίωσε το έτος 322 π.Χ. στη Χαλκίδα από στομαχικό νόσημα, μέσα σε θλίψη και μελαγχολία. Το σώμα του μεταφέρθηκε στα Στάγειρα, όπου θάφτηκε με εξαιρετικές τιμές. Έργα του είναι Αθηναίων Πολιτεία, Μετά Φυσικά κλπ.

Η ονοματοθεσία ορίζεται με την απόφαση 458/1939 του Δήμου.

Δείτε τον δρόμο στον χάρτη

Ευχαριστούμε τον Βασίλη Χρυσαΐδη για τις πληροφορίες.

Δείτε επίσης:

Ελλαδικό