Εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 13 Απριλίου και ώρα 20:00, στο Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας (αίθουσα συναυλιών), στην οποία θα παρουσιασθεί το βιβλίο της εικαστικού Κλεοπάτρας Δίγκα «Θέση 44, παράθυρο». Η εκδήλωση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Δήμου Καλαμάτας, ενώ η παρουσίαση θα γίνει από τον καθηγητή Αρχαιολογίας Πέτρο Θέμελη, τον πρόεδρο του «Διαζώματος» Σταύρο Μπένο και το συγγραφέα Χρήστο Λάζο.
ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Απόσπασμα κριτικής για το βιβλίο στην «Εφημερίδα Των Συντάκτων» (8/9/13), από τη Μαρία Στασινοπούλου:
«Στιγμιότυπα ζωής στον χρόνο τον ατέρμονα είναι το καινούργιο της βιβλίο. Σύντομες ιστορίες γραμμένες μέσα στα υπεραστικά λεωφορεία των γραμμών Καλαμάτα-Αθήνα-Πάτρα, στη θέση 44, στο παράθυρο, εμμονή που επεδίωκε να καλύπτει σε κάθε της ταξίδι. «Σημειώσεις στη θητεία του ονείρου» τις χαρακτηρίζει η ίδια. Με τη λέξη όνειρο χαρακτηρίζει τη δουλειά της ή, καλύτερα, μια συγκεκριμένη δραστηριότητα στην επαγγελματική της πορεία: την Οργάνωση Εικαστικών Εργαστηρίων του ΥΠΠΟ. Ένας άνθρωπος που δούλεψε για τον πολιτισμό, όπως και όσο μπορούσε. Μια δασκάλα που αγάπησε τον άνθρωπο και τα παιδιά του.
Ματιά καλλιτεχνική που ξέρει να παρατηρεί και να μεταμορφώνει με προσωπικό τρόπο. Διάθεση ποιητική ή ποιητικίζουσα. «Αν δεν έχει ο καλλιτέχνης βιωμένο υλικό, δεν μπορεί να δημιουργήσει. Αλλά και το βιωμένο υλικό, αν δεν συναντηθεί με τον καλλιτέχνη, μένει απλός βίος», μας λέει η Δίγκα σε ένα σύντομο κείμενό της με τίτλο «Μια σκέψη». Μνήμες ξετυλίγονται με αφορμή μια φωτογραφία∙ σκέψεις αναδεύονται στη θέα μιας σκηνής του δρόμου ή στην κίνηση του τοπίου καθώς τρέχει το τρένο…».
Απόσπασμα συνέντευξης της Κ. Δίγκα – «Ελευθεροτυπία» (6/9/13)
«Οι εποχές και οι «θερμοκρασίες» μπαινοβγαίνουν, στο «Θέση 44, παράθυρο» της Κλεοπάτρας Δίγκα, ένα χείμαρρο ημερολογιακών εξομολογήσεων για το ταξίδι – εσωτερικό και κυριολεκτικό -, την τέχνη της ζωγραφικής, το ανθρώπινο βλέμμα, την αστική συνύπαρξη και το πολιτικό αδιέξοδο, που προδίδουν μόνο έρωτα για τη ζωή (από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδης).
Αλλά η γνωστή εικαστικός και σκηνογράφος, μία από τους 5 νεορεαλιστές του '70, μαζί με τους Βαλαβανίδη, Κατζουράκη, Μπότσογλου και Ψυχοπαίδη, δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να αυτολογοκριθεί.
Οι σημειώσεις της κομψής έκδοσης γράφτηκαν μέσα στα υπεραστικά λεωφορεία με τα οποία ταξίδευε για χρόνια ανάμεσα σε Καλαμάτα – Αθήνα – Πάτρα, για να διδάξει σε εργαστήρια ζωγραφικής. «Αυτά τα ταξίδια γίνανε για ένα όνειρο», όπως λέει. «Για να μεταδώσουμε την τέχνη μας και σε άλλους»……
